บทที่122 โหดร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ1

บทที่122 โหดร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ1 ธนูทั้งหมด…… เหมือนถูกดึงดูด ทั้งหมดถูกดึงเข้าไปในพายุนั้น…… “ยิง!” ในพายุก็มีเสียงดังออกมา! ทันใดนั้น—— ธนูห้าร้อยตัวก็เปลี่ยนทิศทางยิงไปที่เดิมที่ยิงมา……! “อ้า!” “อ้า!!” “ช่วยด้วย!” “รีบวิ่งเร็ว!” “อ้า!” เสียงร้องโหยหาอย่างน่าสงสาร แต่กลับอยู่ได้ไม่นาน! ธนูห้าร้อยตัวกลับยิงไปที่พลธนูห้าร้อยนายเหมือนเดิม! แม้จะไม่ทำให้ตายแต่ก็อาจจะสลบไปได้! ไม่มีเหลือเลย! วิชาต่อสู้ที่เก่งกาจ! ทำเอาทุกคนตกตะลึง! ขนาดนายท่านโจว๋กับถางเปิ้นกลางยังตกใจจนตัวสั่นไปด้วย! พวกเขาสองคนต่างคิดเหมือนกันว่า:คนรุ่นใหม่เปลี่ยนรุ่นเก่า!พวกเราแก่แล้วจริงๆ ตอนนี้เป็นยุคของคนรุ่นใหม่ โหดร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ “เจ้า……เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่!”เหอจ้าวเทียนตกใจจนหน้าซีด! แม่หญิงคนนี้ทำให้ธนูเปลี่ยนทิศทางได้และยังยิงถูกทุกคนได้ด้วย! ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนที่ถูกยิงต่างก็ถูกยิงที่ขากันหมด! บางคนสามารถยิงทะลุได้! พลธนูบางคนก็ยังสามารถยิงได้รวดเดียวสามตัว! เหอจ้าวเทียนคุ้มทหารมานาน เขายังเคยเห็นพลธนูที่เก่งๆมาหลายคน ที่ยิงได้หกตัววต่อครั้ง! แต่หญิงตรงหน้าตอนนี้…… กลับยิงกลับไปได้ถึงห้าร้อยในครั้งเดียว! โอ้โห! นางไม่ใช่คนแน่ๆ! นางไม่ใช่คนธรรมดา! เหอจ้าวเทียนตกใจมาก ซินเหยาบีบมือไว้แน่น ธนูที่เสียบอยู่ในอกของทหารนายหนึ่งก็ย้อนกลับมา อยู่ในนิ้วมือของนางทันที…… “นายท่านเหอ!” “ตอนนี้……ก็ถึงตาท่านแล้ว!” ซินเหยาถือธนูนั้นไว้เตรียมจะยิงไปทางเหอจ้าวเทียน…… “จะฆ่าก็ฆ่าเถอะ!ข้าเหอจ้าวเทียนจะไม่ขมวดคิ้วเลยเด็ดขาด!” เหอจ้าวเทียนยืนตรง หลับตาลง! เขายังคิดว่าจะไม่ตอบโต้อีก! เขารู้ว่าความสามารถของตัวเองยังไงตอบโต้ไปก็ไม่มีประโยชน์! แต่เขากลับเอาตัวเองบังตัวฮ่องเต้อำมหิตไว้! ถึงจะต้องตาย เขาก็จะปกป้องนายตัวเอง! ซินเหยาเห็นดังนั้นก็ชื่นชมในตัวชายผู้นี้มาก ยิ้มและโยนธนูทิ้งไป! “แม่ทัพเป็นคนดี!ข้าถูกใจยิ่งนัก เมื่อครู่ก็แค่ล้อเล่นกับท่านเท่านั้น ท่านแม่ทัพก็อย่าเก็บไปคิดเลย!” เหอจ้าวเทียนรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามปล่อยตัวเอง และพูดขอบคุณว่า: “ข้าเหอจ้าวเทียนไม่เคยเป็นหนี้บุญคุณใคร!วันนี้แม่หญิงยอมปล่อยไป โดยไม่ทำให้ทหารข้าตายเลยสักนาย และยังปล่อยข้าไปอีก!แต่ข้าเหอจ้าวเทียนเคารพและรักชาติ และข้ามีคำพูดอยากพูดให้แม่หญิง ไม่รู้ว่าแม่หญิงอยากฟังหรือไม่?” ซินเหยาพูดต่อว่า: “ท่านแม่ทัพลองว่ามาสิ” เหอจ้าวดทียนพูดต่อว่า: “แม่หญิงมีการต่อสู้ที่เก่งกาจไม่เหมือนใคร คนที่อยู่ในนี้ทุกคนคงจะยอมรับนับถือ!” ซินเหยาพูดต่อว่า: “ขอบคุณที่ชม!” เหอจ้าวเทียนพูดต่อว่า: “ข้าไม่เคยเห็นแม่หญิงคนใดที่โหดเท่าแม่หญิงเลย แต่แม้แม่หญิงอยากจะช่วยตระกูลโจว๋ผ่านพ้นเหตุครั้งนี้ได้!แต่ก็ใช้การต่อสู้ของแม่หญิงช่วยไม่ได้หรอก!!” ซินเหยาพูดต่อว่า: “ท่านแม่ทัพคิดว่าควรทำอย่างไร?” เหอจ้าวเทียนพูดต่อว่า: “การต่อสู้ของแม่หญิง ข้ายอมรับจริงๆ!คิดว่า แม่หญิงคงจะภูมิใจกับวิชาการต่อสู้ของตัวเอง?” ซินเหยายิ้มไม่พูด เหอจ้าวเทียนพูดต่อไปว่า: “แม่หญิงคิดว่าวันนี้แม้จะฆ่าพวกเราทั้งหมดแล้วจะได้อะไรขึ้นมา?” ซินเหยาฟังแล้วก็พูดว่า: “ข้าจะฟังที่ท่านว่า!” เหอจ้าวเทียนพูดต่อว่า: “วันนี้แม่หญิงมาที่นี้ วันต่อไปในข้างหน้าคงจะมีชื่อเสียงใหญ่!แต่กลับเป็นคนที่จะต้องถูกจับ!หรือแม่หญิงไม่สนใจ!แต่คนของตระกูลโจว๋ล่ะ?ตระกูลโจว๋มีคนมากมายกว่าร้อยชีวิต ในบ้านมีคนแก่คนเล็ก บางคนต่อสู้เก่ง บางคนกลับไม่เป็นการต่อสู้เลย!แม่หญิงคิดว่าพวกเขาจะรอดจากกฎหมายเหรอ?” ซินเหยาคิดแล้วก็พยักหน้าพูดว่า: “ท่านแม่ทัพพูดมาก็มีเหตุผล!เช่นนั้นกำตามที่ท่านว่าเถอะ?” เหอจ้าวเทียนก็พูดต่อว่า: “ถ้าเกิดวันนี้ตระกูลโจว๋เอากล่องวิเศษออกมาไม่ได้!แม้แม่หญิงที่มีวิชาต่อสู้ที่เก่งมากเพียงใด ก็ช่วยอะไรตระกูลโจว๋ไม่ได้!มีทางเดียว ก็คือส่งกล่องวิเศษมา……” “อืม!แม่ทัพเหอเป็นคนยุติธรรม!มีเหตุผล พูดได้ดี!นายท่านโจว๋ ถ้าเป็นเช่นนี้ ฝ่าบาทสั่งมาแล้ว ตระกูลถางเปิ้นก็มาแก้เรื่องเข้าใจผิดแล้ว ตระกูลโจว๋ก็ส่งกล่องวิเศษออกไปเถอะ!” นายท่านโจว๋พูดอย่างเป็นกังวลว่า: “แต่ว่า……” ซินเหยายิ้มอย่างลึกลับ: “นายท่านไม่ต้องกังวลไป!ส่งคนไปเอาเถอะ!” ซินเหยาพูดอย่างมั่นใจ นายท่านโจว๋รู้ว่าภายใต้หน้ากากนั้นคือซินเหยา ก็ต้องเชื่อใจนางอยู่แล้ว “เส้าฉี!” นายท่านโจว๋เรียก โจว๋เส้าฉีพูดต่อว่า: “ครับ!ท่านพ่อสั่งมาได้เลย?” นายท่านโจว๋พูดต่อว่า: “เจ้าไปเอากล่องวิเศษมา!” โจว๋เส้าฉีพูดต่อว่า: “ท่านพ่อ แต่ว่ากล่องวิเศษ……” เขาอยากบอกว่ากล่องวิเศษนั้นหายไปแต่ว่าพูดต่อกน้าทุกคน เขากลับพูดได้แค่ครึ่งเดียว! นายท่านโจว๋พยักหน้าพูดต่อว่า: “เจ้าไปเอามาก็พอ!” ที่จริงเขาก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ซินเหยาก็พูดเช่นนี้แล้ว อาจจะมีเหตุวิเศษปรากฎขึ้นมาก็ได้? ซินเหยาก็เป็นผู้วิเศษของตระกูลโจว๋! นี่เป็นครั้งที่สองที่นางช่วยตระกูลไจว๋เอาไว้!