已经是第一章了
บทที่ 149 เขาเป็นเด็กน่าสงสารที่ไม่มีคนรักคนหนึ่ง
บทที่ 149 เขาเป็นเด็กน่าสงสารที่ไม่มีคนรักคนหนึ่ง
วี่เหวินถิงไปแล้วสักพักใหญ่ ในห้องก็เงียบลง เย่นจิ่งเหนียนหัวเราะขึ้นมาก่อน “อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี นี่คือครั้งที่สองที่ฉันเห็นพี่ใหญ่เสียสติ คราวนี้เห็นชัดเจนมากเลย”
“ครั้งแรกคือที่ไหน” มู่เฉินหย่วนถาม
“โรงพยาบาล” เย่นจิ่งเหนียนตอบยาว “ตอ
已经是最新一章了
加载中
