已经是第一章了
บทที่ 10. ความสงสารเป็นบ่อเกิดแห่งความรัก...จบตอน
“คุณโดมคะหลีกทางมนหน่อยค่ะ”
“จะไปไหนคุยกันก่อนสิ”
“มน เอ่อ มน...”
“ตกลงกำลังหาอะไร” เขาถามย้ำแล้วเท้าแขนแข็งแรงกั้นเธอไว้ระหว่างโต๊ะแต่งตัวกับตัวเขา ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้แค่ผิวแก้มนุ่มจนเธอต้องเอนกายไปข้างหลังเล็กน้อยเมื่อรู้สึกใจสั่นเต้นระทึกไม่เป็นจังหวะ...
“เปล่านี่คะ มนแค่จะมาเก็บของเท่านั
已经是最新一章了
加载中
