บทที่132 เรื่องราวแปลกประหลาด1

บทที่132 เรื่องราวแปลกประหลาด1 จะพูดยังไงดีล่ะ…… นางไม่ใช่คุณหนูตระกูลโจว๋! ได้! หยดเลือดทดลองกันอีกที! ยังไง นางก็ต้องการคำตอบเหมือนกัน เกี่ยวกับความจริง! “เส้าฉี!” “เจ้ามานี่!” นายท่านโจว๋กวักมือเรียกให้ลูกชายตัวเองเดินไปหา! โจว๋เส้าฉีเดินไปด้วยความสับสน: “ท่านพ่อ!ท่าเอาเลือดข้าไปทดลองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” นายท่านโจว๋ตบหัวเขาและพูดอย่างโมโหว่า: “ข้าจะเอาเลือดของลูกชายตัวเองยังต้องรอเจ้าอนุญาตก่อนงั้นเหรอ?” โจว๋เส้าฉียิ้มและพูดว่า: “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ท่านพ่อ!” นายท่านโจว๋สั่งคนให้ไปเอาถ้วยขาว น้ำสะอาด มีดสั้น…… “ฝ่าบาท!กระหม่อมอยากเชิญท่านให้เป็นพยานงานนี้!การหยดเลือดครั้งนี้ต้องมีข้อพิสูจน์แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”นายท่านโจว๋พูด “ได้!เป็นเกียรติเรายิ่งนัก!เราก็สงสัยเหมือนกัน แม่หญิงซินเหยาคนนี้ เป็นคนของตระกูลโจว๋จริงหรือเปล่า!” ฮ่องเต้อำมหิตเหมือนจะลืมเรื่องต่อสู้กับซินเหยาไปแล้วชั่วขณะ ยังเดินไปอย่างเกรงใจ! นายท่านโจว๋หยิบมีดขึ้นมาส่งให้โจว๋เส้าฉี! โจว๋เส้าฉีพยักหน้า ใช้มีดกรีดข้อมือตัวเองเบาๆ…… มีดที่แหลมคมพอสัมผัสโดนผิวหนังก็ทำให้มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทาง หยดลงในน้ำใส…… “ซินเหยา ตาเจ้าแล้ว” โจว๋เส้าฉีส่งมีดให้ซินเหยา ซินเหยาเห็นคราบเลือดที่ยังติดอยู่ที่มีดก็ส่ายหัวและพูดว่า: “ไม่ได้!ข้าจะเปลี่ยนมีด!” นางไม่อยากให้กระทบกับผลลัพท์ที่จะออกมา! ถ้ามีดนั้นยังมีคราบเลือดของโจว๋เส้าฉี ผลที่ออกมาอาจจะผิดก็ได้ นายท่านโจว๋ก็เรียกคนไปเอามีดมาอีก…… ซินเหยารับมีดมา ลังเลสักพักแต่ก็กรีดที่นิ้วมือตัวเอง! จากนั้นก็บีบเลือดออกมาหยดลงไปในน้ำเดียวกันกับโจว๋เส้าฉี เลือดสองหยดปนผสมอยู่ในน้ำ ซินเหยามองดูอย่างตื่นเต้น…… นางไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ…… กลัวว่าผลที่ออกมาอาจจะผิด! เร็วมากเลือดทั้งสองหยดก็ปนเข้าด้วยกันกลายเป็นเลือดก้อนใหญ่…… จากนั้นเลือดทั้งสองหยดก็ค่อยๆละลายเข้ากับน้ำ นายท่านโจว๋ยิ้มอย่างพึงพอใจและพูดว่า: “ซินเหยา!ตอนนี้เจ้าเชื่อหรือยัง?” ซินเหยาตกใจอย่างมาก! นางอึ้งยืนอยู่กับที่! นางกลัวขึ้นมาจริงๆแล้ว! เรื่องนี้เกินความคาดหมายนางจริงๆ! ความฉลาดของนางไม่สามารถอธิบายเหตุการณ์นี้ได้เลย! ซินเหยามองดูด้วยความตกใจ……. ปากก็พึมพำว่า: “ข้าเป็นใคร?” “ข้าเป็นใครกันแน่??” “ข้าเป็นคนของตระกูลโจว๋จริงเหรอ?” “ข้าคือโจว๋ปี้หรุงจริงเหรอ?” “ข้าเป็นคนบนโลกไหนกันแน่?” “ข้าเป็นคุณหนูที่หายสาบสูญไปตลอดสิบเก้าปีจริงเหรอ?” “เช่นนั้นซินเหยาคือใคร?” “หน่วยซีลคือใครล่ะ?” “ข้าเป็นใครกันแน่?” ซินเหยาสับสนอย่างมาก……นางไม่รู้แล้วว่าตัวเองเป็นใครกันแน่ โจว๋เส้าฉีกลับไม่พูดจาและทำตัวสงบ ฮ่องเต้อำมหิตยิ้มและพูดว่า: “ดูแล้ว ความจริงก็ปรากฎอยู่ตรงหน้าแล้ว!ซินเหยาก็คือคุณหนูตระกูลโจว๋!” นายท่านโจว๋พูดอย่างอ่อนโยนว่า: “ซินเหยา!เจ้าอย่าสงสัยไปเลย!เจ้ามีเลือดเนื้อของตระกูลโจว๋!ตระกูลโจว๋เสียเจ้าไปแล้วสิบเก้าปี!ตอนนี้เจ้าก็กลับมาแล้ว!พวกเราตระกูลโจว๋จะเสียเจ้าไปไม่ได้อีก!” ซินเหยาตอบอย่างลำบากใจว่า: “ท่านปู่!แม่ว่าข้าจะเป็นคนของตระกูลโจว๋จริงๆ!ทำไมท่านไม่พูดออกมาก่อนหน้านั้นล่ะเจ้าคะ?เช่นนี้……” นายท่านโจว๋ยิ้มอย่างอ่อนโยนพูดว่า: “เช่นนี้อาจจะทำให้จวนอ๋องโจว๋ต้องอยู่ในสภาพที่อันตรายอีกครั้ง!เช่นนี้ตระกูลโจว๋อาจจะพังพินาศ!แต่ว่า พวกเราจะเสียเจ้าไปไม่ได้อีก!ตระกูลโจว๋จะไม่ทำให้เจ้ากลายเป็นวิญญาณไร้ญาติอีกต่อไป!” ซินเหยาพูดว่า: “ท่านปู่ ท่านทำเพื่อ……ซินเหยา?” นายท่านโจว๋พยักหน้าพูดว่า: “เด็กน้อย!ไม่ว่ายังไง เจ้าต้องจำไว้เสมอว่า ด้านหลังเจ้ายังมีจวนอ๋องโจว๋ที่คอยสนับสนุนอยู่!การตัดสินใจของเจ้า ก็คือการตัดสินใจของตระกูลโจว๋!การกระทำของเจ้า ก็แสดงถึงการกระทำของจวนอ๋องโจว๋!” ซินเหยาเงียบไม่พูดจา ผลลัพท์เช่นนี้ คือโชคดีหรือโชคร้ายกันนะ? ก่อนหน้านี้ ในใจนางยังมีหวังว่าอยากเป็นคนของตระกูลโจว๋! อย่างน้อย เช่นนี้ก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากตระกูลโว๋! แต่ว่า พอความจริงปรากฎต่อหน้าสายตา! นางก็คือคนของตระกูลโจว๋! นางกลับสับสน! ในใจนางเต็มไปด้วยความรู้สึกมึนงง! นางไม่รู้แล้วว่าตัวเองเป็นใครกันแน่! และนายท่านโจว๋ก็ยังตอบคำถามนางข้อนี้ไปแล้ว! ทำไมเขาต้องมาบอกตอนเวลาสำคัญเช่นนี้ด้วยนะ? ถ้าซินเหยาไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋ เช่นนั้นตระกูลโจว๋ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับนาง! และฮ่องเต้อำมหิตยังตกลงแล้วว่า ขอแค่ซินเหยาปราบเขาได้ เขาก็จะไม่ลงโทษคนของตระกูลโจว๋! แต่ตอนนี้ นายท่านโจว๋กลับมายอมรับว่าซินเหยาเป็นคนในตระกูลตอนช่วงเวลาที่สำคัญ! เช่นนี้แล้ว…… การกระทำของซินเหยาทั้งหมดก็จะต้องมีตระกูลโจว๋รับผิดชอบไปด้วย! เช่นนี้ก็เท่ากับว่านางทำให้ตระกูลโจว๋ตกอยู่ในอันตราย! ซินเหยาคิดในใจว่า:ท่านปู่ยอมสละคนทั้งตระกูลเพื่อข้าเพียงคนเดียว?