บทที่138 ต้องประสบภัย1

บทที่138 ต้องประสบภัย1 โจว๋เส้าฉีพยักหน้าและพูดพรึบพร่ำว่า: น้องสามต้องผิดแน่! ซินเหยาจะเปิดกล่องวิเศษได้อย่างไรกัน…… ความลังเลในหัวเขาก็ได้หายไป…… มือของซินเหยาก็ปล่อยลงมาแล้ว! นี่คือกล่องหน่วยซีลที่มีแต่หน่วยซีลเท่านั้นที่จะเปิดได้! ยิงไม่เข้า ฟันไม่เข้า! ไม่มีรหัสที่ถูกต้อง ไม่มีใครเปิดได้แน่นอน! เพื่อปกป้องตัวตนของหน่วยซีล และเพื่อไม่ให้ข่าวรั่วไหลไปได้ง่ายๆ! แม้จะใช้ระเบิดที่ใหญ่ที่สุดก็ไม่สามารถทำลายมันได้! ซินเหยารู้ว่า กล่องนางจะต้องจำเจ้าของมันได้! เขาต้องจำได้แม้จะผ่านมาแล้วร้อยสามสิบปีกว่ารหัสหน่วยซีลกุหราบสีดำ! ซินเหยารู้สึกเศร้าใจ…… ร้อยสามสิบปีกว่าแล้ว……. พูดเหมือนกับว่าตัวเองแก่มาก……เป็นสัตว์ประหลาดอย่างนั้นแหละ ที่จริงนางก็แค่ยี่สิบกว่า วันเกิดก็ยังมาไม่ถึง! นางย้อนเวลามาก็ผ่านมาแค่ครึ่งปี! แต่กล่องหน่วยซีลกลับย้อนเวลามากว่าร้อยสามสิบปี! ซินเหยาไม่รู้ว่าทำไม แต่ตัวเองก็ยังกังวลหน่อยๆ ร้อยสามสิบปีมาแล้ว จะทำให้กล่องเสียหรือเปล่า อาจจะกลายเป็นกล่องเหล็กธรรมดาไป? ถ้าเป็นเช่นนี้จริง นางได้อายไปทั้งชาติแน่! และจวนอ๋องโจว๋ก็อาจจะต้องประสบภัย! มือทั้งสองข้างของนางจับกล่องหน่วยซีไว้นาน จากนั้นก็ใช้มือขวาไปแตะที่รหัสกล่อง กล่องหน่วยซีลมีที่ลับไว้“สแกนมือ”แค่วางมือลงไปเบาๆ “สแกนมือ”จะเริ่มต้นระบบตามข้อมูลความดันที่ได้รับจากระบบตรวจจับความดัน…… เมื่อเปิดใช้งาน "ระบบตรวจจับแรงดัน" ระบบ "เซ็นเซอร์ตรวจจับอุณหภูมิ" ก็จะทำงานเช่นกัน…… ร่างกายมนุษย์มีอุณหภูมิคงที่และฝ่ามือของคนก็มีช่วงอุณหภูมิที่แน่นอนเช่นกัน สรุป……“สแกนมือ”มีระบบตรวจจับสองชุดใน คือความดันกับอุณหภูมิ…… ตราบใดที่ระบบทั้งสองนี้สามารถเริ่มต้นได้ในเวลาเดียวกันระบบอัจฉริยะของกล่องจะเปิดโดยอัตโนมัติและเข้าสู่โหมดป้อนรหัสผ่าน…… และวิธีเดียวที่จะเริ่มระบบทั้งสองนี้คือกดฝ่ามือของคนที่มีชีวิตอยู่เบา ๆ! ซินเหยายังมีชีวิตอยู่แน่นอน ร่างกายยังมีอุณหภูมิอยู่ มือของนางวางลงบนแท่นสแกนเบาๆ…… เวลา……ผ่านไปเรื่อยๆ ติ๊กต๊อก…… ติ๊กต๊อก…… ทุกนาทีเหมือนกับผ่านไปแล้วเป็นปี! จะเปิดได้จริงหรือเปล่านะ? ขนาดซินเหยายังไม่ค่อยแน่ใจเลย! เพราะยังไง เวลาก็ผ่านมาตั้งร้อยสามสิบปีกว่าแล้ว! กล่องเหล็กแม้จะยังไม่ขึ้นสนิม แต่ก็เครื่องสแกนด้านในอาจจะแก่ลงไปแล้วก็ได้? “ฟ้าสวรรค์! ถ้าเจ้าให้ข้าย้อนเวลามา ก็อย่าทำให้ข้าต้องอายนะ!” “ลูกรัก!” “ชีวิตข้าอยู่ที่เจ้าแล้วนะ!” “ถ้าเจ้าเปิดขึ้นมาได้ ต่อไปข้าจะเลี้ยงเจ้าอย่างดีเลย!” “ทุกคนต่างคิดว่าเจ้าเป็นเทพกลายร่าง!” “ถ้าข้าเปิดได้ ต่อไปจะนับถือเจ้าถวายเจ้าเหมือนเทพเลย!” ซินเหยาคิดในใจ! สงบ! บรรยากาซที่สงบทำให้คนเริ่มรู้สึกไม่ดี เวลาผ่านไปแล้วนานมาก กล่องหน่วยซีลก็ยังไม่แสดงอาการอะไร ถางเปิ้นกลางเริ่มทนไม่ไหวพูดว่า: “ไม่ต้องแกล้งทำแล้วล่ะ! ถ้ากล่องวิเศษเปิดได้จริง ก็เปิดได้ตั้งนานแล้ว!เจ้าเอามือกดไว้ร้อยปีก็ยังเปิดไม่ได้หรอก!” ทันใดนั้น…… จือจือ…… จือจือ……จือจือ……จือจือจือจือ…… กล่องวิเศษก็มีเสียงดังขึ้น ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “เจ้าอย่ารีบไปสิ! กล่องวิเศษถูกถวายบูชามาตั้งร้อยสามสิบปี การตอบสนองช้าหน่อยก็เป็นธรรมดา! ก็เหมือนเจ้า อายุแค่เจ็ดสิบแปดสิบก็เบลอซะแล้ว!” ถางเปิ้นกลางพูดอย่างโมโหว่า: “เจ้า……” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “หุบปาก! กล่องวิเศษเริ่มมีการตอบสนองแล้ว ทุกคนหุบปากเดี๋ยวนี้!” ทุกคนต่างเงียบกันหมด……. สายตานับพันต่างมองมาที่ซินเหยา “ลูกรัก! เจ้าไม่ทำห้ข้าผิดหวังจริงๆ! การผลิตออกแบบของเยอรมันดีจริงๆ! ก็ว่าตอนนั้นพวกรถเมอร์เซเดนส์ รถเบนซ์ รถออดี้ถึงขายดี! ที่แท้แล้วชาวเยอรมันผลิตดีกว่าชาวญี่ปุ่นมาก!” ซินเหยาโล่งอก! ตราบใดที่ระบบสามารถบู๊ตได้ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่ใช่ปัญหา! ที่จริงแล้ว…… แน่นอนว่าระบบสามารถเริ่มต้นได้! ไม่เช่นนั้น ตอนนั้นที่มีหนูมาโดนก็มีเสียงตื๊ดๆ จือๆ……สั่นไปมา? แน่นอน ซินเหยาแค่ไม่รู้เรื่องนี้! เมื่อกี้หมอผีก็พูดเรื่องสัญญาณของกล่อง นางก็คิดว่าหมอผีพูดมั่ว! ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “เครื่องอาจจะช้าหน่อย! ข้าลองอีกครั้งได้!” พูดจบ นางก็ยื่นมือไปลองอีกครั้ง จากนั้นกล่องวิเศษก็มีเสียง‘จือๆ’ดังขึ้นมา! จากนั้น…… ซินเหยาก็ยื่อมือแตะที่บนกล่องเบาๆ “ตู๊ดๆ!” “ตู๊ดๆ……ตู๊ดๆ……” “ระบบเปิดทำการโปรดแสดงลายนิ้วมือเพื่อยืนยันตัวตนของคุณ” ระบบเริ่มทำงาน กล่องวิเศษมีเสียงสัญญาณเป็นปกติอยู่แล้ว…… กล่องวิเศษมีเสียงพูดออกมา คนบนโลกนี้ฟังไม่ออกอยู่แล้ว แค่ได้ยินเสียง“ตู๊ดๆ” “จือๆ”เสียงที่ออกมาจากกล่อง! แต่ฮ่องเต้อำมหิต เชิงเซียง หมอผีต่างรู้ว่าเสียงครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งไหนๆ! แม้พวกเขาจะฟังไม่ออกว่าคือเสียงอะไร แต่พวกเขาก็ฟังออกว่าเสียงครั้งนี้ไม่เหมือนกับครั้งไหนๆ! หมอผีต่างตกใจกันหมด!