บทที่6 ทำไมคุณไม่ขึ้นไปบนสวรรค์

บทที่6 ทำไมคุณไม่ขึ้นไปบนสวรรค์ เมื่อเห็นทั้งสองคนเดินมา ลู่เฉินก็ฝืนยิ้มอย่างหนีไม่ได้ เขายังไม่ทันได้กล่าวทักทาย ก็ได้ยินน้องสาวภรรยาถามขึ้นว่า “ลู่เฉิน คุณบอกมาตรงๆเลยนะว่ารู้จักผู้บรารชั้นสูงของกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยใช่ไหม？” เมื่อวานพวกเธอสองแม่ลูกกลับไปคิดตั้งนาน และก็สงสัยว่าลู่เฉินที่ถูกพวกเขาดูถูกมาตลอด อาจจะรู้จักผู้บริหารชั้นสูงของกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยจริงๆ ไม่อย่างงั้นเลขาฯของคุณลู่จะมีท่าทีอย่างนั้นต่อลู่เฉินได้ยังไง？ ถ้าลู่เฉินรู้จักผู้บริหารชั้นสูงของกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยจริงๆ ถ้าเขายอมช่วย เขาอาจจะสามารถช่วยให้วังเสวี่ยเจรจาธุรกิจนั้นสำเร็จได้ “ใช่ครับ” ลู่เฉินพยักหน้า วังเสวี่ยหลินอี้เจียยิ้มแย้มแจ่มใสทันที “แหมๆ แม่นึกไม่ถึงเลยว่าลูกเขยของแม่จะมีความสามารถขนาดนี้ ไหนตอบแม่ซิว่ารู้จักผู้บริหารท่านไหน？” วังเสวี่ยมองหน้าลู่เฉินด้วยความตื่นเต้นดีใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมองหน้าลู่เฉินแล้วรู้สึกถูกชะตาอย่างมาก หลินอี้เจียเองก็มองหน้าลู่เฉินด้วยความตื่นเต้นดีใจเช่นกัน หลายปีที่ผ่านมานี้เธอเพิ่งรู้สึกว่าลู่เฉินเป็นพี่เขยของเขาอย่างแท้จริง “ผมรู้จักแค่ลู่จง” ลู่เฉินบอกไปตามตรง เขารู้จักแค่ลู่จงเท่านั้นในทั้งกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย ส่วนผู้บริหารชั้นสูงคนอื่นๆ เขาไม่รู้จักใครสักคนจริงๆ \"นี่เด็กน้อย เธอต้องเรียกเขาว่ามหาเศรษฐีลู่นะรู้ไหม” ถึงแม้ว่าวังเสวี่ยกำลังสั่งสอนลู่เฉินอยู่แต่ในใจเธอก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เธอนึกไม่ถึงเลยว่าลูกเขยของเธอจะรู้จักมหาเศรษฐีลู่ ดังนั้นโอกาสที่จะประสบความสำเร็จในธุรกิจขนาดใหญ่ของเธอจึงมีมากกว่าครึ่งแล้ว ลู่เฉินฟังแล้วได้แต่ยักไหล่ เขาไม่อยากจะพูดอะไรอีก “ว่าแต่พี่คะ ความสัมพันธ์ของพี่กับเศรษฐีลู่คืออะไรกันคะ？” หลินอี้เจียถามด้วยความสงสัย “ลู่จงเป็นผู้ดูแลตระกูลของผม เอ่อ แม่ครับเมื่อวานคุณสองคนไปเจรจาธุรกิจที่กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยหรือครับ？ ราบรื่นไหม？ ให้ผมช่วยไหม？” เมื่อเห็นว่าทัศนคติของแม่ยายที่มีต่อตัวเองเปลี่ยนไปในทางที่ดี ลู่เฉินก็รู้สึกดีใจมาก แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเธอมักจะตำหนิติเตียนเขาอยูเสมอๆ แต่ถึงยังไงก็เป็นแม่ยายของเขา และเขาก็ไม่อยากสนใจอะไรมากมาย แต่เมื่อวังเสวี่ยได้ยินสิ่งที่เขาพูด ใบหน้าของพวกเธอก็เปลี่ยนไปในทันที “มหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองยวี่โจวเป็นผู้ดูแลของแก？ ทำไมแกไม่ขึ้นไปบนสวรรค์ล่ะ？！” สองแม่ลูกต่างก็คิดว่าลู่เฉินตั้งใจจะหยอกพวกเธอเล่น “เศรษฐีลู่เป็นผู้ดูแลของตระกูลคุณ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงเป็นคนที่รวยที่สุดในโลกในแล้ว! \"หลินอี้เจียตอบกลับและเยาะเย้ยถากถาง \"โอเคลู่เฉิน แกกล้ามากที่มาล้อฉันเล่นแบบนี้” วังเสวี่ยโกรธมาก อาจเป็นเพราะความหวังของเธอแตกดับอย่างกะทันหัน ทำให้ความเกลียดแค้นลู่เฉินมีมากขึ้นกว่าเดิม ลู่เฉินไม่รู้จหัวเราะหรือร้องไห้ดี ทำไมพูดความจริงก็ไม่มีใครเชื่อกันนะ？ “ทำไมแกไม่ไปดูแลฉีฉีให้ดี ออกมาทำอะไร？” วังเสวี่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งครัด “ฉีฉีนอนหลับไปแล้ว ผมจะออกไปกินข้าวสักหน่อย” ลู่เฉินพูด \"กินกินกิน วันๆก็สักแต่กิน ทำอย่างอื่นไม่เป็นหรือไง!\" วังเสวี่ยตะโกนใส่อย่างเย็นชาและพาหลินอี้เจียเดินเข้าโรงพยาบาล ที่พวกเธอมาในวันนี้ นอกจากข้อสงสัยแคลงใจในตัวลู่เฉินแล้ว ก็ตั้งใจมาเยี่ยมหลานสาวเช่นกัน เมื่อมองตามหลังสองแม่ลูกนั่นไป ลู่เฉินก็ได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ แต่เขาก็ไม่วายหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาลู่จง “ลุงจงครับ เซี่ยคังเภสัชกรรมเพิ่งเจรจาธุรกิจกับคุณใช่หรือเปล่าครับ？ คนที่รับผิดชอบเป็นรองผู้อำนวยการฝ่ายขายชื่อว่าวังเสวี่ย” ลู่เฉินถาม “ช่วงนี้อุณหภูมิค่อนข้างสูง บริษัทเรากำลังจะซื้อยาต้านฮีทสโตรกชุดหนึ่งมาแจกจ่ายให้พนักงานคนละ 2 ขวด ส่วนจะจัดซื้อจากบริษัทยาไหน ผมก็ไม่ทราบครับ” ลู่จงกล่าว “ครับ ถ้าอย่างนั้นรบกวนซื้อจากเซี่ยคังเภสัชกรรมแล้วกันนะครับ” ลู่เฉินตอบไป “ได้ครับ ว่าแต่คุณชาย นายท่านอยากจะเจอคุณ ถ้าคุณว่างเมื่อไหร่ท่านจะนั่งเครื่องบินไปหาคุณทันที” ลู่จงบอก ลู่เฉินตกใจนิดหน่อย หลังจากเงียบไปสักพักเขาก็บอกว่า “ผมยังไม่อยากเจอหน้าเขาตอนนี้......” ลู่จงถอนใจและพูดว่า “สิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้น ก็ไม่ควรโทษแต่คุณพ่อของคุณคนเดียว คุณพ่อของคุณรู้สึกผิดมาโดยตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณชายรู้ไหมว่าทำไมคุณพ่อของคุณถึงไม่ได้แต่งงานใหม่ ก็เพราะว่าเขารู้สึกผิดต่อคุณและคุณหญิงท่านมาก” “และเมื่อนายท่านทราบเรื่องที่คุณมาเมืองยวี่โจว คุณพ่อของคุณก็รีบให้ผมมาตั้งหลักปักฐานที่ยวี่โจวเพื่อที่จะสร้างกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยขึ้นมา เหตุที่ผมไม่ได้เข้าหาคุณก่อนหน้านี้ เพราะว่านายท่ารู้จักนิสัยใจคอของคุณชายดี เขาบอกกับผมว่าอย่ารบกวนชีวิตของคุณ นอกจากเวลาที่คุณตกที่นั่งลำบากถึงจะให้ผมช่วย” ลู่เฉินรู้สึกใจสั่น เพราะหลังที่เขาออกจากบ้านมาสิบปี เขาก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องพ่ออีก และไม่ได้รับสายที่โทรมาจากพ่อสักสายเดียว แน่นอนว่าหากเขาบังเอิญรับสายจากพ่อของเขา สุดท้ายพอรู้เขาก็วางสายอยู่ดี สิ่งที่ทำให้เขาช็อคมากก็คือ เมื่อสิบปีก่อนที่แม่เสียชีวิตไป ตอนนั้นพ่อเขาอายุ36ปีเท่านั้น นึกไม่ถึงเลยว่าตอนนี้เขายังไม่ได้แต่งงานใหม่ เขารู้สึกผิดมาตลอดในสิบปีที่ผ่านมาเชียวหรือ？ ลู่เฉินเงียบไปสักพักแล้วตอบว่า “รอให้ลูกสาวผมหายดีก่อนแล้วค่อยว่ากันครับ” ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อ และตอนนี้เขาก็ค่อยๆคิดได้แล้วว่าเหตุที่ทำให้แม่ต้องตายไปเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นต่างหาก！ “ครับ ครับ！ เดี๋ยวผมรีบไปบอกกับนายท่านเดี๋ยวนี้ นายท่านฟังแล้วต้องดีใจมากแน่ๆ” ลู่จงตอบด้วยความตื่นเต้น เขามาเมืองยวี่โจวได้สิบปีแล้ว และกลายเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองยวี่โจว นอกจากจะคอยช่วยคุณชายแล้ว หน้าที่สำคัญก็คือจะต้องทำให้คุณชายเปลี่ยนใจให้ได้ หลังจากลู่เฉินวางสายไป เขาก็เดินมาร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆที่อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลและสั่งก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่งมา พอเขากำลังจะลงมือกินก๋วยเตี๋ยว หลินอี้เจียก็โทรมา “ลู่เฉิน！ ฉีฉีหายไปแล้ว！ คุณรีบกลับมาช่วยกันหาก่อน！” หลินอี้เจียบอกด้วยความร้อนใจ ลู่เฉินยิ้มและบอกว่า “ผมย้ายห้องฉีฉีไปที่ห้องวีไอพีชั้นที่19ห้อง2แล้ว” “อะไรนะ คุณย้ายห้องฉีฉีไปที่ห้องวีไอพีแล้ว？ คุณมีเงินที่ไหนกัน！” หลินอี้เจียถามด้วยความสงสัย “ผมยืมมา” ลู่เฉินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่ว่าเขาพูดอะไรไปยังไงก็คงไม่มีใครเชื่อ ฉะนั้นเขาไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรมากมาย “แล้วคุณจะทำยังไงต่อเมื่อได้ไขกระดูกที่ตรงกับฉีฉี？” “วางใจเถอะ ผมจะไม่ยืมเงินจากพวกคุณแน่นอน ผมมีวิธีของผม” เมื่อนึกถึงภาพที่เขาล้มเหลวจากการยืมเงินวังเสวี่ยเมื่อปีที่แล้ว และถูกวังเสวี่ยขับไล่ออกมา ลู่เฉินก็สาบานว่าชาตินี้เขาจะไม่มีวันอ้าปากพูดถึงเรื่องยืมเงินจากครอบครัวแม่ยายอีก “แหมๆๆ คนที่ไม่มีประโยชน์อย่างแก ฉันก็ไม่อยากยืมเงินให้หรอก” คำพูดและที่น้ำเสียงเย็นชาของวังเสวี่ยถ่ายทอดจากทางโทรศัพท์ ลู่เฉินตัดสายเธอทิ้งทันที “ไอ้คนไร้ประโยชน์ กล้าดียังไงที่วางสายฉัน มันผิดสังเกตจริงๆ” วังเสวี่ยส่งมือถือคืนลูกสาวด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจอย่างมาก แล้วพาลูกสาวขึ้นไปที่ชั้น19 หลังจากหาห้องวีไอพีเจอ ก็เห็นว่าลู่เฉินจ้างพยาบาลส่วนตัวมาดูแลฉีฉี หวังเสวี่ยก็โกรธมากและด่าลู่เฉินว่าเป็นคนล้างผลาญครอบครัว เสียเงินเปล่าจริงๆ ทั้งสองคนนั่งอยู่สักพัก ฉีฉีก็ตื่นขึ้นมา ถึงแม้ว่าวังเสวี่ยและหลินอี้เจียไม่ชอบลู่เฉินอย่างมาก แต่ก็รู้สึกสงสารฉีฉีจากใจจริงๆ เพราะตอนบ่ายไม่มีธุระอะไรต้องทำ ทั้งสองเลยอยากจะอยู่กับฉีฉีให้มากๆ แต่ไม่กี่นาทีต่อมาโทรศัพท์ของวังเสวี่ยก็ดังขึ้น เมื่อเธอวางสายลงก็จูบหน้าฉีฉีอย่างตื่นเต้นมากมาย！ “แม่คะ ใครโทรมาคะ？” หลินอี้เจียถามด้วยความสงสัย “ผู้จัดการของกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย เขาบอกให้เราไปคุยเรื่องความร่วมมือ” วังเสวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “หะ！ จริงเหรอคะแม่ ยินดีด้วยนะคะ ในที่สุดก็ได้ร่วมมือกับกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยสักที” หลินอี้เจียก็พูดด้วยความตื่นเต้นเหมือนกัน “ผู้จัดการวังบอกว่า อันที่จริงแล้วทางเขาไม่อยากซื้อยาจากเรา แต่มีคนแอบช่วยเรา ดังนั้นเศรษฐีลู่ถึงตอบตกลงไป แต่ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่ช่วยเรา ต้องขอบคุณเขามากจริงๆ” วังเสวี่ยกล่าว “จะเป็นไปได้ไหมคะว่าเป็น......” หลินอี้เจียกำลังเดาว่าคนคนนั้นเป็นใคร แต่เธอก็ยังสงสัยอยู่