ตอนที่ 1 ขอร้อง จบเถอะ

ตอนที่ 1 ขอร้อง จบเถอะ เขาหยิกหลังมือของเธอและค่อยๆออกแรงทีละนิด คล้ายกับจะหยิกเธอให้ตายเลยทีเดียว “เจ็บ— —“ นัทชาพูดออกมาเบาๆ เพราะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว จิรชัยดูเหมือนจะพอใจแล้ว ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือของนัทชา นัทชาเจ็บจนเกือบจะตายอยู่แล้ว...... ทันใดนั้นโทรศัพท์บนตู้ตรงหัวเตียงก็ดังขึ้น จิรชัยหยุดไปชั่วขณะ เขากดทับร่างกายของนัทชาอยู่แบบนั้น จนเขารับโทรศัพท์ “ริน เป็นอะไร?” เขาไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งจะเมินเฉยและดุร้าย ตอนนี้เสียงของเขานุ่มนวลและเรียกเธออย่างเคลิบเคลิ้ม นัทชาข่มตาลงและค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดจนไม่อาจเข้าใจได้ เธอกอดผ้าห่มเอาไว้แน่น “ไม่ต้องกลัว ฉันกำลังจะไป......โอเค ฉันจะไปให้เร็วที่สุด......” เสียงของเขานุ่มนวลและอบอุ่น หลังจากวางหูโทรศัพท์ “ทางนั้นรินไฟดับและเธอกำลังกลัวเป็นอย่างมาก ฉันจะไปหาเธอ” ดารินทร์อยากเจอเขา ดังนั้นเขาจึงฟังเธอพูดอย่างไม่รู้สึกกระดากใจ หลังจากนั้นเขาก็วิ่งออกไปหาเธออย่างรวดเร็ว มันเป็นเรื่องที่น่าตลกมาก “จิรชัย ในเมื่อคุณรีบร้อนไปเจอดารินทร์ขนาดนั้น งั้นทำไมคุณไม่แยกออกไปซะล่ะ?” นัทชาพูดเหน็บแนมอย่างเย็นชา แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกกังวล ในแววตาของเขา เธอเป็นแค่เศษขยะ แต่ดารินทร์อยู่ในใจของเขา เธอคือของล้ำค่าอันสูงส่ง “นัทชา เธอเป็นแค่สาวขายบริการ มีค่าอะไรให้ฉันต้องทำแบบนั้น?” จิรชัยหันหน้าเข้าหาเธอ ก้มลงประชิด จ้องมองในตาของเธอ น้ำเสียงดุร้าย “ฉันจ่ายเงินซื้อเธอมาแล้ว เธอควรจะเอาอกเอาใจฉัน!” นัทชาหลับตาลงอย่างเจ็บปวด ใช่แล้ว เธอเอาเงินของเขามาแล้ว และตอนนี้ผลสุดท้ายคือเธอมันน่าสมเพช....... หลังจากนั้นไม่กี่วินาที แววตาอันอ่อนโยนของนัทชาก็ค่อยๆเปิดออก เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือ “พอเถอะจิรชัย ฉันไม่อยากให้เรื่องของเรามันเป็นแบบนี้ต่อไปแล้ว ไม่ใช่ว่าคุณกับดารินทร์จะแต่งงานกันแล้วหรอ? เป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะไปแล้ว คุณอยู่กับเธอแหละดีแล้ว” จิรชัยไม่ได้พูดอะไรไปพักหนึ่ง เพียงแค่ใช้สายตาอันแหลมคมจ้องมองนัทชาอย่างโหดร้าย “จบ?” เขาเอามือลูบที่คอเล็กๆบางๆของนัทชา หลังจากนั้นก็ออกแรงบีบ “นัทชา เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ฉันพอ? เธอไม่เพียงแค่ติดเงินฉัน เธอยังเป็นหนี้ชีวิตฉันอีก!” ดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย “น้องสาวของฉันถูกเธอทำร้าย จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้องสาวฉันอยู่ที่ไหน ยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว! แต่ตอนนี้เธอกลับมาบอกว่าเธอต้องการจะไป เธอมีสิทธิ์อะไรนัทชา? เธอต้องอยู่แบบนี้ไปจนกว่าจะได้รับการให้อภัย!” “ครั้งนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ได้ทำจริงๆ ฉันไม่ใช่คนที่ทำร้าย......” “หุปากของเธอซะนัทชา!” จิรชัยกำมือแน่น เขาโกรธจนหน้าแดง เขาไม่สามารถเชื่อคำพูดของเธอได้ “ในอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันเห็นกับตาตัวเอง ว่าเธอคือคนที่ขับรถชนรถของน้องสาวฉันคว่ำและปล่อยให้เธอจมลงไปในทะเล......ฉันเห็นมันกับตา แต่เธอก็ยังโกหกฉัน เธอมันไร้ยางอายขนาดไหนกัน?” เห็นกับตาตัวเอง? ดวงตาของนัทชาเบิกกว้าง เธอไม่ได้เป็นคนขับรถคันนั้นเลย เขาไปเห็นมาจากไหนกัน? “นัทชา ฉันบอกเธอแล้ว ฉันจะทรมานเธอไปตลอดชีวิต! ฉันต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างรู้สึกผิดแบบนี้ตลอดไป! นี่คือสิ่งที่เธอควรจะเป็น นี่คือหนี้ที่เธอติดฉัน!”