ตอนที่ 2 เธอมาทำไม

ตอนที่ 2 เธอมาทำไม ติดหนี้เขา...... เธอติดหนี้อะไรเขาหล่ะ? ตั้งแต่เธอเริ่มแอบรักเขา เธอก็เอาใจเขาทุกวิถีทาง เชื่อฟังเขาทุกอย่าง อะไรที่เขาไม่ชอบ เธอก็จะไม่ทำมัน ขอเพียงแค่เขาชอบ เธอก็พยายามที่จะเรียนรู้เปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นในแบบที่เขาชอบ หลายปีมานี้ เธอไม่เคยทำให้เขาเสียใจมาก่อน อุบัติเหตุรถยนต์เมื่อ2ปีก่อน เธอก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแม้แต่น้อย เธอคือคนที่โดนใส่ร้าย เธอไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ เพียงแต่จิรชัยไม่เชื่อเธอ ในใจเขาก็คือเธอเป็นคนวางแผนทั้งหมดแล้ว เสียใจ? ตอนนี้เธอแค่เสียใจภายหลังเท่านั้น ที่ตอนแรกเธอได้ตกหลุมรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้น จิรชัยไม่อยู่กับเธออีกต่อไป เขาปลีกตัวออกไปโดยทิ้งไว้เพียงคำพูดที่เย็นชา “หมดอารมณ์!” ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ได้ยินเสียงล้างหน้า บ้วนปากแล้ว เขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าที่ใส่จนเรียบร้อย เขาไม่แม้แต่จะชำเลืองมองนัทชา เขาเพียงแค่เดินตรงไปที่ประตู นัทชาหลับตาลงอย่างรู้สึกหมดกำลังใจ ฟังเสียงพายุฝนนอกหน้าต่างด้วยความอึดอัดใจจนร้องไห้ออกมา สุดท้ายแล้วเธอไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไร เธอตื่นมาและรู้สึกเวียนหัว เวลาครึ่งนึงของช่วงเช้าได้ผ่านไปแล้ว บริษัทโทรมาหาเธอ2สายแล้วว่าทำไมถึงไม่ไปทำงาน นัทชาตอบไปทันที “ขอโทษค่ะ ฉันจะเข้าไปทันที!” เธอรีบพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าบ้วนปาก ขณะที่เธอก้มไปแปรงฟัน ทันใดนั้นหยดเลือดสีแดงสดก็ล่วงลงมา แปะแปะ......เลือดไหลลงมามากขึ้นเรื่อยๆ นัทชาชะงักไปแปปนึง หลังจากนั้นก็รีบร้อนดึงทิชชู่เปียกมาปิดจมูกอย่างเคยชิน ทิชชู่เปียกเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอย่างรวดเร็ว เธอเปลี่ยนทิชชู่อยู่หลายแผ่น หลังจากทำซ้ำอยู่หลายครั้ง ในที่สุดเลือดกำเดาของเธอก็หยุดไหล เงาในกระจกสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าที่ขาวซีดของนัทชา เธอมองตัวเองในสภาพที่ผอมแห้งอ่อนแรง แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เวลาของเธอเหลือไม่เยอะแล้ว 2เดือนสุดท้ายนี้ เธอต้องการเพียงแค่อยู่ข้างๆจิรชัย หลังจากนั้นก็จะไปหาที่ๆเงียบสงบสักที่หนึ่งใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ไม่มากของตัวเอง นี่คือสิ่งที่เธอคิดใคร่ครวญไว้ในตอนสุดท้าย หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า นัทชาก็แต่งหน้าอย่างสุดความสามารถเพื่อปิดบังใบหน้าอันขาวซีดของตัวเอง ถึงเธอจะรีบร้อนไปที่ทำงาน แต่เวลาก็ล่วงเลยมาถึงช่วงบ่ายแล้ว นัทชาโดนผู้ดูแลดุราวกับกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก และโยนสัญญาฉบับหนึ่งให้เธอ “ข้อตกลงกับบริษัทเอคอมเมิร์ซ วันนี้เธอต้องเข้าไปคุย เพียงแค่เธอเซ็นสัญญา เปอร์เซ็นต์ที่หักขึ้นอยู่กับที่ผ่านมา1ใน3ที่เปิด” หักเปอร์เซ็นต์2เท่า นัทชาใจเต้น ก่อนหน้านี้เธอเอาเงินของจิรชัยมา เงินถูกใช้เป็นค่าใช้จ่ายในการรักษาไปแล้ว ไม่กี่วันข้างหน้าเงินเหล่านั้นก็จะหมดลง ตอนนี้เธอยังต้องการเงินจำนวนหนึ่ง หลังจากรักษาเสร็จ เธอต้องการจะไปอยู่คนเดียว...... หลังจากได้เอกสารสัญญานัทชาก็ขับรถไปยังบริษัทของจิรชัย บางทีอาจจะเป็นโชคดี เธอคิดอยู่หน้าประตู เจอจิรชัยแล้ว “ชัย......” “เธอมาทำไม?”เขาขมวดคิ้วมองเธออย่างระอา “ฉัน......”นัทชามองสัญญาที่อยู่ในมือและพูดออกมาอย่างรู้สึกลำบาก “ฉันมา......” “มาขายตัว?” จิรชัยรำคาญที่เธอไม่ยอมพูดตรงๆ เขายิ้มให้เธออย่างเย็นชา “ทำไม เธอขัดสนแล้วหรอ?” นัทชาพูดไม่ออก จิรชัยไม่ปล่อยให้เธอได้พูดเลย เขาคว้าข้อมือของเธอไว้ ลากเธอเข้าไปในรถเก๋ง “วันนี้เธอเอาสัญญามาหาฉัน ไม่ใช่แบบนี้หรอ? อยากได้ลายเซ็นของฉัน ก็ต้องมีของแลกเปลี่ยน!” “ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น!” นัทชาเหยียดตัวตรง มือกำเสื้อเชิ้ตของเขาเอาไว้แน่น “ฉันมาคุยเรื่องงาน เพียงแค่เอกสารงาน......งานจริงๆ ฉันไม่ได้มีป้ายราคาติดไว้ที่ตัวไหม!” จิรชัยจ้องเธออย่างโหดเหี้ยม “นัทชา เธอรู้จักตัวเองดีนะ”