ตอนที่ 3 ใครก็ได้

ตอนที่ 3 ใครก็ได้ จิรชัยเจตนาบิดเบือนความหมายของเธอ เขายอมรับแล้วว่านัทชาสามารถไปกับใครก็ได้ที่ให้เงินเธอ เวลานี้นัทชาไม่แม้แต่จะได้อธิบายอะไร รถอยู่ที่หน้าประตูบริษัทและมีผู้คนผ่านไปมา เธอรู้สึกอับอายจนแทบอยากจะมุดดินหายไป “จิรชัย อย่าอยู่ในนี้......ฉันขอร้อง......” แต่ร่างกายของเขานั้นไม่ฟังที่เธอพูด นัทชาถูกคุกคามจนน้ำตาไหลออกมา ดวงตาชุ่มฉ่ำ ทำอะไรไม่ถูกและน่าสงสาร “ไม่เอา......จิรชัย พวกเราเปลี่ยนที่......” พูดยังไม่ทันจบ จิรชัยก็บีบแก้ของเธอและบังคับให้ริมฝีปากเธอเปิดออกเล็กน้อย หยุดหลังจากพูด “เธอมีสิทธิ์อะไรมาตั้งเงื่อนไขกับฉัน? เธอไม่เอาเงินหรือไง? อยากได้ลายเซ็นฉันในสัญญา ก็ต้องเอาใจฉันตรงนี้” ดวงตาของนัทชาขยายกว้างขึ้น น้ำตาเธอไหลออกมาทำให้ปอยผมของเธอเปียก เธอส่ายหัวอยากจะอธิบาย แต่จิรชัยไม่ยอมปล่อยมือเธอ เขาไม่ให้โอกาสเธอได้พูดเลย “ไม่เต็มใจ งั้นก็รีบไสหัวออกไปจากรถซะ!” เขาพูดพร้อมกำข้อมือของเธอไว้ และผลักเธอลงไปจากลง นัทชาตกตะลึง ตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ ออกมาจากรถ คนอื่นมองเห็น คิดยังไงกับเธอ? “ไม่เอา......” เธอโผเข้ากอดด้านหลังของจิรชัย ทั้งสองมือของเธอไม่ยอมปล่อยจิรชัย “ไม่เอา จิรชัย” จิรชัยจับแขนเธอ ดึงออกจากอ้อมกอด กดเก้าอี้ขึ้น “อย่ากอดฉัน เธอไม่สมควรมาเจอฉัน!” เขาไม่เคยปล่อยให้เธอแตะต้องตัวเขาแม้แต่น้อย นัทชาไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้ “ฉันไม่เอาสัญญานั่นแล้ว โอเคไหม? คุณให้ฉันใส่เสื้อผ้าดีๆแล้วฉันจะรีบลงไป” “ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่ทำ”จิรชัยพูด เธอตัวแข็งทื่อไป จิรชัยเองก็รู้สึกเบื่อ ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปยกที่กั้นด้านหน้าและที่นั่งด้านหลังรถ หลังจากนานไม่กี่วิ คนขับรถก็เข้ามาสตาร์ทรถ รถเคลื่อนตัวออกจากบริษัท นี่ทำให้นัทชาหายใจโล่งขึ้นมานิดหน่อย ร่างกายผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นจิรชัยกลับดึงออกไป ไม่สนใจเธอ นั่งเอนหลังไปอีกฝั่ง นัทชารีบร้อนจัดกระโปรงให้เรียบร้อย จิรชัยไม่พูดอะไร เขาลดกระจกรถลงและสูบบุหรี่ ทั้งคู่อยู่ท่ามกลางควันฟุ้งอย่างเงียบสงัด นัทชาแววตาล่วงลง หลังจากนั้นพักหนึ่ง ค่อยๆเปิดปากเบาๆ “ขอบคุณ ชัย......” ขอบคุณเขา ไม่อยู่ในรถ ทำถึงสุดท้าย นี่ก็คือบริจาคให้อย่างนุ่มนวลสักหน่อย นัทชาก็ยอมรับความยากลำบาก เธอรักเขา ก็อยู่ในสถานภาพที่ต่ำต้อย จิรชัยพูดเสียงยิ้มเยาะโดยไม่แม้แต่จะมองเธอ นัทชากัดริมฝีปากล่าง แต่ไม่พูดอะไร สัญญาฉบับนั้นก็ทิ้งไว้ที่ข้างเท้าเธอ เธอก้มตัวลงเก็บสัญญาขึ้นมาใส่ไว้ในกระเป๋า ทันใดนั้นรถก็จอด นัทชาเงยหน้ามองออกไปนอกรถคือโรงแรม เธอบีบเอกสารในมืออย่างช่วยไม่ได้ “ลงรถ เปิดห้อง” นัทชาก้มหัวลง เบ้าตาแดง ยังไม่ขยับไปชั่วขณะ จิรชัยพูดเย้ยหยัน “ทำไม ไม่เซ็นสัญญา เงินเหล่านั้นได้ตามเปอร์เซ็นต์ที่กำหนดนะ เธอจะไม่เอาแล้วหรอ?” นัทชายิ้มออกมาอย่างโศกเศร้า ทำไมจะไม่เอา? เธอยังรอใช้เงินเหล่านั้น แขวนชีวิตไว้บนเส้นด้ายมาซื้อสุสานให้เธอ นัทชาหายใจเข้าลึกๆและลงจากรถเข้าไปในโรงแรมเพื่อเปิดห้อง......