ตอนที่ 5 ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่

ตอนที่ 5 ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ “ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?” นัทชาถามอย่างรู้สึกประหลาดใจ ปกติผู้ชายคนนี้จะกลับมาในตอนกลางคืน ไม่พูดไม่จาสักคำ กลับมาก็คือระบายอารมณ์ “ทำไม ฉันรบกวนเธอหรอ?” ร่างสูงของเขามาอยู่ต่อหน้าเธอ ไม่มีมารยาท คว้าข้อมือนัทชามาและกดนัทชาเข้ากับผนังห้องนั่งเล่น ด้านหลังของนัทชาไปชนเข้ากับสวิตช์ไฟ เพียงชั่วพริบตาห้องนั่งเล่นก็สว่างไสวขึ้นมา สะท้อนให้เห็นใบหน้าที่อึมครึมของจิรชัยได้อย่างชัดเจน ดวงตาอันแหลมคมของเขาจ้องมองมาที่นัทชา สายตาค่อยๆเปลี่ยนเป็นเหน็บแนมและเย็นชา “ไม่เจอแค่ไม่กี่วัน เธอเปลี่ยนไปนะ......หน้าตาดูสดใสขึ้นนี่” เขาค่อยๆเชยคางเธอขึ้นมามองใบหน้าที่ดูนิ่มนวล ละเอียดอ่อน “เธอหายไปทั้งสัปดาห์ ก็ดูไม่เลว ไปอยู่กับใครมาหล่ะ หืม?” เขาถามด้วยเสียงต่ำ น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกว่ากำลังโกรธอยู่ แต่กลับทำให้หัวใจนัทชาเต้นแรง “ไม่ได้ไปอยู่กับใครมาสักหน่อย ฉันแค่ไปทำงานนอกสถานที่......” เขาออกแรงบีบคางของเธอราวกับกำลังโดนบีบกระดูกอยู่ “นัทชา ฝีมือในการโกหกของเธอนี่เก่งขึ้นทุกวันเลยนะ ปากที่เต็มไปด้วยคำโกหกนั่นเธอไม่กลัวมันเน่าเสียจริงๆ!” เขาหรี่ตาที่เย็นชาของเขาลงเล็กน้อย “เธอคิดจริงๆหรอว่าฉันจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย? ถ้าเกิดแค่ทำงาน ทำไมเธอถึงปิดโทรศัพท์? งานทำให้เธอเปลี่ยนไปแบบนี้หรอ......งานมันทำให้เธอดูเปล่งปรั่งอย่างนี้ไหม? เอาเงินที่ฉันให้ไปเที่ยวต่างประเทศกับชู้ เธอนี่กล้าดีนะ!” นัทชาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเข้าใจผิดแบบนี้ไปได้ ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยไปไหนมาก่อน มีแค่เวลาออกไปตรวจสุขภาพ แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่เห็นเคยถามถึงสักคำ ไม่รู้ครั้งนี้เกิดบ้าอะไรขึ้นมา “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไรนะ แต่ฉันจะพูดอีกครั้ง ฉันจะไปไหนมันก็อิสระของฉัน” “นัทชา เธอไม่คู่ควรกับคำว่าอิสระ! เธอเป็นหนี้ชีวิตฉัน ถ้าฉันยังไม่ยกโทษให้ เธอก็ไม่สมควรพูดคำว่าอิสระออกมา!” “ยกโทษ......คุณอยากให้ฉันทำอย่างไรหล่ะ?” ถึงตอนนี้แล้ว นัทชาก็ไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรเกี่ยวกับเรื่องอุบัติเหตุอีกแล้ว “จิรชัย คุณต้องการให้ฉันตายใช่ไหม คุณถึงจะมีความสุข?” “ทำไม ถ้าฉันบอกเธอ เธอกล้าที่จะไปตายรึไง?” จิรชัยมองอย่างเย้ยหยัน “นัทชา เธอคิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดเธออย่างงั้นหรอ? เธอมันเป็นคนประเภทรักตัวกลัวตาย ทั้งยังรักเงิน เธอมันเป็นผู้หญิงราคาถูก จะกล้าไปตายได้ยังไง!” นัทชาเงยหน้าขึ้นไปมองเขา ทันใดนั้นก็มีความคิดที่จะบอกเขา อาการป่วยของเธอ เธอจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกมานาน แต่ พูดแล้วยังไงต่อหล่ะ? บอกความจริงแล้ว หลังจากนั้นผู้ชายคนนี้จะปรบมือโห่ร้อง ควรดุชีวิตไหม? “ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณ “ นัทชาดันเขาออกและจะเดินไป แต่โดนจิรชัยกดเอาไว้ไม่ให้ไปไหน “นัทชา เธอคงไม่ได้ลืมตัวเองไปแล้วหรอกนะ เธอเป็นของอะไร?” สิ่งของ......เขาบรรยายถึงเธอแบบนั้น นัทชารู้สึกปวดใจและไม่เข้าใจจริงๆว่าจิรชัยหมายความว่ายังไง “เธอเป็นหนี้ชีวิตฉัน! ตลอดชีวิตนี้ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น!” “ฉันไม่มี......จิรชัย คุณกำลังพูดถึงอะไร?” “ยังแสร้งทำเป็นโง่อยู่อีกหรอ?” จิรชัยคว้าแขนเธอและลากไปข้างโต๊ะชา เขาชี้ไปที่รูปที่อยู่บนโต๊ะอย่างเดือดดาล “เธอดูเอาเอง!”