ตอนที่ 7 โดนทานวีร์พัวพัน

ตอนที่ 7 โดนทานวีร์พัวพัน นัทชาคิดว่าคืองานจึงไม่ลังเลที่จะรับโทรศัพท์ “ใช่นัทชาไหม......” เป็นเสียงผู้หญิงวัยกลางคนที่เธอคุ้นเคย “ฉันเป็นแม่ของทานวีร์” “คุณป้า......”นัทชารู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่ทานวีร์ไปต่างประเทศ เธอก็ไม่เคยติดต่อกับครอบครัวทานวีร์เลย “มีเรื่องอะไรหรอคะ?” นัทชาอดทนถาม “ช่วงนี้เธอพอจะมีเวลาว่างมาพบกันหน่อยไหม จะดีมากถ้าสามารถ......เรียกประธานชัยมาด้วยได้” คุณป้าพูดอย่างระมัดระวัง มีบางอย่างที่นัทชารู้สึกไม่สบายใจ “มีอะไรผิดปกติรึป่าวคะ?” ป้าของทานวีร์ก็ร้องไห้ออกมา “นัทชา ป้าไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วมันเป็นเพราะอะไร แต่ตระกูลเพ็งอุดมเริ่มโจมตีบริษัทของพวกเรา ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเราเสียหายไปหลายสิบล้านแล้ว สัญญาก่อนหน้านี้ที่เซ็นต์ก็พากันหักหลัง ยอมจ่ายค่าผิดสัญญา แทนที่จะร่วมมือกับเราต่อ...... พวกเราตระกูลหันมณี กำลังจะล้มละลายในไม่ช้า!” นัทชาตัวแข็งไปชั่วขณะ เธอไม่คิดว่าจิรชัยจะลงมือทำอะไรกับตระกูลหันมณี “นัทชา นี่คือการเข้าใจผิดอะไรกัน หนูช่วยไปอธิบายให้ประธานชัยฟังหน่อยได้ไหม? ทรัพย์สินกว่าร้อยปีของพวกเราตระกูลหันมณีจะถูกทำลายลง” คุณป้าร้องไห้อย่างหมดหนทาง “ไม่กี่วันมานี้ผมของทานวีร์หงอกหมดแล้ว เขาพึ่งจะอายุยี่สิบกว่าเองนะ......” นัทชาไม่สามารถหยุดความรู้สึกผิดนี้ได้ที่เอาตระกูลหันมณีเข้ามาพัวพันด้วย “คุณป้าวางใจเถอะค่ะ หนูจะไปช่วยคุณป้าอธิบายเอง” “งั้นต้องไหว้วานหนูแล้วแหละนัทชา” ป้าของทานวีร์พูดไปสะอื้นไป “หนูช่วยพวกเราพูดได้ดี ป้าจะหาวันขอบคุณหนูจริงๆ” เธอยิ่งพูดอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนมากเท่าไร นัทชาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น ตระกูลหันมณีไม่ได้ทำอะไรผิดเลย...... เธอรีบสักผ้าเสร็จอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็โทรหาจิรชัย เธอโทรหาเชาหลายสิบสายแต่จิรชัยไม่รับสาย ไม่ง่ายเลย ในที่สุดเธอก็โทรติดแต่เสียที่ดังมาจากอีกฝั่งกลับเป็นเสียงที่อ่อนนุ่มและแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ของดารินทร์ “นัทชา เธอมีเรื่องอะไรรึป่าว?” นัทชาถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จิรชัยหล่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา” ดารินทร์ยิ้ม “ชัยกำลังลองชุดแต่งงานอยู่แหละ แล้วตอนเย็นพวกเราก็จะไปกินข้าวกัน ช่วงนี้เขาไม่ว่างหรอก เธออย่าโทรมานบกวน......” “เรียกเขามารับโทรศัพท์ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปหาพวกคุณ ไม่ให้พวกคุณไม่ได้ลองชุดแต่งงานอย่างเงียบสงบแน่!” นัทชาขู่เธอ ดารินทร์กลับยิ้มเย็นๆ “ดีนัทชา เธอจะมาก็ได้นะ ดูซิว่าชัยจะให้เธอเข้าประตูมาไหม” เธอพูดเสร็จก็วางหูโดยไม่ได้รู้สึกกระดากใจใดๆ นัทชาไม่มีทางเลือก เธอไม่สามารถทนดูตระกูลหันมณีล้มละลายได้ จึงเก็บของและมุ่งหน้าไปร้านเช่าชุดแต่งงาน ขณะนั้นดารินทร์กำลังสวมชุดแต่งงานสีขาวราวกับหิมะ กำลังควงแขนจิรชัยอยู่ข้างๆ ทั้งสองพูดคุยกันอย่างมีความสุข ดูรักกันมาก จิรชัย ไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้นัทชามาก่อน “จิรชัย” นัทชาเอ่ยขัดจังหวะ “ให้เวลาฉัน 10 นาทีได้ไหม ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ......” ดารินทร์ยิ้มและจับแขนของจิรชัยไว้ จิรชัยมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา “ออกไป” นัทชาเจ็บปวดหัวใจแต่ยังดื้อรั้น “ฉันมีเรื่องด่วนที่ต้องคุยกับคุณ......” จิรชัยขมวดคิ้วและไม่อดทนอีกต่อไป “นัทชา ฉันบอกให้เธอออกไป!” นัทชาเงยหน้าปะทะกับสายตาที่น่ารังเกียจของจิรชัย “ถ้าฉันยังคุยเรื่องนี้ไม่จบ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” “ชัย......”ดารินทร์เอ่ย เธอก้มหัวลงอย่างรู้สึกน้อยใจ “ถ้าไม่ใช่เวลานี้ฉันจะไม่ว่าอะไรพวกคุณเลย แต่ตอนนี้คุณให้เธอออกไปก่อนได้ไหม? ตอนนี้ฉันอยากอยู่กับคุณตามลำพัง” จิรชัยปลอบเธอด้สยสีหน้าที่อ่อนโยนและเหลือบมาจ้องนัทชาอย่างเย็นชา “มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไป! ถ้าเธอไม่ยอมไปก็ตีขาเธอให้หักซะ” สิ้นเสียง บอดี้การ์ดทั้งสองก็เข้ามาจับแขนนัทชาลากออกไป “ปล่อยฉัน!” เธอดิ้นและตะโกน “จิรชัย ถ้าคุณไม่ให้เวลาฉัน 10 นาที ฉันจะตะโกนอยู่ที่หน้าร้าน ให้ทุกคนได้รับรู้ว่า คุณมีว่าที่เจ้าสาวอยู่แล้วแต่ยังคบชู้กับฉัน!”