บทที่139 แค่คิด
บทที่139 แค่คิด
เสิ่นเฉียวได้สติกลับมาทันที เธอถูจมูกตัวเองแล้วถอยหลังไปสองก้าว
“ขอโทษนะคะพี่ใหญ่ ฉันคิดไม่ถึงว่าอยู่ๆพี่ก็จะหยุดเดิน”
เย่หลิ่นหานหันกลับมามองเธอด้วยความอ่อนโยน พูดขึ้นเสียงเบา “ไม่เป็นไร เธอไม่ได้เจ็บตัวก็ดีแล้ว”
แน่นอนว่าเธอ....ไม่เจ็บ
หลังจากที่ทั้งสองคนนั่งลง