已经是第一章了
บทที่ 188 สงสารเธอ
บทที่ 188 สงสารเธอ
รถในตอนกลางคืนไม่ได้เยอะมากนัก มีลมอ่อนพัดผ่านเข่ามาจากหน้าต่าง เสิ่นเฉียวนั่งอยู่บนตักของเย่โม่เซิน ขณะนี้ยังนอนอยู่บนตักของเขาอยู่ ความเร่าร้อนบนตัวยังคงไม่หยุดที่จะค่อยๆ ส่งผ่านไปยังบนตัวของเย่โม่เซิน
“แล้วนายตกลงไหม?” เสิ่นเฉียวถามด้วยเสียงที่เบาไปประโยคหนึ่ง
เย่โม่เซินหัวเ
已经是最新一章了
加载中
