已经是第一章了
คุณอารสแซ่บ ตอนที่ 10
“ทำไมล่ะน้องปลา อยู่กับอาในห้องนี้ก่อนไม่ได้เหรอคะ”
ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาพูดไปแบบนั้น แต่อาการประหม่าพร้อมกระเถิบหนีของมัสยาทำให้เขาอยากลองใจ อยากรู้ว่าเธอรู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาหรือเปล่า
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยังอยู่ในความทรงจำหรือเธอสลัดไล่มันออกไปจนหมดแล้ว เพราะมัสยาไม่ใช่เด็กตัวอ้วนกลมในวันวาน เธองดงามไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนี้ คงไม่ใช่เขาคนแรกหรอกที่หมายปอง และเขาอาจไม่ใช่คนที่เธอพอใจก็เป็นได้
“น้องปลาร้อนน่ะค่ะ”
“ร้อนก็เปิดแอร์”
“เอ่อ... น้องปลาว่าอากาศมันไม่พอ น้องปลาขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะคะ”
“น้องปลารังเกียจอาเหรอคะ ถึงทนอยู่ร่วมห้องกับอาไม่ได้”
“ทำไมอารักษ์พูดแบบนั้นล่ะคะ” ถามราวละเมอ เมื่อร่างกายเหมือนถูกตรึงไว้ด้วยคำถามของเขา พร้อมสมองกำลังประมวลเหตุการณ์เข้าข้างตัวเองอีกแล้ว อารักษ์พูดแบบนี้กับเธอเพราะมีความหมายซ่อนเร้นใช่ไหม อารักษ์กำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอใช่ไหม
“เพราะ...” คำตอบล่ะคืออะไร เขาควรจะตอบมัสยาว่าอะไรถึงจะถูกต้องตรงใจมากที่สุด จะบอกว่าเขาอยากจะทำเหมือนเมื่อคืนอย่างนั้นเหรอ บอกว่าเขาฟุ้งซ่าน บอกว่าประสาทสัมผัสของเขาจดจำแต่ปลายลิ้นน้อยๆ ตวัดพลิ้วหลีกหนีแต่บางครั้งก็พันพัวกับเขาอย่างไม่รู้ตัว
บอกเธอว่าอยากลูบไล้ฝ่ามือไปตามผิวกายนวลเนียน บอกว่าอยากซุกไซ้จมูกไปตามความหอมหวานตั้งแต่ซอกคอมาจนถึงหน้าอกขนาดใหญ่ และอยากได้ยินเสียงครางหวานๆ ร้องเรียกแต่เพียงชื่อเขาอย่างนั้นเหรอ
มัสยาเลือกจะเดินออกมาจากห้องเพราะอารักษ์ที่ยืนอึกอักไม่มีคำตอบให้เธอนั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่อยากคิดไปเองฝ่ายเดียว ให้เขาพูดออกมายังดีเสียกว่าอ้ำอึ้งอยู่แบบนี้ บอกมาเลยว่ารู้สึกอย่างไร พูดมาเลยว่าความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูดและแววตาของเขาคืออะไร อึมครึมครึ้มฟ้าครึ้มฝนแบบนี้ เธอไม่ต้องการ
“เพราะ... เพราะอาอยากให้น้องปลาอยู่”
“อารักษ์...”
ริมฝีปากอ้าค้างพึมพำเรียกชื่อเขา เมื่ออารักษ์ขยับร่างมาขวางหน้าเธอเอาไว้ พร้อมส่งคำพูดที่ทำให้เธอก้าวขาไม่ออก ประสาทสั่งการทั่วทั้งตัวคล้ายจะเป็นอัมพาตเพราะใบหน้าคมเข้มหล่อเหลานั้นก้มมองลงมา โดยเฉพาะลูกแก้วสีเขียวตรึงหัวใจเธอเสมอมานั้นคล้ายจะสั่งให้เธอมองให้ลึกเข้าไปถึงข้างใน ให้รู้ถึงสายใยเชื่อมโยงถึงกัน
มัสยาคล้ายจะมึนงงเมื่อริมฝีปากเผยอค้างกำลังถูกคลึงเล่นด้วยปลายนิ้วมือร้อนๆ ของเขา อารักษ์กำลังทำให้ต่อมความรู้สึกของเธอล่องลอยกระเจิดกระเจิงไร้จุดหมาย และราวกับโบยบินได้เมื่อความอุ่นวาบนั้นทาบทับลงมา
ความอ่อนหวานที่เขามโนหามาตลอดตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเดี๋ยวนี้ คือสิ่งปลุกเร้าอารมณ์หวามของเขาให้ฟุ้งซ่านจนความคิดเรื่อยเปื่อยแทบฟังสิ่งที่ผู้รับเหมาบอกไม่รู้เรื่อง
ในเวลานี้มันได้รับสิ่งเติมเต็มแล้ว รสหวานกลมกล่อมเคล้าคลอกันและกันอยู่ภายใน เบาบ้าง หนักบ้าง และหน่วงความแข็งแกร่งกึ่งกลางกายเป็นบางครั้ง ทว่าเขากลับไม่รู้สึกทรมานเหมือนเช่นเคย เขากลับมีความสุขที่ได้ซึมซับเอาความอ่อนหวานนี้ไว้ด้วยปลายลิ้นของตัวเอง
‘อื้อ... อารักษ์ขา... อารักษ์ทำอะไรน้องปลา อื้อ... อารักษ์ขา...’
เสียงร่ำร้องได้ยินเพียงหัวใจเธอเองเท่านั้น เพราะริมฝีปาก ปลายลิ้น อกอวบอิ่ม ตลอดทั้งเนื้อกายทั้งหมดทั้งมวลนี้ เธอพร้อมจะโอนอ่อนผ่อนตามเขาไปทุกที่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร่างบอบบางถูกโอบอุ้มมาถึงเตียงใหญ่ตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกที ทั่วทั้งร่างก็ถูกทาบทับไว้ด้วยความแข็งแกร่งของอารักษ์จนหมดสิ้น
“อื้อ... อารักษ์ขา...”
ทันทีที่ริมฝีปากถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ความอัดอั้นทั้งหมดทั้งมวลก็ถูกทอดถอนออกมาเป็นเสียงหวานครางยาวในทันที ทว่าดวงตาสวยหวานยังคงหลับพริ้ม เพราะสิ่งได้รับอย่างต่อเนื่องนั้นคือความวาบหวามอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อฝ่ามือแกร่งของอารักษ์โอบประคองเต้าอวบอิ่มของเธอ พร้อมกับคลึงเคล้นแต่เพียงแผ่วเบา จนมัสยาต้องบิดกายไปมา พร้อมกับแอ่นอกใหญ่ปะทะฝ่ามือแกร่งด้วยความซ่านเสียวมากยิ่งขึ้น ไม่ว่าคุณอาสุดหล่อจะแตะต้องตรงไหน เธอก็ไม่ได้ปัดป้องเลยสักนิด แต่กลับแอ่นสู้ หยิบยื่นความสะดวกสบายให้คุณอาจนหมดสิ้น
“อารักษ์ขา... อื้อ... อารักษ์... อื้อ... อารักษ์... อารักษ์ขา...”
“ได้โปรดน้องปลา อย่าเรียกอารักษ์ขา... อย่า...”
เพราะหากเธอยังครวญครางเรียกชื่อเขาแบบนี้ เขาคงไม่สามารถทัดทานความต้องการตามธรรมชาติได้ เพราะแค่นี้ความแข็งแกร่งขนาดมหึมาร้อนรุ่มอยู่กึ่งกลางกายก็ยังประท้วงอยากจะออกมาโลดแล่นภายนอก และถ้าเธอยังร่ำร้องเรียกหาเขาไม่หยุด เขาเองก็คงหยุดไม่ได้เช่นกัน
“อื้อ... อารักษ์... อารักษ์ขา... น้องปลา... อารักษ์... อารักษ์ขา...”
อารักษ์จำต้องหยุดการเคลื่อนไหว กรามแกร่งขบกันแน่นจนเป็นสัน ฝ่ามือบีบกระชับเข้าหากัน เพราะเขาต้องต้านทานสิ่งเร้าโชติช่วงอยู่ในร่างกายของตัวเองให้จงได้ ทั่วทั้งร่างจึงมีเพียงจมูกโด่งเท่านั้นที่ซอนซุกสูดดมความหอมอยู่กึ่งกลางทรวงอกอวบ ทว่าคนใต้ร่างที่นอนมองเขาตาแป๋วนี่สิคือปัญหา
“ทำไมคะ ทำไมคะอารักษ์...”
น้ำเสียงหวานออกจะสั่นถูกเปล่งออกไป เธอต้องถาม เพราะอารักษ์จะมาทำแบบนี้กับเธอเป็นครั้งที่ 2 ไม่ได้ หากไม่รักไม่ชอบเธอ เขาก็ไม่ควรจะแตะต้องเธอซ้ำอีก เพราะแม้ว่าอารักษ์จะเป็นชายในฝัน แต่หากอารักษ์ไม่ได้มีใจตรงกับเธอ เขาก็ไม่ควรจะทำให้หัวใจเธอกระเจิง
已经是最新一章了
加载中
