บทที่212 เธอไม่เสียใจจริงๆ หรอ

บทที่212 เธอไม่เสียใจจริงๆ หรอ “เข้ามาใกล้หน่อย” เสิ่นเฉียวก็ก้าวเล็กๆ ขึ้นมาอีกก้าวเดียว “คุณชายเย่？” เย่โม่เซินมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ห่างจากตัวเองไป7-8ก้าว ความเยาะเย้ยในใจก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ “ฉันให้เวลาเธอ5วินาที เธอต้องเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันเดี๋ยวนี้” “5” “4” เสิ่นเฉียวเงยหน้