ตอนที่414 งานแต่งงานที่สุดพิเศษของพวกเขาทั้งสองคน

ตอนที่414 งานแต่งงานที่สุดพิเศษของพวกเขาทั้งสองคน จิรภาสยิ้มแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เกรงว่าคงจะไม่มีใครเป็นคนที่สองที่จะทุ่มเทเพื่อเขาได้ขนาดนี้อีกแล้ว เพียงแค่ต้องการจะอยู่ฉลองวันเกิดกับเขา จึงรีบกลับมาในคืนนั้นเลย เขามีทุกอย่างแล้วก็จริง แต่นอกจากจิดาภา ก็ไม่มีใครที่จะอยู่กับเขาแล้วทำให้เขามีความสุขจากใจจริงได้กับเธอเช่นนี้แล้ว “คุณจิรภาส ฉันยังหิวอยู่เลยค่ะ เหนื่อยด้วย.....” จิดาภากล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “แล้วก็ถ่ายละครมาลำบากมากเลยค่ะ ปวดเอวปวดหลังไปหมด.....” เธอยังคงไม่หยุดอ้อนเขา “ถ้าอย่างนั้นรีบไปพักผ่อนนะครับ ผมไปทำกับข้าวให้” จิรภาสว่าพลางจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกจิดาภากอดไว้แน่นขึ้นไปอีก เธอมองตาเขาด้วยรอยยิ้ม “แต่ไม่ว่าฉันจะเหนื่อยขนาดไหน พอได้มาเจอคุณ ฉันก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ” จิรภาสยกมือขึ้นมาแตะจมูกเธอเบาๆ “ไปเรียนรู้คำพูดแบบนี้มาจากไหนกันครับ!” ไม่คิดเลยว่าชีวิตที่จืดชืดมาตลอดสามสิบกว่าปีของเขาจะหวานได้เพราะคำพูดของเธอ...... โชคดีที่เขาไมได้พลาดจากเธอไป “คุณไปอาบน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปทำกับข้าวให้” จิรภาสว่า แล้วจูงมือเธอเข้าไปในห้องน้ำ เขารู้ว่าเธอรีบมาจากกองถ่ายนั้น เธอจะต้องเหนื่อยมากๆอย่างแน่นอน จึงทำอาหารรสชาติอ่อนๆไว้ให้เธอ สองสามีภรรยาทานอาหารด้วยกันไป พูดคุยกันไป ช่างเป็นบรรยากาศที่อบอุ่นยิ่งนัก “สามีคะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ” เสียงที่บอกเวลาเที่ยงคืน จิดาภานอนอยู่ในอ้อมกอดของจิรภาส แล้วเอ่ยพูดขึ้นมา เพื่อจะมาพูดประโยคนี้กับเขา เธอถึงได้รีบกลับมาหาเขาแบบนี้ “มีคุณอยู่ด้วย ทำให้ผมมีความสุขในทุกวันแล้วครับ” จิรภาสจูบลงเบาๆบนหน้าผากของเธอ “ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้คุณด้วยค่ะ พรุ่งนี้นะคะ” จิดาภาเอ่ยขึ้นมาอย่างงัวเงีย แล้วจึงผล็อยหลับไป จิรภาสอุ้มเธอขึ้นมา เพื่อให้เธอได้นอนในท่าที่สบายมากขึ้น หลังจากนั้นจึงเอ่ยกับเธอเบาๆ “คุณเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่ฟ้าประทานลงมาให้ผมแล้วล่ะครับ!” ความซาบซึ้งในหัวใจของเขานั้นไม่สามารถใช้คำพูดใดๆแสดงออกมาได้เลย เขาถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกเสียดายช่วงเวลาที่ผ่านมาของเขา หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเจอจิดาภาให้เร็วกว่านี้เสียหน่อย ทั้งๆที่เขาปฏิบัติกับในทุกๆเรื่องราวอย่างเย็นช้าไร้ความรู้สึก แต่พอมาเผชิญหน้ากับจิดาภาเพียงเท่านั้น เขามักจะอ่อนโยนเป็นพิเศษ เธอมีค่ามากเหลือเกิน.... เช้าวันรุ่งขึ้น จิดาภาตื่นขึ้นมาตามปกติ หลังจากทำอาหารเช้าไว้ให้จิรภาสแล้วนั้น จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา “ตอนนี้ฉันจะขอปิดตาคุณไว้ก่อนนะคะ ยังไม่อยากให้คุณรู้สถานที่ที่เราจะไปกันวันนี้” “ดูลึกลับจังครับ?” จิรภาสโอบเอวเธอเอาไว้ แล้วจึงหลับตาลง ในเมื่อเป็นสิ่งที่เธออยากจะเซอร์ไพรส์เขา เขาเต็มใจให้ความร่วมมืออยู่แล้ว จิดาภาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาผูกเพื่อปิดตาเขาไปพลาง แล้วเอ่ยพูดกับเขาไปพลาง “จริงๆแล้วฉันไม่อยากฉลองวันเกิดกับคุณในวันครบรอบสามสิบปีของคุณเลยค่ะ เพราะว่าวันเกิดในช่วงชีวิตที่ผ่านมานี้ของคุณ ฉันไม่ได้อยู่ร่วมฉลองกับคุณด้วยเลย เพราะฉะนั้นนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นี่เป็นการฉลองวันเกิดของคุณครั้งแรก ที่มีฉันอยู่กับคุณ ทุกๆความทรงจำในวันเกิดของคุณจะมีฉันที่เตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้คุณเสมอนะคะ” ริมฝีปากบางของจิรภาสยกยิ้มขึ้นมา เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีคนเรียกร้องแบบนี้กับเขา.... “ได้ครับ พวกเราไปกันเถอะ” จิดาภาดึงมือของเขา แล้วพาเขาเดินไปขึ้นรถ หลังจากนั้นจึงรัดเข็มขัดนิรภัยให้เขาด้วยความใส่ใจ ตลอดทาง จิดาภาไม่ได้บอกออกมาเลยว่าพวกเขาจะไปทำอะไร ที่ไหน จิรภาสเองก็ไม่ได้ถามออกมาเช่นกัน เขารอคอยอยู่อย่างเงียบๆ รอจนรถจอดลงแล้วนั้น เธอดึงแขนเสื้อของเขา “จะมีคนพาคุณลงจากรถนะคะ คุณเข้าไปรอฉันด้านในก่อนนะ” “นานไหมครับ? เอาจริงๆ ผมมองไม่เห็นใครเลยแบบนี้ ได้ยินแต่เสียง รู้สึกแปลกๆนิดหน่อยครับ” ต่อหน้าจิดาภาเขาไม่เคยปิดบังอะไรเธออยู่แล้ว ทันใดนั้นเองเธอโน้มตัวไปข้างหน้า แล้วหอมแก้มเขาจากทางด้านข้าง “แป๊ปเดียวค่ะ” เมื่อพูดจบแล้วนั้น ก็มีคนมาเปิดประตูทางฝั่งข้างคนขับ “คุณจิรภาสครับ เชิญตามผมมาครับ” อีกทางด้านหนึ่ง จิดาภารีบลงมาจากรถ แล้ววิ่งเข้าไป ซึ่งมีช่างแต่งหน้าและพนักงานรอเธออยู่ก่อนแล้ว หลังจากนั้นเพียงสิบห้านาที จิรภาสถึงได้ถูกคนพาเข้ามายังในร้านชุดแต่งงาน ตอนที่เปิดผ้าเช็ดหน้าที่ปิดตาของเขาออกนั้น ไฟในร้านทำให้เขารู้สึกปรับตัวไม่ค่อยได้เท่าไหร่นัก และเมื่อม่านสีแดงค่อยๆเลื่อนเปิดออกมานั้น ไฟคริสตัลก็ยิ่งส่องแสงระยิบระยับมากขึ้นไปอีก ภรรยาของเขายืนอยู่ภายใต้แสงไฟนี้ เธอสวมชุดเจ้าสาวสีขาวยาวลากพื้น เธองดงามขนาดนั้น งดงามราวกับเทพธิดาแห่งป่า.... ทันใดนั้นเองจิรภาสนั้นถึงกับตกตะลึง เขานึกไม่ถึงเลยว่าจิดาภาจะเตรียมเซอร์ไพรส์เช่นนี้ไว้ให้เขา คนที่ยืนตรงหน้าเขาในตอนนี้ไม่ใช่จิดาภาที่เป็นนักแสดง แต่เป็นผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงานกับเขา “ถึงแม้ว่าพวกเราจะจดทะเบียนกันไปแล้ว แล้วก็เปิดเผยเรื่องการแต่งงานของพวกเราไปแล้ว แต่เราสองคนก็ยังไม่ได้มีการจัดงานแต่งงานของเราเลยนะคะ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ ฉันอยากทำให้วันนี้กลายเป็นวันที่พิเศษมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าหากคุณยินยอม ฉันอยากจะจัดงานแต่งงานของเราสองคนค่ะ” “ตลอดชีวิตยังอีกยาวนานขนาดนั้น แค่มีคุณอยู่ข้างๆฉันก็พอแล้ว” “คุณจิรภาสคะ คุณยินยอมไหมคะ?” ในเวลานั้น จิรภาสอยากจะทำเพียงอย่างเดียวเท่านั้น เขาก้าวไปข้างหน้า แล้วดึงจิดาภาเข้ามากอดไว้แน่น ราวกับว่าต้องการจะให้เธอเข้าไปรวมอยู่กับร่างกายเขาอย่างไรอย่างนั้น “ผมยินยอมอยู่แล้วครับ” ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ขอเพียงแค่เป็นสิ่งที่จิดาภาอยากทำ แล้วพวกเขาได้ทำมันด้วยกัน ก็ไม่มีอะไรมาขัดขวางพวกเขาได้แล้ว ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน สามารถทำทุกอย่างให้กับอีกฝ่ายได้โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ นี่เป็นความหมายพิเศษที่พวกเขามีต่อกันและกัน เธอสามารถจะทำตัวน่ารักกับเขาแบบนี้ แล้วก็รักผู้ชายคนนี้ได้อยู่แล้ว สำหรับเธอแล้ว ความสุขไม่ใช่คอยแต่จะเป็นฝ่ายที่เรียกร้องเพียงเท่านั้น แต่ต้องเป็นฝ่ายให้ด้วยเช่นกัน.... จิรภาสก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดสูทสีขาวด้วยเช่นกัน ตอนที่เขาเดินเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านั้น ให้ความรู้สึกตกตะลึงในเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์นี้ของเขา คุณสมบัติที่ดูสูงส่งเช่นนี้ทำให้ทุกคนไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้เลย “ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหนกันครับ?” จิรภาสยิ้มออกมาแล้วกุมมือเธอไว้ “โบสถ์ค่ะ” จิดาภาว่าดังนั้น แล้วจึงดึงมือเขาไปยังรถแต่งงานคันที่เตรียมไว้แล้วเมื่อตอนเช้า มีเพียงคันเดียว ที่นั่งได้เพียงแค่พวกเขาทั้งสองคน เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว เส้นทางที่คดเคี้ยวมุ่งไปทางทิศใต้ ในไม่นานก็ถึงยังหน้าประตูโบสถ์ที่ดูโบราณและเรียบง่ายหลังหนึ่ง บริเวณรอบๆนั้นเป็นสวนดอกไม้ สายลมพัดผ้าคลุมหน้าของจิดาภาปลิวไสว ทั้งสองคนจูงมือกันเดินเข้าไปยังด้านใน “ฉันพยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าคุณยังขาดอะไรอยู่อีกบ้าง ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่เตรียมสิ่งเหล่านี้ไว้” จิดาภาก้มหน้าลงแล้วกล่าวกับเขาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ จิรภาสหยุดชะงักลง เขาหันมาเผชิญหน้ากับจิดาภา แล้วพูดกับเธออย่างจริงจัง “สิ่งที่ผมขาดที่สุดก็คือคุณไงครับ ชีวิตที่ผ่านมาของผม ผมคิดว่ามันสมบูรณ์แบบแล้วสำหรับผม แต่หลังจากที่มีคุณ ผมถึงได้รู้ว่าอะไรคือความสุข อะไรคือความรู้สึกที่แท้จริง ชีวิตนี้ ผมจะไม่มีวันปล่อยมือคุณเด็ดขาด” พิธีที่เรียบง่ายและอบอุ่นเช่นนี้เป็นของพวกเขาสองคนเพียงเท่านั้น หลังจากสิ้นสุดพิธีลงแล้วนั้น พวกเขาเดินออกมาจากโบสถ์ ชีวิตการแต่งงานของพวกเขาราวกับได้ความหมายใหม่นี้เสียแล้ว “แล้วอย่างไรต่อครับ?” แก้มของจิดาภาแดงระเรื่อยเล็กน้อย “ขึ้นรถเถอะค่ะ” บริเวณใกล้ๆโบสถ์นั้น มีโรงแรมคฤหาสน์อยู่แห่งหนึ่ง พวกเขาจูงมือกัน หลังจากเดินเข้าไปแล้ว ก็เห็นดอกกุหลาบที่เตรียมไว้อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว..... “แม้แต่ห้องพักก็จัดการเตรียมไว้หมดแล้วหรือครับ?” จิรภาสหอมเธอเบาๆที่ข้างๆใบหูของเธอ และวินาทีต่อไปนั้น ราวกับเป็นการโจมตีด้วยพายุลูกใหญ่ เขาต้องการในทุกส่วนของร่างกายเธอ.....