ตอนที่415 นางเอกที่ถูกปฏิเสธ

ตอนที่415 นางเอกที่ถูกปฏิเสธ ไม่ว่าจะแต่งงานมานานเท่าไหร่ ไม่ว่าจะผ่านอะไรมาแล้วกี่ครั้ง เขาก็จะไม่มีวันเบื่อเธอเลย.... ภายในห้องที่กว้างและบนเตียงใหญ่นั้น ทั้งสองคนกอดกันอยู่บนเตียง จิดาภารู้สึกเพลียเล็กน้อย แต่จิรภาสนั้นราวกับว่ายังมีกำลังเหลืออยู่มากมาย “คุณจิรภาสคะ ไม่เอาแล้วนะ” สองคำนี้หลุดออกมาจากปากของเธอ เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอไม่มีแรงเสียแล้ว จิรภาสยิ้มออกมาแล้วช่วยเช็ดตัวให้เธอ ราวกับว่าน้อยครั้งนักที่จะได้ยินคำนี้หลุดมากจากปากของเธอ ชุดเสื้อผ้าแต่งงานที่วางกองอยู่ที่พื้น ส่วนของขวัญที่สวยงามที่สุดของเขานั้นนอนอยู่ข้างๆเขานี่เอง ไม่รู้ว่าทำไม เขารู้สึกว่าวันเกิดครั้งนี้เป็นวันที่น่าจดจำและมีค่ามากที่สุดในชีวิตเขาแล้ว จิดาภายังคงนอนอยู่ รอจนเธอตื่นขึ้นมาก็เป็นช่วงเวลาค่ำแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆเธอแล้วส่งยิ้มให้เขา “ทำไมอยู่เฝ้าฉันตลอดเลยล่ะคะ?” “กลัวคุณจะแอบหนีไปเสียก่อนน่ะสิครับ” จิรภาสก้มหน้าลงมาจูบเธอ “ผมไม่ควรให้คุณต้องเหนื่อยขนาดนี้เลย....” แก้มของเธอแดงขึ้นเล็กน้อย “เมื่อไหร่พวกเราจะมีลูกกันคะ?” “รอถ่ายทำเรื่องนี้เสร็จก่อนนะครับ” จิรภาสกุมมือเธอ สอดนิ้วประสานกันไว้ “แล้วคุณชอบเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงคะ?” จิดาภาหันกลับมา แล้วเงยหน้ามองเขา “ผมชอบหมดเลยครับ ผู้ชายเหมือนผม ส่วนผู้หญิงเหมือนคุณ” จิรภาสตอบกลับอย่างจริงจัง “ถ้าอย่างนั้นเรามีซักสองคนดีไหมคะ...” จิดาภาหัวเราะ เธอนอนอยู่บนหน้าอกของเขา แล้วกอดเขาไว้แน่น ไม่ว่าระยะห่างของพวกเขานั้นจะอยู่ใกล้กันอยู่แล้วนั้น เธอก็รู้สึกว่ายังไม่พออยู่ดี จิรภาสเองก็กอดเธอกลับเช่นกัน “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปส่งคุณกลับกองนะครับ?” “ไม่ต้องค่ะ ฉันลางานแล้ว ฉันอยากจะอยู่กับคุณให้นานอีกซักหน่อย!” จิดาภาออดอ้อน กอดเขาไว้ไม่ยอมปล่อย เวลานี้แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา จิดาภาลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงมือของจิรภาส “เราถ่ายรูปกันค่ะ แล้วโพสต์ลงได้ไหม?” “ฉันอยากจะแบ่งปันความสุขนี้ให้กับคนที่สนับสนุนพวกเรา ฉันเชื่อว่าความรักของเราจะทำให้หลายๆคนกล้าที่จะตามหาความรักค่ะ” “ครับ” จิรภาสหยิบมือถือของเขาขึ้นมา แล้วดึงมือของจิดาภาเข้ามา แล้วถ่ายรูปด้วยกัน หลังจากนั้นไม่กี่นาที รูปนี้ได้ถูกโพสต์ลงบนอินเตอร์เน็ต บรรดาแฟนคลับพากันส่งต่อกันอย่างบ้าคลั่ง.... “ว้าว หวานกันอีกแล้ว! จิดาภาไม่ได้อยู่ในกองหรอกหรือ? ทำไมพวกเขาถึงออกมาเดทกันแบบนี้ล่ะ!” “โรแมนติกจริงๆ วิวข้างนอกก็สวยมากเลย....” “วันนี้เป็นวันเกิดของประธานจิรภาส พวกเขาก็ต้องมีเดทหวานๆกันสิ!” จาริณีที่ถ่ายละครอยู่ต่างประเทศ เมื่อเห็นรูปนี้แล้วนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะไปโพสต์ข้อความไว้บ้าง “หวานกันแบบนี้! ถือว่าเป็นการรังแกฉันที่มาถ่ายละครอยู่ต่างประเทศไม่สามารถเห็นหน้าสามีแบบนี้ใช่หรือเปล่า? สุขสันต์วันเกิดนะคะประธานจิรภาส มีความสุขหวานชื่นกับภรรยาไปนานๆนะคะ” หลังจากที่จิดาภาได้เห็นโพสต์เหล่านี้แล้วนั้น เธอกอดจิรภาสด้วยความอ่อนโยน “ฉันชอบความรู้สึกแบบนี้ที่คนทั้งโลกรู้สึกอิจฉาตัวเองแบบนี้จังค่ะ” พวกเขาทานอาหารมื้อค่ำด้วยกัน เพลิดเพลินไปกับท้องฟ้ายามค่ำคืน จนกระทั่งถึงตอนที่จะต้องไปส่งจิดาภากลับกองถ่ายนั้น จิรถาสจึงขับรถไปส่งเธอ “ผมไปอยากไปเลยครับ” มองจิดาภาที่กำลังจะปิดประตูห้อง จิรภาสกลับยื่นมือออกมาขวางไว้เสียก่อน “ถ้า...คุณยังอยู่ล่ะก็ ฉันอาจจะเหนื่อยเสียจนไม่มีแรงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเลยก็ได้นะคะ” จิดาภารู้สึกเขินเล็กน้อย “ผมไม่ทำให้คุณเหนื่อยหรอกครับ” จิดาภาไม่เคยรู้สึกว่าเธอและจิรภาสจะมีวันที่เรียกร้องกันและกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเช่นนี้เลย ราวกับว่าไม่อยากจะปล่อยอีกฝ่ายหนึ่งไป อยากอยู่ด้วยกันกับอีกฝ่ายตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น นั่นแสดงให้เห็นว่า ความรู้สึกของพวกเขานั้นได้ก้าวหน้ากันไปอีกขั้นหนึ่งแล้วหรือเปล่า? เช้าวันรุ่งขึ้น เนื่องจากว่าจิรภาสมีประชุมในช่วงเช้า จึงไม่ได้รอให้จิดาภาตื่นก่อน เขาจึงลุกออกมา แล้วขับรถเพื่อรีบไปยังบริษัทเลยทันที จิดาภาเองที่หลังจากลุกขึ้นมาแล้วนั้น เธอก็จัดการเก็บข้าวของ แล้วมุ่งตรงไปยังกองถ่าย เนื่องจากเรื่องที่เธอลางานไปกะทันหันนั้น มีคนที่ยังรอให้เธอมาอธิบายด้วยตัวเองอยู่ และคนนั้นก็คือนักแสดงใหญ่ผู้ลึกลับคนนั้นนั่นเอง “คุณจิดาภา มาแล้วหรือครับ” ชนุดมที่เห็นการปรากฏตัวของจิดาภานั้น เดินมาหาเธออย่างลำบากใจ “วันนี้จะมีการถ่ายทำฉากของคุณกับท่านชลธี แต่ว่า....” ท่านชลธีเป็นชื่อของท่านเดชที่ใช้ในกองถ่าย “เขาปฏิเสธหรือคะ?” “ทำไมฉันจะปฏิเสธไม่ได้? นักแสดงที่ไม่มีคุณสมบัติคนนึงแบบนี้ ยังจะมาเป็นนางเอกอีกหรือ? เรื่องแบบนี้แพร่ออกไปมีแต่จะทำให้คนอื่นสงสัยในระดับมาตรฐานของภาพยนตร์เรื่องนี้! เพราะต้องไปฉลองวันเกิดกับสามี ก็เลยทิ้งงานทั้งกองถ่ายไปแบบนี้อย่างนั้นหรือ? เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน!” ท่านเดชที่นั่งอยู่ข้างๆ ส่งเสียงด้วยความไม่พอใจ “ฉันจะไม่เข้าฉากร่วมกับนักแสดงที่ไม่มีมาตรฐานแบบนี้หรอกนะ” จิดาภาก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าท่านชลธีนั้นไม่ไว้หน้าเธอเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ว่าเธอจะลางานไปเพราะเรื่องส่วนตัวของตัวเองจริงอยู่ แต่พูดออกมาต่อหน้าคนทั้งกองถ่ายเช่นนี้ อาจจะดูไม่ดีเท่าไหร่นัก.... “ขอโทษด้วยนะคะ ท่านชลธี ฉันรู้ค่ะว่าฉันไม่ควรเอาเรื่องส่วนตัวมาทำให้ส่งผลกระทบต่อความคืบหน้าของกองถ่าย แต่ทุกเรื่องย่อมมีสาเหตุในตัวของมัน สำหรับฉันแล้ว สามีของฉันเป็นคนที่สำคัญที่สุดค่ะ” จิดาภาหันมา แล้วเอ่ยพูดกับท่านเดช “ขอโทษจริงๆนะคะ” จริงๆแล้วหากตามสัญญา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความรู้สึกหรือความเป็นเหตุเป็นผลนั้น การที่จิดาภาขอลางานไปหนึ่งวันนั้นก็ไม่ถือว่าเกินไป อีกทั้งเธอยังรีบถ่ายงานของเธอให้คืบหน้าไปมากก่อนที่เธอจะลางานด้วยแล้ว เนื่องจากว่าเธอมีความขยันและพยายาม จึงไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อความคืบหน้าของกองถ่ายเลย ทางทีมงานคนอื่นๆในกองต่างก็ยืนดูกันอยู่ข้างๆ รู้สึกว่าท่านชลธีคนนี้ดูจะบังคับจิตใจของคนอื่นมากเกินไปหน่อยจริงๆ ทุกคนรู้สึกว่าจิดาภาทั้งตั้งใจและพยายามแล้ว ทำไมถึงได้ทำให้ท่านชลธีคนนี้ไม่พอใจได้เช่นนี้? “ไม่ว่าเธอจะมีเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว นอกจากจะเปลี่ยนคน ก็ไม่มีวิธีแก้ไขอื่นแล้วล่ะ!” ชนุดมที่ยืนอยู่ด้านข้าง รู้สึกเพียงแต่ว่าไฟที่กำลังลุกอยู่นี้ใกล้จะลามมาถึงตัวเขาแล้ว จึงเอ่ยพูดกับจิดาภาด้วยความลำบากใจ “ท่านเป็นหนึ่งในผู้ลงทุนของภาพยนตร์เรื่องนี้ครับ สำหรับการเลือกตัวนักแสดงนั้นท่านมีอำนาจในการตัดสินใจอยู่แล้ว ผมว่า คงมีแต่คุณที่จะต้องทำให้เขาให้อภัยกับเรื่องนี้ได้” “ดูจากท่าทางเขาแล้วดูเหมือนเขาจะไม่ให้โอกาสฉันเลยนะคะ” จิดาภาขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่ก็เป็นครั้งแรกเช่นกันที่เธอเจอเรื่องแบบนี้ ชนุดมไอออกมาเล็กน้อย แล้วเอ่ยพูดกับท่านเดช “คุณจะให้เธอทำอย่างไรก็บอกเธอไปได้เลยครับ มีปัญหาอะไรเราสามารถพูดคุยปรึกษาร่วมกันแก้ไขปัญหาได้” ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กันแบบนี้ คงไม่ดีกับใครเท่าไหร่ “ท่านชลธีคะ ตรงไหนที่ฉันทำไม่ถูก ขอให้ท่านชี้แจงออกมาได้เลยค่ะ ฉันยอมแก้ไข แต่ถ้าหากเป็นเพราะเรื่องที่ฉันขอลาหยุดไปหนึ่งวัน แล้วปฏิเสธฉัน เหตุผลนี้เกรงว่าจะดูฟังดูไม่มีเหตุผลเกินไปเสียหน่อยนะคะ” “เท่าที่ดู ทักษะการแสดงของเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่านวาระเลยนะ!” ท่านเดชแสดงความไม่พอใจออกมา “อย่างน้อยๆเธอก็ไม่เอาเหตุผลมั่วๆแบบนี้มาทำให้ส่งผลกระทบกับงาน อีกทั้งการแสดงของเธอในทุกๆครั้งยังแสดงออกมาได้อย่างมั่นคง ถึงแม้ว่าจะมีไม่บ่อยครั้งที่เธอถ่ายออกมาได้ไม่ดี แต่ทุกครั้งที่เธอถ่ายเธอใช้แรงมากเกินไป ทำให้คนดูจะรู้สึกเบื่อ” “ฉันเองก็ได้ยินมาว่า เธอมักจะแอบไปฝึกซ้อมอยู่คนเดียวบ่อยๆ เธอคิดว่าละครทุกเรื่องจะมีเวลาให้เธอได้เตรียมตัวขนาดไหนกันเชียว? ดูจากจุดนี้แล้ว เธอเทียบกับนวาระไม่ได้เลย!” “พยายามมากกว่าคนอื่นแล้วอย่างไร? เพียงแค่เธอฉลาดเท่านั้นแหล่ะ รู้จักใช้วิธีนี้มาชดเชยกับความบกพร่องของตัวเอง ลองเรียกนักเรียนจากสถานบันการแสดงให้มาฝึกอย่างหนักแบบเธอสิ แสดงออกมาก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเธอเลยด้วยซ้ำ” ท่านเดชวิพากษ์วิจารณ์จิดาภาออกมาอย่างดุเดือด แม้แต่ทางหนีทีไล่ก็ยังไม่เหลือให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียว.....