บทที่ 866 โมโห
บทที่ 866 โมโห
แต่ก็เหมือนกับที่โจว ซิงฉือได้กล่าวไว้ในภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง หากคนไร้ซึ่งอุดมคติ อย่างนั้นจะไปต่างอะไรกับปลาเค็ม
หยางหยางเฝ้าดูเวลาที่ผ่านไปทีละนิด แม้ว่าแม่จะอยู่ดูทีวีกับพวกเขา แต่สำหรับเขาแล้วกลับเหมือนว่าตัวเองอยู่ดูทีวีเป็นเพื่อนแม่
ในที่สุด เขาก็ทนไม่ได้ หยิบรีโมทที่วางอยู่บน