บทที่ 14
คนตัวเล็กเดินไปตามทางที่ชายหนุ่มชี้ช้าๆ ก่อนจะผลักประตูเข้าไปในห้องที่ค่อนข้างมืด จนแทบจะมองอะไรไม่เห็นด้วยซ้ำ มือเล็กคว้าผ้าที่จับได้ แล้วออกแรงดึงเล็กน้อย แต่จู่ๆก็ถูกมือหนาเข้ามารวบเอวเล็กเอาไว้
“ปล่อย !!!” ณิชาตะโกนลั่น
“อยู่เฉยๆเถอะน่า ไม่มีใครมาช่วยคุณหรอก” เสียงของไม้ดังขึ้นข้างหู
“ไอ้ชั่ว