บทที่ 15
อาชวินวางคนในอ้อมแขนของตัวเองลงกับพื้นอย่างเบามือที่สุด ราวกับกลัวว่าเธอจะบุบสลายยังไงอย่างนั้น แถมมือหน้ายังช่วยปัดปอยผมของเธอไปทัดหูให้อีกต่างหาก การกระทำของเขาทำให้ร่างบางใจเต้นรัวยิ่งกว่ากลองศึก และเริ่มจะเกร็งไปทั้งตัว
“มันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม ?” เสียงทุ้มถามขึ้นเบาๆ
“อือ”
“หน้าเธอดูไม่โอเค