ตอนที่401 ปัญหาเล็กน้อย

ตอนที่401 ปัญหาเล็กน้อย ถ้าเช่นนั้น อีกคนหนึ่งที่เคยมีประสบการณ์ละครแอ็คชั่นอย่างนวาระราวกับว่ายิ่งดูมีความสามารถมากขึ้นไปอีก ชนุดมคิดพิจารณาเล็กน้อย หากใช้นวาระจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่จะทำให้ชนะได้จริงๆ ดังนั้นเขาจึงรับปากตกลงกับท่านเดชไปอย่างสบายใจ "ครับ ผมจะจัดการให้ท่านเดชพอใจ" “ตั้งใจหน่อยนะ มิเช่นนั้นจิรภาสทางนั้น คุณคงจะอธิบายลำบาก” “ผมคิดว่าคุณจิรภาสคงจะไม่น่าจะหาเรื่องผมเพราะเรื่องนี้หรอกมั้งครับ?” ชนุดมจิบกาแฟ แล้วหัวเราะออกมาอย่างไม่เข้าใจซักเท่าไหร่ ท่านเดชละสายตาออกมาจากเขาด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง แล้วไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก นิสัยของจิรภาส เขารู้ดีที่สุด หากจะบอกว่าเด็กนั่นจะใจร้อนเพราะใครนั้น ก็คงจะไม่พ้นจิดาภาอย่างแน่นอน! นี่เป็นข้อบกพร่องของผู้ชายอย่างจิรภาสที่รักภรรยา ทั้งยังไม่สามารถทนเห็นผู้หญิงของตัวเองต้องทุกข์ใจแม้เพียงแต่นิดเดียว ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่หยิบเอาคลิปวีดิโอโปรโมทของ ไร่สาลีออกมาโต้ตอบกลับไปเช่นนี้ เพียงเพราะแค่มีคนสงสัยจิดาภาไม่กี่ประโยค ตอนที่ท่านเดชอยู่ที่ต่างประเทศนั้นเขาได้สำรวจสถานการณ์ทางนี้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว สิ่งที่จิรภาสทำทุกอย่างนั้น มีเพียงเหตุผลเดียว นั้นก็คือจิดาภา ท่านเดชเดินออกมาจากร้านกาแฟอีกครั้ง เขาจะรอดูว่าครั้งนี้จิดาภาจะขอความช่วยเหลือจากจิรภาสหรือไม่ หรือไม่ก็เธอจะรับมืออย่างไร? .......... ไม่นาน โรศนีก็ได้รับแจ้งจากกองถ่าย ว่าสถานที่การออดิชั่นมีการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน เป็นที่โรงละครมูนแดงเขตวารี “ทำไมจู่ๆถึงได้มีการเปลี่ยนแปลงกะทันหันแบบนี้?” จิดาภาเอ่ยถาม คนออดิชั่นมากขนาดนั้น แล้วยังจะมีอุปกรณ์ที่จำเป็นในการถ่ายทำที่จะต้องเตรียมอีก อีกทั้งยังจะต้องจัดการเรื่องรถและเตรียมพร้อมเรื่องเวลากับทีมผู้กำกับด้วย เปลี่ยนสถานที่ตอนนี้ อาจจะ..... “ทางกองถ่ายบอกว่าสถานที่ออดิชั่นเดิมได้ถูกกำหนดไว้ที่โรงเรียนสอนภาพยนตร์ แต่ทางโรงเรียนมีจัดการบรรยายขึ้นมากะทันหัน จึงต้องเปลี่ยนสถานที่ค่ะ” หลังจากที่จิดาภาได้ยินดังนั้นแล้ว จึงพยักหน้ารับ “ฉันเข้าใจแล้วล่ะ เธอเลิกงานได้แล้ว” “ได้ค่ะ พี่จิดาภาคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมารับพี่นะคะ” โรงละครมูนแดง? จิดาภาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาค้นหา สถานที่ทั้งสองที่นั้นมีระยะห่างกันถึงสิบกิโลเมตร เปลี่ยนเส้นทางในเวลาเร่งด่วนเช่นนี้ ก็คงจะไม่สามารถรีบไปให้ตรงเวลาได้ ประสบการณ์ที่เธออยู่ในวงการบันเทิงนี้มานานบอกเธอว่า เรื่องนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้แน่ๆ การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ราวกับเป็นเรื่องบังเอิญ เธอคิดไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง จึงกดโทรออกหาพี่นัฎ ให้พี่นัฎช่วยสืบถึงเรื่องสถานการณ์ของการออดิชั่นในวันพรุ่งนี้ “เดี๋ยวพี่ไปถามให้เดี๋ยวนี้เลย จะรีบตอบเธออีกทีนะ แต่จิดาภา เหมือนว่าเธอจะรอบคอบกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะ” พี่นัฎเอ่ยกับเธอ “เป็นเพราะว่าฉันเคยถูกทำร้ายมาหลายครั้งแล้วไงคะ” พี่นัฎพยักหน้า เข้าใจจิดาภาที่ให้ความสำคัญกับบทบาทนี้เป็นอย่างมาก เรื่องชั่วฟ้าดินสลายนั้นมีผู้สนับสนุนดีมาก ศิลปินหญิงหลายๆคนที่อยากจะได้บทบาทนี้ จึงยากที่จะเลี่ยงให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะคิดหาวิธีต่างๆเพื่อที่จะทำให้คนอื่นๆขึ้นเวทีนี้ไม่ได้เช่นกัน จิดาภาไม่คิดที่จะทำร้ายใครก่อนอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ไร้เดียงสาถึงกับไม่คิดที่จะปกป้องตัวเองไว้เหมือนกัน “รอข่าวจากพี่แล้วกันนะ!” จิดาภาวางสายไปแล้วหยิบบทละครขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อเริ่มเตรียมตัว ในเมื่อบทนี้เป็นบทที่จิรภาสอยากจะให้เธอได้แสดง เธอก็จะต้องแย่งมาให้ได้! จิรภาสที่ประชุมเสร็จและกลับบ้านมาแล้วนั้น ก็ถูกจิดาภาลากไปยังห้องฟิตเนสเพื่อฝึกซ้อมมวยการต่อสู้ ทั้งยังอยู่ต่อบทกับเธออีกสองสามชั่วโมง จนถึงกลางดึก จิดาภาที่มีความกังวลเกี่ยวกับการออดิชั่นในวันพรุ่งนี้ เธอถึงได้ตัดสินใจพักผ่อน เมื่อเธอหันกลับมา จิรภาสก็เห็นรอยฟกช้ำที่ขาและเอวของเธอ เพื่อพยายามที่จะให้ฟื้นคืนสภาพเดิมของศิลปะการต่อสู้ในบทบาทนางเองนี้ จิดาภาจึงได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วจริงๆ จิรภาสดึงเธอไว้ด้วยความสงสารจับใจ แล้วทายาให้เธอด้วยความระมัดระวัง ในฐานะที่เป็นนักแสดง จิดาภามีความตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องสงสัย แต่ในฐานะที่เขาเป็นสามีของเธอ เขารู้สึกเจ็บปวดใจเช่นกัน เขารู้สึกภูมิใจในตัวเธอ ความพยายามและความมุ่งมั่นของเธอทำให้เธอยิ่งมีเสน่ห์ และไม่นานนัก จิดาภาก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่นัฎที่โทรมาหาเธอ “เธอเดาไม่ผิด มีลับลมคมใจจริงๆ พี่วานให้คนไปถามทางโรงเรียนภาพยนตร์นั้นไม่ได้มีจัดการบรรยายอะไรเสียหน่อย ทั้งยังถามบทนักแสดงสมทบที่เตรียมจะไปออดิชั่นด้วยนะ สถานที่ออดิชั่นก็ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไร หรือว่าเป็นเพราะเธอออดิชั่นในบทนางเอก เลยจะต้องเช่าสถานที่แยกต่างหากเลยอย่างนั้นหรือ?” ดวงตาของจิดาภานั้นเย็นชาลงเล็กน้อย พยายามจะเก็บอารมณ์ของเธอไว้ แล้วจึงเอ่ยตอบพี่นัฎไป “ฉันรู้แล้วค่ะ” “จิดาภา จะมีคนเล่นอะไรบ้าๆอยู่เบื้องหลังจริงๆอย่างนั้นหรือ?” “ไม่แน่ใจค่ะ แต่ฉันจะเตรียมรับมือไว้ตลอดเวลา” “พี่รู้ว่าเธอฉลาด คนพวกนั้นที่อยู่ในที่ลับแบบนั้น เธอจะต้องระวังและปกป้องตัวเองให้ดีนะ” พี่นัฎสามารถพูดได้เพียงเท่านี้ เพราะตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวสำหรับการตั้งครรภ์ ดังนั้นเธอทำได้เพียงแค่เข้าร่วมการทดสอบภายในของทางเค.เอฟ ประเมินผลตามความต้องการของฝ่ายบุคคลที่จะทำงานในเค.เอฟ หลังจากนั้นจิดาภาจึงติดต่อไปยังโรศนี ให้เธอจัดรถไปส่งเธอออดิชั่นที่โรงเรียนสอนภาพยนตร์ตามแผนเดิม “แต่พวกเขาไม่ได้บอกว่าเปลี่ยนสถานที่ในการออดิชั่นแล้วหรือคะ?” โรศนีไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก ทั้งๆที่เปลี่ยนสถานที่แล้ว ทำไมจิดาภาถึงยังจะไปที่นั่นอีกกัน? “ทำตามที่ฉันบอก ฉันเตรียมตัวพร้อมแล้ว เธอมารับฉันได้แล้วล่ะ” “ได้ค่ะ ฉันจะไปถึงเดี๋ยวนี้” ในเมื่อโรงเรียนสอนภาพยนตร์ทางนั้นจัดออดิชั่น เธอก็สามารถไปได้ ถ้าหากบทของนางเอกไม่ได้ออดิชั่นที่นั่น ก็จะมีทางทีมงานที่สามารถเป็นพยานให้ได้ว่าเธอมาเข้าร่วมตรงเวลา แล้วค่อยติดต่อกับทางทีมผู้กำกับก็คงไม่สายเกินไป แต่ถ้าหากเธอไปที่โรงละครมูนแดงตามที่ได้รับแจ้งมานั้น คงจะพบแต่ความว่างเปล่า นั่นก็เท่ากับว่าเป็นการละทิ้งคำเชิญให้เข้าร่วมออดิชั่นไปโดยอัตโนมัติ ความรับผิดชอบนี้ก็คงจะตกมาอยู่ที่ตัวของเธอนั่นเอง ......... ช่วงบ่ายของวันนั้น ณ โรงเรียนภาพยนตร์ทางฝั่งตะวันออกที่หอศิลปะการแสดงชั้น1 เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มารอการสัมภาษณ์นี้ คนที่นั่งอยู่แถวแรกนั่นก็คือนวาระ เธอนั่งพิงอยู่ที่เก้าอี้ด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก ว่าเธอจะต้องเป็นผู้ชนะในบทบาทนี้ เนื่องจากว่าเธอเดินมาทางสายนักแสดงละครแอ็คชั่น อีกทั้งเธอเองก็เคยร่วมงานกับผู้กำกับละครเพลงมาก่อน ความสามารถในส่วนของบทนั้นก็มีความลึกซึ้งยิ่งนัก งานละครแนวแอ็คชั่นภายในประเทศต่างก็มักจะพากันรับพิจารณาเธอก่อนใคร นั่นเป็นเพราะว่าการใช้เวลาไปกับการฝึกฝนนักแสดงที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับละครแอ็คชั่นเลย สำหรับทีมงานกองถ่ายแล้วนับว่าเป็นเรื่องที่ยากลำบากและเสียเวลายิ่งนัก จิดาภาหาที่นั่งตรงตำแหน่งที่ไม่ได้เป็นจุดสนใจคนมากนัก เธอสวมหมวก แล้วก้มหน้าอ่านบทอยู่ เธอสวมชุดยีนส์ และกางเกงสีขาวให้ความรู้สึกที่ดูสบายๆ แตกต่างจากสไตล์การแต่งตัวในเวลาปกติของเธอโดยสิ้นเชิง อีกทั้งวันนี้เธอไม่ได้ให้ผู้ช่วยของเธอติดตามมาด้วยกันกับเธอ ดังนั้นจึงไม่มีใครได้ทันสังเกตถึงสถานะที่แท้จริงของเธอ เห็นเพียงเธอเป็นแค่นักแสดงสมทบที่มาร่วมแคสงานด้วยเพียงคนหนึ่งเท่านั้น เนื่องจากศิลปินดังๆที่มีผู้ช่วยติดตามมาด้วยนั้นจะนั่งอยู่ตรงตำแหน่งที่โดดเด่นแถวหน้าสามแถวแรก ทางด้านหน้าสุดของหอศิลปะการแสดงนี้มีทางทีมงานที่รับผิดชอบคอยแจ้งกับผู้ที่มาแคสภาพยนตร์เรื่องนี้อยู่ตรงนั้น คนที่ถูกขานเรียกชื่อจะออกจากหอศิลปะการแสดงนี้ ไปเตรียมตัวยังห้องเรียน เพื่อเริ่มการออดิชั่น เนื่องจากว่าจำนวนคนที่มาออดิชั่นนั้นมีจำนวนมากเหลือเกิน ดังนั้นความสามารถที่มีไม่เท่ากัน บางคนก็เข้าไปเป็นเวลานาน ส่วนบางคนเพียงแค่พูดออกไปไม่กี่ประโยค ก็ถูกทางทีมผู้กำกับคัดออกเลยก็มี นี่คือการแข่งขันในวงการบันเทิง.... เวลาเพียงไม่กี่นาที ก็สามารถตัดสินชีวิตของคนได้ ไม่รู้ว่าใคร ที่จู่ๆก็พูดขึ้นมา “ฉันเห็นนวาระอยู่ข้างหน้าด้วย ว้าว บุคลิกดีมากๆเลย!”