已经是第一章了
ตอนที่3 ปวดกระเพาะ
ตอนที่3 ปวดกระเพาะ
กรรณาราสวยมาก ร่างสูงหุ่นดี คู่กับสุพจน์เหมาะมาก แต่หลังเธอเป็นแม่บ้าน ใส่แต่เสื้อยืดและกางเกงขายาว ไม่แต่งหน้า เหมือนเมียหน้าแก่ที่บ้าน
จันทรัตร์และกรรณาราเปรียบเทียบกันไม่ได้ เพราะเธอนอกจากให้สุพจน์เห็นสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเธอแล้ว ไม่สนใจคนอื่นเลย
“พี่สุพจน์ เนคไทนี้สวยจัง เหมาะกับพี่มาก” กรรณาราเอาเนคไทมาลองดู
สุพจน์ยิ้มแบบรักหลงว่า “ของที่คุณเลือกสวยทุกอย่าง”
กรรณารายิ้มแบบขี้อาย “งั้นพี่รีบเปลี่ยนซิ”
สุพจน์ถอดเนคไทอย่างเชื่อฟัง ยื่นเนคไทเก่าให้กรรณารา แล้วเอาเนคไทใหม่มาใส่
กรรณาราพูดว่า “เนคไทนี้เชยจัง ทิ้งไปเลยเน้อ พี่ใส่อันใหม่ดีกว่า”
“อืม”
จันทรัตร์อยู่ตรงข้ามไม่ไกลจากพวกเขา มีแต่เสื้อผ้าไม่กี่ตัวปกปิดร่างอักอ่วนของเธอไว้ ดูกรรณาราเอาเนคไทที่เธอตั้งใจเลือกในเช้านี้ทิ้งลงถังขยะ หัวใจของเธอก็ถูกกรรณาราทิ้งลงถังขยะไปด้วยกัน
“หน้าไม่อาย ฉันช่วยแกตบมัน” หทัยพัชรด่าไปพลางทำท่าจะเดินไปหา
จันทรัตร์ดึงหทัยพัชรไว้ ส่ายยหัว “อย่า ช่างเถอะ”
“นี่แก สุพจน์เป็นผัวแกนะ”
จันทรัตร์กัดริมฝีปากตัวเอง พูดอย่างเศร้าใจว่า “ต่อไปก็ไม่ใช่แล้ว”
“เธอยังไม่อยากจะบอกเขาหรือ คนที่ช่วยเขาไว้ในห้าปีก่อนคือเธอ ไม่ใช่ไอ้กรรณารา เรื่องนี้เธอเก็บไว้มานานแล้ว จะเก็บมันไปตลอดชีวิตหรือไง” หทัยพัชรไม่ชอบความอ่อนแอของเพื่อน
จันทรัตร์เงยหน้าขึ้น เธอเคยบอกสุพจน์แล้ว แต่เขาไม่เชื่อเท่านั้น เพราะความจำบางส่วนของ เขาหายไป เธอแค่เพียงแต่อยากให้สุพจน์มีคนอยู่เคียงข้างหลังชีวิตต่อไป
แยกย้ายกับหทัยพัชรโดยไม่สุขใจ จันทรัตร์เอาชุดสูทที่เลือกไว้มาให้สุพจน์ที่สำนักงาน เธออยากเอาชุดสูทที่เตรียมเรียบร้อยแล้วให้สุพจน์
ไม่ว่าที่ทำงานหรือที่บ้าน เธอไม่อยากให้เขาต้องป่วยหัวกับเรื่องเล็กๆที่ไม่สำคัญพวกนี้
หน้าประตู ได้ยินเสียงกรรณาราดังขึ้น “พี่สุพจน์ อย่าทำแล้ว พอแล้ว......อือ...... “
เสียงจางๆเบาๆทำให้จันทรัตร์ยืนแข็งอยู่ที่เดิม ครั้งนี้ไม่ใช่เจ็บใจ แต่คือปวดกระเพาะ ความเจ็บปวดนี้ทำให้กล้ามเนื้อในร่างเธอกระตุก
เธอผลักประตูเข้าไป เห็นสุพจน์และกรรณารานอนอยู่บนโซฟา ด้านหลังของกรรณาราเกือบเปลือยหมด เธอเห็นจันทรัตร์เข้ามาเลยตกใจและรีบเข้าหาอ้อมกอดของสุพจน์
สุพจน์ขบเคี้ยว พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ “ออกไป”
จันทรัตร์ฝืนใจทำเป็นสงบนิ่ง พูดยิ้มๆว่า “คุณกรรณาราใจร้อนจัง ขณะอยู่สำนักงานก็อดจนไหว”
กรรณารามองสุพจน์อย่างน่าสงสาร สีหน้าสุพจน์ดำสุดขีด พูดอย่างเย็นชาว่า “จันทรัตร์ ฉันกับกรรณาราจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ออกไป”
จันทรัตร์กำมือให้แน่น หัวใจเหมือนโดนจับอยู่ เจ็บมาก เธอรู้สึกว่ามีกระแสร้อนจะล้นออกมาจากลำคอ เธอวางชุดสูทลงบนโต๊ะทำงาน ฝืนยิ้ม “คุณสุพจน์ นี่คืนชุดสูทของคุณ ต่อไปอย่าลืมอีก งานคุณยุ่งขึ้นมาคุณก็ลืม หากต้องออกงานก็คงต้องให้ผู้ช่วยเตรียมให้อีก ถึงฉันไม่อยู่ คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ”
“เธอบ้าอะไร” สุพจน์ ยืนหลังจันทรัตร์ด้วยใบหน้าโกรธ
จันทรัตร์หันหน้าไปหา แววตาแฝงด้วยความรักใคร่จ้องมองสุพจน์ “ไม่มีอะไร กลัวคุณจะดูแลตัวเองไม่ดี”
“จันทรัตร์ เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลพี่สุพจน์ให้ดี”กรรณารากอดแขนสุพจน์ “ฉันต้มโจ๊กทะเลให้พี่สุพจน์เมื่อกี้ เธอก็มากินหน่อยซิ”
พูดจบ กรรณาราก็เทโจ๊กให้จันทรัตร์ถ้วยหนึ่ง จันทรัตร์กินไปนิดหนึ่ง กลิ่นคาวปลา ทำให้เธอปวดกระเพาะอาการจุกเสียด ได้กลิ่นคาวเลือดเข้าสู่หลอดลม จันทรัตร์ทนไม่ไหว ถ้วยล้มลงกับพื้น ปิดปากแล้วรีบวิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำ
เลือดทำให้กระเบื้องสีขาวกลายเป็นสีแดง ดูแล้วรู้สึกน่ากลัวมาก ใบหน้าจันทรัตร์ซีดมาก มองไปกระจก เห็นสุพจน์เดินเข้ามา เธอรีบเปิดก๊อกน้ำล้างเลือดให้สะอาด
已经是最新一章了
加载中
