บทที่ 34
“หมออ้าย ไปกินข้าวกันเหอะ!” คนตัวเล็กพูดขึ้น หลังจากที่เขาบังคับให้เธอนอนนิ่งๆอยู่เตียงมาเกือบชั่วโมง
“อ้าว ไม่เรียกพี่อ้ายแล้วหรอ ยัยฝันร้าย” หมอหนุ่มที่นั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับการทำงานของสมองข้างๆเธอถามขึ้นอย่างจับผิด
“โถ่! พี่อ้ายขา ก็ณิชาหิวนี่คะ” คนพูดขยับตัวลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าเขาแทน
“จะออ