已经是第一章了
บทที่ 42
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กด้วยลำแขนแข็งแกร่งเดินเข้ามาภายในห้องนอนของตัวเองด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แถมยังวาววับราวกับหมาป่ากำลังจะออกล่าเหยื่ออย่างน่าหมั้นไส้ ร่างบางในอ้อมแขนไม่ได้ดิ้นขลุกขลักขัดขืนเหมือนนางเอกในละคร เพราะเธอยึดถือคติ ‘นางร้าย’ มาแต่ไหนแต่ไร แถมจะให้มาละทิ้งเอาตอนนี้ก็คงไม่ได้เสียแล้ว
“จะเป
已经是最新一章了
加载中
