ตอนที่410 ขัดขวางอีกครั้ง

ตอนที่410 ขัดขวางอีกครั้ง ได้ยินดังนั้นแล้ว ร่างกายของนวาระชะงักไปทันที ทำไมถึง.....เธอจึงมองไปยังปรียส แววตาปรากฏถึงความกังวลออกมา จิดาภาเองก็สังเกตเห็นด้วยเช่นกัน จึงยิ้มออกมา นวาระเก็บซ่อนความรู้สึกไม่เก่งเลยเสียจริงๆ ในขณะที่ทุกคนต่างพากันเตรียมตัวจะกลับไปพักที่โรงแรมนั้น นวาระตามจิดาภามา แล้วพูดกับเธอด้วยความกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด "คุณจิดาภา ก่อนหน้านี้คุณไม่เคยถ่ายฉากแบบนี้ใช่ไหมคะ?" จิดาภามองเธอ แล้วพยักหน้า "ไม่เคยค่ะ เมื่อก่อนตัวละครที่ฉันแสดงไม่เคยมีบทแบบนี้ค่ะ" นวาระขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้น.....พรุ่งนี้ฉันจะมาถึงที่กองก่อนเพื่อจะแสดงให้คุณดูเป็นตัวอย่างก่อนแล้วกันนะ!" "ขอบคุณนะคะพี่นวาระ" นวาระมีสีหน้ายิ้มแย้มออกมา เธอไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ แล้วลุกลี้ลุกลนเดินออกไป เธอกลัวว่าหากคุยกันต่อ อาจจะแสดงออกถึงความคิดจริงๆของเธอออกมาเสียก่อน หลังจากที่มองนวาระเดินออกไปแล้วนั้น จิดาภาจึงหันมาบอกกับโรศนีว่า "ไปถามมาให้ฉันหน่อยนะว่าพรุ่งนี้สถานที่ถ่ายทำคือที่ไหน แล้วก็ใครเป็นคนรับผิดชอบดูแลพวกอุปกรณ์เครื่องมือ? และที่สำคัญที่สุด พรุ่งนี้ต้องขึ้นรถกี่โมง และรถคันไหน?" "ค่ะ ฉันจะไปถามเดี๋ยวนี้เลย" "ท่าทางของนวาระแปลกๆ เรายังไม่รู้เจตนาของเธอ คงจะต้องเตรียมตัวรับมือไว้ให้ดี" "ถ้าหากพวกเขาเป็นคนรักกันจริงๆ ที่ฉันแย่งบทนางเอกของนวาระไป ทางปรียสเองมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะลงมือทำอะไรซักอย่างกับฉัน เพราะหากถ้าฉันมีสาเหตุอะไรบางอย่างที่ต้องถอนตัวออกไป นวาระจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่จะมารับบทนางเองแทน" "พรุ่งนี้ต้องระวังกันหน่อยแล้วกัน" จิดาภาขมวดคิ้ว ในวงการนี้มีเรื่องที่น่าหวาดกลัวและอันตรายมากมากเกิดขึ้นกับจิตใจของคนเรา เธอเองก็ไม่ยอมที่จะใช้ความคิดแบบนั้นไปคาดเดาหรือตัดสินคนอื่น แต่หากไม่ทำเช่นนั้น คนที่จะถูกทำร้ายก็คงจะเป็นเธอ หากมีคนทำอะไรกับเธอ เธอจะไม่นั่งงอมืองอเท้าอยู่เฉยๆเป็นอันขาด โรศนีได้รับคำสั่งของจิดาภาแล้ว จึงรีบไปสอบถาม อีกทั้งยังรายงานเรื่องนี้ให้กับจิรภาสรู้อีกด้วย จิรภาสให้ตฤณคอยจับตามองความเคลื่อนไหวของปรียสไว้ หากมีแม้แต่ร่องรอยอะไร เขาจะเป็นคนออกหน้ารับเองทันที คืนนี้ นวาระพยายามหาทางติดต่อกับปรียสตลอด แต่ในห้องเขาไม่มีใครอยู่เลย โทรศัพท์มือถือและเบอร์ของผู้ช่วยของเขานั้นก็ติดต่อไม่ได้ ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปทำอะไรอยู่ที่ไหน เป็นเรื่องยากที่นวาระจะสงบอารมณ์นี้ของตัวเองลงมาได้ เบื้องต้นแล้วตอนนี้เธอค่อนข้างมั่นใจว่าปรียสได้วางแผนที่จะลงมือในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน ใช้การถ่ายฉากอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้จิดาภาได้รับบาดเจ็บ แล้วถอนตัวออกไปจากเรื่องนี้เอง ถ้าหากสำเร็จ เธอก็คงจะได้มาเป็นนางเอกแทน แต่ถ้าหากจิดาภาคาดเดาเหตุการณ์ทุกอย่างไว้ได้ก่อนล่วงหน้าแล้ว และเตรียมรับมือป้องกันไว้แล้วล่ะก็...... นวาระหลับตาลง พยายามฝืนให้ตัวเองสงบนิ่งลง แต่ไม่ว่าเธอจะปลอบใจตัวเองอย่างไรนั้น ในใจก็ยังคงดูว้าวุ่นอยู่ดี ความกลัวและความสับสนนี้ทำให้เธอข่มตาหลับไม่ลงเลยทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น นวาระรอจิดาภาอยู่ด้านล่างของโรงแรม และเมื่อเห็นจิดาภาแล้วนั้น จึงรีบเดินเข้าไปหาเธอ "ไปกันเถอะค่ะ เราไปที่กองถ่ายพร้อมกันนะ" "พี่นวาระ เช้าขนาดนี้เลยหรือคะ? จริงๆแล้วฉันทำได้ค่ะ ไม่ต้องรบกวนพี่ก็ได้" "ไม่เป็นไรหรอก เราอยู่ในกองเดียวกัน เป็นเหมือนครอบครัว ควรช่วยเหลือกันสิ" ใบหน้าของนวาระปรากฏรอยยิ้มแห่งความเกรงอกเกรงใจ "ก็ได้ค่ะ....." พวกเธอเดินทางมาที่กองถ่ายด้วยกัน เวลานี้เองผู้ดูแลสถานที่และรองผู้กำกับได้ติดต่อไปยังฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ให้ปิดเส้นทางบริเวณใกล้ๆเพื่อใช้สถานที่ในการถ่ายทำ นวาระไปยังสถานที่ที่ก่อสร้างขึ้นมาชั่วคราวเพื่อการถ่ายทำ เธอตามหาตัวปรียสไปทั่ว พยายามส่งสายตาให้กับเขา แต่ปรียสไม่ได้สนใจความขี้ขลาดตาขาวนี้ของเธอ เนื่องจากเป็นครั้งแรกของจิดาภาที่ถ่ายทำฉากอุบัติเหตุรถชน และบวกกับการถ่ายทำที่เลนส์กล้องจะตัดออกมาหลังจากที่รถชนกันแล้ว หลังจากนั้น จะมีเอฟเฟคระเบิดขึ้น ดังนั้นชนุดมจึงให้จิดาภาเข้าฉากด้วยความระมัดระวังรอบคอบ เพื่อดูทุกๆรายละเอียด ส่วนพระเอกของเรื่องอย่างปรียสนั้นก็ยืนอยู่ข้างๆเธอ จิดาภามองไม่เห็นอารมณ์ใดๆในตัวเขาเลย เธออยากจะรู้ความคิดในใจนี้ของเขา ถ้าหากเขาคิดจะลงมือตอนที่ถ่ายทำจริงๆนั้น จะไม่รู้สึกกังวลว่าจะมีคนที่เป็นเพราะเกิดอุบัติเหตุเช่นนี้แล้วต้องสูญเสียชีวิตไปเลยอย่างนั้นหรือ? เมื่อคืนตอนตีสอง ตฤณได้รับบันทึกจากล้องวงจรปิดที่มีการบันทึกการเคลื่อนไหวที่ดูลับๆล่อๆของผู้ช่วยปรียส มีการตรวจสอบก่อนแล้วว่าจะมีการถ่ายทำที่ถนนเส้นไหน สำหรับเค.เอฟแล้วนี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย นวาระที่คอยสังเกตสีหน้าของปรียสอย่างระมัดระวังอยู่นั้น ความกังวลในใจของเธอนั้นยิ่งขยายออกไปมากยิ่งขึ้น เธอค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าปรียสจะต้องเตรียมลงมือแล้วอย่างแน่นอน “คุณจิดาภาครับ ตอนขับรถต้องคอยระวังเรื่องการแสดงออกทางสีหน้าด้วยนะครับ อย่าสนใจเส้นทางแล้วก็เลนส์กล้องมากนัก หยุดรถตรงตำแหน่งที่จัดไว้ตรงจุดที่ชนตรงนั้นก็พอ ต้องระวังความปลอดภัยด้วยนะครับ” จิดาภามองไปยังปรียสที่อยู่ข้างๆแล้วพยักหน้ารับ “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ลองซ้อมครั้งนึงก่อนได้ไหมคะ? เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่ถ่ายทำแบบนี้ ฉันตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ” “ครับ ไม่มีปัญหา คุณค่อยๆทำอารมณ์ตัวเองนะ” ชนุดมกล่าว “ฉันช่วยแสดงให้ดูเป็นตัวอย่างครั้งนึงดีไหมคะ?” นวาระเดินเข้ามา ส่งยิ้มให้แล้วเอ่ยพูดกับเธอ “ฉันมีประสบการณ์ ให้ฉันแสดงให้ดูก่อน คุณจิดาภาก็จะเข้าใจแล้วค่ะ” ชนุดมมองไปยังนวาระ แววตาดูมีความซับซ้อน แต่ไม่นานเขาก็ตอบตกลงในข้อเสนอนี้ “โอเคครับ ตอนที่คุณนวาระแสดงให้ดู คุณจิดาภาก็สังเกตดูให้ดีๆแล้วกันนะครับ” ปรียสยืนมองอยู่ข้างๆ ในขณะนั้นเองในใจของเขานั้นร้อนรนด้วยความโมโหราวกับมีเปลวไฟอยู่อย่างไรอย่างนั้น ทำไมเขาถึงนึกไม่ถึงว่านวาระจะใช้วิธีอันตรายเช่นนี้มาขัดขวางเขาไม่ให้ลงมือกับจิดาภากัน แม้กระทั่งไม่สนใจว่าชีวิตตัวเองจะเป็นอันตรายเลยหรือ! เนื่องจากว่าเขาคงคิดไม่ถึงอย่างแน่นอนว่าที่นวาระทำเช่นนี้ ก็เพื่อที่จะปกป้องเขา ปกป้องความรู้สึกของพวกเขา ก่อนที่นวาระจะขึ้นรถนั้น จู่ๆปรียสก็เดินเข้าไปขวางเธอไว้เสียก่อน “ไม่ต้องให้คุณแสดงให้ดูหรอก ทำฉากขึ้นมาใหม่อีกครั้งมันยุ่งยาก คุณจิดาภาฉลาดขนาดนั้น ผมนำเธอเพียงแค่ครั้งเดียว เธอก็ทำได้แล้ว” “ผมไม่ได้เรียกร้องอะไร พวกคุณตัดสินใจกันเองได้เลยครับ” ชนุดมว่า เวลานี้เองจิดาภาจึงวางบทลง “ฉันคิดว่าบางทีให้คุณปรียสนำฉันก่อนซักครั้งนึงก็น่าจะพอได้แล้วล่ะค่ะ.....” เมื่อได้ยินจิดาภาแสดงความเห็นออกมาเช่นนี้แล้วนั้น นวาระถึงกับอึ้งไป ตอนนี้เธอจะทำอะไรก็ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้เสียแล้ว เนื่องจากจิดาภารู้แผนการของพวกเขาล่วงหน้าแล้ว แม้กระทั่งเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาด้วยเช่นกัน ตลอดจนเรื่องที่ปรียสจะลงมือในการถ่ายทำกับจิดาภาในวันนี้! “คุณปรียส คุณนำเธอก่อนครั้งนึงแล้วกัน ลำบากหน่อยนะ” หลังจากนั้นชนุดมจึงเดินไปหารองผู้กำกับเพื่อจัดการเรื่องการถ่ายทำ ปรียสเปิดประตูรถออก แล้วเตรียมตัวนั่งในรถของตัวเองอย่างสงบนิ่ง เพียงแต่ตอนที่จะสตาร์ทรถ แล้วพบว่ารถของเขานั้นไม่มีน้ำมัน....... “ขอโทษนะครับ คุณปรียส ไม่ได้ตรวจเช็ครถให้ดีเสียก่อน เดี๋ยวไปเอารถไปเติมน้ำมันตอนนี้เลยครับ!” ผู้รับผิดชอบทางภาคสนามเดินเข้ามากล่าวขอโทษเขา ตอนนี้หากปรียสต้องการจะสอนจิดาภานั้นจะใช้ได้เพียงแค่คันที่เตรียมไว้ให้จิดาภาขับคันนั้นเพียงเท่านั้น แววตาของปรียสนั้นมองไปยังจิดาภา แต่ท่าทางของเธอนั้นกลับดูเฉยๆเสียอย่างนั้น รอยยิ้มที่ปรากฏออกมานั้นแสดงออกถึงความเหยียดหยาม....... ปรียสจึงต้องเดินไปยังรถคันของจิดาภาคันนั้น แต่เรื่องที่ทำให้คนรู้สึกสงสัยขึ้นมานั้นก็เกิดขึ้นมาอีก เมื่อนวาระเข้าไปขวางเขาไว้อีกครั้ง “ให้ฉันเป็นคนแสดงให้เธอดูเองดีกว่าค่ะ!”