已经是第一章了
บทที่ 7
เมื่อได้รับการยืนยันจากคนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นว่าเจ้าตัวยังไม่ตาย เด็กสาวก็วิ่งหน้าตั้งเข้าไปตะโกนบอกคนในบ้านให้มารีบมาช่วยพยุงเธอเข้าไปอย่างทุลักทุเล
\"ตอนที่ตกลงมาคุณเอาหลังลงหรอคะ ถึงได้ปวดหลัง\" แม่บ้านวัยกลางคนที่มาเคาะประตูห้องก่อนหน้านี้ถามขึ้นด้วยแววตาขบขันอย่างกลั้นไม่อยู่
\"จะให้หนูโทรตามหมอเลยไหมจ๊ะป้าแก้ว คุณเขาดูเจ็บมากขนาดนี้ ไม่รู้ว่ากระดูกหักหรือเปล่า\"
\"ปากเสีย ถ้าคุณเขากระดูกหักขึ้นมาจริงๆ พวกเรานั่นแหละที่จะซวย\" แก้วบ่นเสียงเขียว ก่อนจะปัดมือให้คนอายุน้อยกว่าไปโทรตามหมอ
\"เอ่อ... ขอบคุณนะคะ\" ประดับดาวเอ่ยขอบคุณ แล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง
\"นอนลงก่อนเถอะค่ะ เกิดกระดูกหักกระดูกร้าวขึ้นมาจะแย่เอา\" หญิงวัยกลางคนบอกอย่างเมตตาพร้อมกับยกมือขึ้นมากดเบาๆ เพื่อให้คนตรงหน้านอนลงไปตามเดิม
\"ป้าช่วยพาหนูออกไปจากที่นี่ได้ไหมคะ\" เธอถาม
\"ไม่ได้หรอกค่ะคุณ ป้ารับเงินเดือนจากคุณธา ขืนป้าพาคุณหนีไป คุณธาก็ไล่ป้าออกพอดีสิคะ\"
\"แต่ว่าเขา...\"
คนอาวุโสกว่าส่ายหน้าน้อยๆ และพูดขึ้น \"คุณธาอาจจะทำอะไรแปลกๆ หรือมีความคิดแปลกแยกไปสักหน่อย แต่เขาไม่ได้ร้ายกาจอะไรหรอกค่ะ ถ้าคุณเชื่อฟังเขาสักนิด เขาอาจจะยอมปล่อยคุณไปก็ได้\"
\"งั้นหนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ\"
\"ถ้าตอบได้ ป้าจะตอบค่ะ\" แก้วบอกอย่างเอ็นดู แล้วทายาลงบนแขนของคนตรงหน้าที่มีรอยฟกช้ำจากการกระแทกเมื่อสักครู่อย่างเบามือ
\"คุณธาเขาเป็นใครหรอคะ\"
\"หือ... คุณไม่รู้จักคุณธาหรอคะ ป้าคิดว่าคุณมีเรื่องกับเขาก็เลยโดนจับมาแกล้งซะอีก เอ๋ ? หรือเขาจะชอบคุณ แล้วจีบด้วยวิธีฮาร์ดคอ\"
ประโยคท้ายคนพูดบอกกลั้วหัวเราะ ทว่าคนฟังกลับทำหน้าเหยเก แล้วสั่นศีรษะรัวๆ เพื่อปฏิเสธความคิดนั้น
\"คุณธาเป็นเจ้าของบริษัทอาหารแช่แข็งรายใหญ่ของประเทศเราเลยนะคะ ตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาคุณธาเขาก็เข้าไปบริหารงานในบริษัททันทีเลย\"
\"เขามีพี่น้องไหมคะ\" ประดับดาวถามข้อมูล เพื่อนำมันมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่เขาเล่าให้เธอฟังก่อนหน้า
\"มีค่ะ คุณธามีพี่ชายสองคน\"
คำตอบของคู่สนทนาทำให้หญิงสาวรู้สึกหน้าชาวาบขึ้นมาทันควัน เพราะนั่นเป็นสิ่งที่สามารถยืนยันได้ว่าพวกเขาสามคนคือเด็กกำพร้าในบ้านเพ็ญศิริที่แม่ของเธอละเลยอย่างที่เขาว่าไว้จริงๆ
\"แล้วพี่ๆ ของคุณธาล่ะคะ\"
\"คุณธีกับคุณธารไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกค่ะ พวกเขามีบริษัทกับห้างสรรพสินค้าต้องดูแล\" แก้วตอบด้วยรอยยิ้ม
\"บริษัทกับห้างสรรพสินค้า ?\"
\"ค่ะ ธุรกิจของครอบครัวธันวกุลมีสามอย่าง แบ่งให้ลูกชายสามคนลงตัวพอดี\"
ร่างบางงุนงงเมื่อได้ยินคำว่า ’ครอบครัว’ จากปากของคนตรงหน้า จึงถามต่อ
\"พ่อแม่ของเขาล่ะคะ\"
\"อืม...ม ตั้งแต่ป้ามาอยู่ที่นี่ ป้าก็เคยเห็นคุณศักดิ์ชัยแค่ครั้งเดียวเองค่ะ พวกบอดี้การ์ดที่อยู่มานานบอกว่าคุณเขาเจ็บออดๆ แอดๆ จนคุณธารส่งไปรักษาตัวอยู่ที่อเมริกา\"
\"แล้วแม่ของเขาล่ะคะ\" ประดับดาวถาม เพราะคนที่จับเธอมาพูดถึงผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ซึ่งข้อมูลใหม่มันช่วยกระตุ้นต่อมความอยากรู้ของเธอสุดๆ
\"ไม่ทราบสิคะ ไม่มีใครพูดถึงคุณผู้หญิงสักคน\"
\"ลูกๆ ไม่มีใครพูดถึงแม่เลยหรอคะ\" เธอถามย้ำ
\"ค่ะ ป้าคิดว่าคุณธี คุณธาร คุณธา อาจจะมีแม่คนละคนกัน\" หญิงวัยกลางคนบอกยิ้มๆ อย่างไม่ใส่ใจ เพราะตั้งแต่เธอมาทำงานที่นี่ ก็ไม่เห็นแม่ของทั้งสามแล้ว
\"ทำไมหรอคะ\"
\"ก็ลูกชายบ้านนี้หน้าตาไม่เหมือนกันเลยนี่คะ แถมยังไม่มีเค้าโครงหน้าพ่อเขาเลยสักนิด\"
\"อ่อ...\" ประดับดาวรับคำ แล้วพยักหน้าหงึกหงักอย่างไม่รู้จะถามอะไรต่อ
\"หมอมาแล้วจ๊ะป้า ให้เขามาตรวจตรงนี้เลยไหมจ๊ะ\" เสียงแหลมของเด็กสาวดังขึ้น ทำให้คนอาวุโสกว่ารีบตะโกนตอบ
\"ให้หมอตรวจตรงนี้แหละ เกิดกระดูกหักกระดูกร้าวเคลื่อนไหวมากๆ แล้วจะยุ่ง\"
ทันทีที่พูดจบร่างเล็กก็เดินนำหมอหนุ่มเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าคนเจ็บ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบน้ำออกมาให้ตามหน้าที่
\"เมื่อกี้กิ่งบอกว่าคุณ...\"
\"ดาวค่ะ\" เธอบอกชื่อของตัวเองกับเขา
\"คุณดาวตกระเบียงหรอครับ\"
\"ค่ะ\" หญิงสาวตอบรับ เพราะขืนบอกไปว่าเธอจงใจกระโดดลงมาล่ะก็... คงจะมีแต่คนหัวเราะเยาะแน่ๆ
\"ถ้าอย่างนั้นคงจะต้องเอ็กซะเรย์แล้วล่ะครับ พอกิ่งบอกแบบนั้นผมก็เลยมากับรถพยาบาล เดี๋ยวบุรุษพยาบาลจะเอาแปลเข้ามาย้ายคุณไปที่รถนะครับ\" หมอหนุ่มอธิบาย แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
\"เอ่อ... ฉันพอจะเดินไหวค่ะ\"
\"จะไหวแน่หรอคะ เมื่อกี้คุณนอนนิ่งเชียว แถมระเบียงมันก็สูงออกขนาดนั้น ถ้ากระดูกยังปกติอยู่ คงเป็นสตรีเหล็กแล้วค่ะ\" ป้าแก้วแย้งด้วยความเป็นห่วง
\"ตอนนั้นจุกค่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว\"
\"บางทีคุณอาจจะไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ก็ต้องระวังด้วยนะครับ\" ชายหนุ่มบอก ก่อนจะเข้ามาช่วยคนอาวุโสกว่าพยุงร่างบางไปที่รถ
\"ขอบคุณนะคะคุณหมอที่อุตส่าห์มา\" หญิงวัยกลางคนบอก เพราะตอนนี้หมอหนุ่มอยู่ในชุดไปรเวท นั่นแปลว่าเขาออกเวรไปแล้ว
\"ต้องมาสิครับป้าแก้ว แฟนไอ้ธาเจ็บตัวทั้งที ผมต้องว่างให้มันอยู่แล้วล่ะ\"
ประดับดาวตาเหลือก แล้วทำท่าจะปฏิเสธ
\"เอ่อ... ฉันไม่\"
\"หนูโทรบอกคุณธาให้แล้วนะคะ คุณธาบอกว่าเสร็จงานแล้วจะตามไปที่โรงพยาบาลค่ะ\"
เสียงของเด็กสาวที่ตะโกนออกมาจากในตัวบ้านดับฝันของคนฟังเข้าอย่างจัง นี่ใจคอเขาจะตามไปรังควานเธอถึงโรงพยาบาลเลยหรือไง
\"ดีแล้วครับ จะได้ให้ไอ้ธาไปรับ\"
\"เอ่อ... ให้ฉันนอนที่โรงพยาบาลได้ไหมคะหมอ\" หญิงสาวถามขึ้น เพราะถ้าหากได้นอนที่โรงพยาบาลเธอก็พอจะมีทางติดต่อกับคนที่บ้านได้บ้าง ไม่ใช่มาติดแหงกอยู่กับเขาแบบนี้
\"หืม ?\"
\"พอดีฉันปวดหลังมากเลยค่ะ กลัวจะกลับบ้านไม่ไหว\"
หมอหนุ่มขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเหมือนจะเข้าใจ... แต่ก็ไม่เข้าใจ
\"ทะเลาะกับไอ้ธาอยู่หรอครับ ถึงอยากไปนอนที่โรงพยาบาลให้มันตามง้อ\"
\"ไม่ใช่ค่ะ!\" คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงดัง
\"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจ\" หมอหนุ่มบอกกลั้วหัวเราะ แล้วหันไปบอกให้พยาบาลที่ตามมาด้วยช่วยพยุงเธอขึ้นไปนอนในรถ
ประดับดาวมองค้อนใส่คนร่างสูงด้วยความหมั่นไส้ เพราะเขาไม่ได้เข้าใจเธอเลยสักนิด แถมยังโมเมคิดเองเออไปอีก
’เหอะ! สมควรแล้วที่เป็นเพื่อนกับอีตานั่น’ ร่างบางบ่น แล้วนอนถอนหายใจออกมายาวเหยียดอย่างปลงตก
已经是最新一章了
加载中
