已经是第一章了
บทที่ 22
ธาวินที่ปีนขึ้นมาบนระเบียงห้องนอนของใครบางคนได้สำเร็จ กำลังยืนยิ้มกว้างให้บานประตูกระจกใสที่มีผ้าม่านสีชมพูอ่อนกั้นไว้ ไม่ให้เขามองเห็นด้านในได้ถนัด
เขานึกขอบคุณกล้องส่องทางไกลที่บอดี้การ์ดคนสนิทเตรียมมาด้วย เพราะมันทำให้เขาไม่ต้องเสี่ยงเปิดดูตามห้องต่างๆ ในบ้าน เพื่อตามหายายกระต่ายที่ชายหนุ่มต้องจ
已经是最新一章了
加载中
