บทที่ 23
คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธคำเชิญชวนของเขา ทว่าร่างกายของเธอกลับอ่อนระทวยไร้ซึ่งแรงขัดขืน จนเจ้าของร่างสูงใหญ่อุ้มเธอขึ้นจากโซฟา แล้วเดินตรงมาที่เตียงนอนหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้อง
\"ไม่เจอกันตั้งสองอาทิตย์เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม หรือว่าสบายเกินไป จนลืมไปแล้วว่าต้องชดใช้ความแค้นให้ผม\" ธาวินถา