已经是第一章了
บทที่ 32
เวลาต่อมา...
ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มนึกถึงใครบางคนขึ้นมา ก่อนที่เขาจะเหลือบไปมองพี่ชายคนรองที่ยังคงนั่งพิมพ์งานใส่โน้ตบุคมาร่วมชั่วโมง โดยไม่คิดจะลุกไปไหนด้วยสายตาที่แสดงถึงความเบื่อหน่ายเต็มที
\"ผมจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่ครับ\" ธาวินถาม
\"ไม่รู้ หมอไม่ได้บอกอะไรนี่\"
เมื่อได้ยินคำตอบ
已经是最新一章了
加载中
