ตอนที่ 3 หรือจะมีความชอบแปลกๆ

ตอนที่ 3 หรือจะมีความชอบแปลกๆ หลังจากที่ป๋ายบิงเวยอาบเกือบเสร็จ เช็ดหยดน้ำในตัวให้แห้งอย่างละเอียด แล้วใส่เดรสสีฟ้าชีฟองของตัวเอง ชุดนี้ดูจะโป๊เกินไปจริงๆ แต่ก็จนปัญญา ตอนนี้ตัวเองมีเพียงชุดนี้เท่านั้น ทนใส่ไปก่อนแล้วกัน หลังจากเปิดประตูห้องน้ำ ป๋ายบิงเวยก็ตกใจกับหลินจื๋อซี ที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหัน “คุณ...คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ป๋ายบิงเวยถามอ้ำๆอึ้งๆ “นี่คือห้องนอนของฉัน” หลินจื๋อซีกำลังสูบซิการ์ และมองไปที่ป๋ายบิงเวย ที่ออกมาจากห้องน้ำ ชุดเดรสสายเดี่ยวสีฟ้าผ้าชีฟอง เนื้อผ้าบางเบาเสริมสรีระของหญิงสาวให้เย้ายวนใจยิ่งขึ้น ผมยาวกึ่งเปียกปล่อยไว้ตรงหน้าอกอย่างเป็นธรรมชาติ กระดูกไหปลาร้าที่เด่นชัด ผิวพรรณที่ขาวกระจ่างใส ใบหน้าเท่าแค่ฝ่ามือ ดวงตากลมโต ปากกระจับ ป๋ายบิงเวยยืนอยู่หน้าประตู แสงไฟสว่างของห้องน้ำด้านหลัง สาดส่องมาที่ตัวเธอ ร่างกายที่โค้งเว้า ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เสมือนเทพธิดาวีนัสที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ดูจนหลินจื๋อซีลูกกระเดือกเลื่อนขึ้นลง ป๋ายบิงเวยอยากจะกัดลิ้นตัวเองทิ้งเสียจริง ใช่สิ ที่นี่คือบ้านของเขานี่ ตัวเองไม่ควรปรากฏมากกว่า “คุณคะ ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณวันนี้ บุญคุณนี้ฉันจะจำไว้ตลอดชีวิต” ป๋ายบิงเวยเดินไปตรงหน้าของหลินจื๋อซี แล้วคำนับให้อย่างมีมารยาท “ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คิดว่าคุณก็ต้องการที่จะพักผ่อนแล้ว งั้นฉันก็ไม่รบกวนคุณอีก ขอตัวก่อนนะคะ” ป๋ายบิงเวยหันหลังจะออกไป แต่หลินจื๋อซีดึงข้อมือของเธอไว้ทันที “ทำไม เป็นหนี้ฉันไว้หนึ่งล้าน จะไม่คืนแล้วสิ” ดวงตาที่เยือกเย็นของหลินจื๋อซี จ้องมองผู้หญิงที่ได้เปรียบแล้วยังคิดจะหนีอีก “เห็นฉันเป็นคนที่รวยในชั่วค่ำคืนหรือ? เงินของฉันก็ใช่ว่าจะเอาไปได้อย่างง่ายดาย” ป๋ายบิงเวยหันกลับมามองใบหน้าดั่งเทวดา แต่กลับอึมครึมตลอดเวลาของหลินจื๋อซี “คุณวางใจได้ ฉันแค่อายุ 20 ปี ฉันจะใช้หนี้คุณครบถ้วน ก่อนที่ฉันอายุ 60 ปีแน่นอน” ป๋ายบิงเวยเรียกความกล้าหาญอย่างมาก ที่จะพูดจบแต่ละประโยค ในสายตาเย็นเฉียบของหลินจื๋อซี หลินจื๋อซีใช้แรงผลักป๋ายบิงเวยกดทับไว้ใต้ร่าง “ฉันต้องการให้เธอคืนเงินตอนนี้ จะว่าไง?” มือที่หนาและทรงพลังลูบไล้ใบหน้าของป๋ายบิงเวย ป๋ายบิงเวยเริ่มรู้สึกตื่นเต้นประหม่าขึ้นมา ดวงตาแดงก่ำ และไม่กล้าสบตาของหลินจื๋อซี ผู้ชายคนนี้มีจุดประสงค์ในการช่วยเธอจริงๆด้วย “นี่คุณ ที่แท้คุณก็เป็นเหมือนผู้ชายทุกคนในโลก มักมากในเรื่องกาเมเหมือนกัน” ป๋ายบิงเวยมองหลินจื๋อซีอย่างเย้ยหยัน มีผู้หญิงกล้าที่จะเยาะเย้ยเขาเลยหรือ และผู้หญิงคนนี้ ก็เพราะเพื่อเงินถึงออกมารับงานเอนเตอร์เทนไม่ใช่หรือ แล้วยังเกือบโดนลูกค้าชายลวนลาม? ตอนนี้คือเขาได้ช่วยเธอไว้ เธอมีสิทธิ์อะไรมาต่อว่าเขา หลินจื๋อซีโน้มตัวลงไป ประกบจูบป๋ายบิงเวยอย่างไม่ทะนุถนอม ป๋ายบิงเวยเบิกตากว้าง จ้องมองไปที่หลินจื๋อซีอย่างไม่น่าเชื่อ จูบนี้เร่าร้อนบ้าคลั่งเกินไป เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออก รอบข้างปกคลุมเต็มไปด้วยกลิ่นอายของผู้ชายคนนี้ กลิ่นยาสูบจางๆ ยังมีแววตาที่นิ่งประหนึ่งน้ำในบ่อ... ป๋ายบิงเวยรู้ว่าคืนนี้เธอหนีไม่พ้นแน่ น้ำตาเท่าเม็ดถั่วหลั่งไหลออกไม่ขาดสาย “ทำไม? ก็ไม่มีใครบังคับเธอนี่” เมื่อเห็นว่าป๋ายบิงเวยร้องไห้ หลินจื๋อซีก็หงุดหงิดขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้จริงๆเลยนะ มาเสียใจตอนนี้ คิดว่าเขาคือผู้มักมากบ้าตัณหาจริงๆหรือ หลินจื๋อซีลุกขึ้นยืนข้างลิ้นชักและหยิบกล้องถ่ายรูปออกมา ถ่ายรูปป๋ายบิงเวยไว้อย่างรวดเร็ว วางกล้องถ่ายรูปลงลิ้นชักอย่างพอใจ นั่งอยู่บนเตียง เริ่มปลดกระดุมของตัวเองทีละเม็ด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งด้านใน ผิวสีข้าวสาลี กล้ามเนื้อหน้าท้องที่เซ็กซี่ ทำให้คนคิดจินตนาการไปไกล หลังจากโดนถ่ายรูปเสร็จ ป๋ายบิงเวยวางมือที่ปิดตาของตัวเองลง “” คุณถ่ายรูปฉัน คุณคิดจะทำอะไร?” หลินจื๋อซีเพียงแค่ถอดเสื้อของตัวเองเรื่อยๆ ขี้เกียจไปสนใจการกระทำของป๋ายบิงเวย ป๋ายบิงเวยดูทุกการกระทำของหลินจื๋อซี หรือว่าผู้ชายคนนี้จากมีความชอบแปลกๆหรือเปล่า? ทั้งถ่ายรูปทั้งถอดเสื้อผ้าต่อไปคงจะไม่… ป๋ายบิงเวยลุกขึ้นคว้าผ้าห่มบนเตียงอย่างเร่งรีบ ห่อตัวเองไว้อย่างแน่นหนา จ้องมองหลินจื๋อซีด้วยความหวาดระแวง “คุณ...คุณปล่อยฉันไปได้ไหม ขอร้องนะ...” ป๋ายบิงเวยพูดออกมาเกือบจะร้องไห้ หลินจื๋อซีโยนเสื้อเชิ้ตที่ถอดออกมาไปข้างๆ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วมองไปที่ป๋ายบิงเวย “ ปล่อยเธอไปก็ได้ แต่ฉันจะมีประโยชน์อะไร” ได้ยินว่าหลินจื๋อซีจะยอมปล่อยเธอไป ป๋ายบิงเวยราวกับได้เห็นความหวัง “คุณคะ หนึ่งล้านนั่น ฉันจะชดใช้คืนคุณแน่นอน คุณสามารถคิดดอกเบี้ยได้ หลังจากที่ฉันทำงาน จะโอนเงินเดือนให้คุณทุกเดือนได้ไหม?” “นี่หล่อน ฉันไม่ได้ขาดเงิน” หลินจื๋อซีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเคย ป๋ายบิงเวยเหลือบมองไปที่ใบหน้าหล่อ จนทำให้คนอยากก่ออาชญากรรมนี้ เขาไม่ต้องการเงิน ก็ต้องคิดจะล่วงเกินตัวเองแน่ พูดว่าสามารถปล่อยตัวเองไปได้ ที่แท้ก็แค่อยากจะเห็นตัวเองดิ้นรนก่อนตายเท่านั้นเอง ป๋ายบิงเวยจ้องมองหลินจื๋อซีอย่างนึกคิดอะไรบางอย่างอยู่ หลินจื๋อซีก็มองป๋ายบิงเวยอย่างนิ่งเฉย หลินจื๋อซีเอนตัวโค้งหัวเข้าใกล้ป๋ายบิงเวย ใบหน้าที่คมหล่อเยือกเย็นไร้ที่ติ เริ่มขยายขึ้นเรื่อยๆในม่านตาของป๋ายบิงเวย