ตอนที่ 5 แสดงเป็นภรรยาฉันอย่างสบายใจ

ตอนที่ 5 แสดงเป็นภรรยาฉันอย่างสบายใจ วันรุ่งขึ้น หลินจื๋อซีตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ กำลังกินอาหารเช้าที่เฉียงซื้อให้ มองดูหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง เพื่อที่จะให้คุณปู่สบายใจ ก็ต้องหาใครสักคนมาแต่งงานด้วย ในเมื่อหาใครก็ไม่ต่างกัน นั้นหายัยเด็กนี่ยังดีเสียกว่า เมื่อเทียบกับพวกหญิงสาวไฮโซชาติตระกูลดี ดาราดังเหล่านั้นแล้ว ผู้หญิงแบบนี้สละทิ้งได้ง่ายกว่าเยอะ ป๋ายบิงเวยงัวเงียตื่นขึ้นมา รู้สึกเหมือนมีคนเฝ้าดูตัวเองอยู่ เงยหน้ามองหลินจื๋อซี ที่ถือกาแฟแก้วหนึ่งยืนอยู่ข้างริมหน้าต่าง ชุดสูทที่สง่าเรียบร้อยเสริมให้เขาดูหล่อมากยิ่งขึ้น “เอาสัญญาไปเซ็น คืนนี้ ฉันจะประกาศข่าวการแต่งงานของเรา ให้กับครอบครัวฉันรับทราบ” ป๋ายบิงเวยนิ่งเงียบทันที “คุณคะ ฉันขอกลับบ้านไปจัดการเรื่องบางอย่างก่อนได้ไหม? คุณแม่ฉันยังอยู่ในโรงพยาบาล...” ตอนที่พูดคำนี้น้ำเสียงของป๋ายบิงเวยดูระมัดระวังยิ่งขึ้น กลัวว่าเขาจะไม่อนุญาต ตัวเองไม่วางใจอย่างยิ่งกับแม่ที่ยังอยู่ในโรงพยาบาล “ มีเรื่องอะไร เฉียงจะช่วยเธอจัดการเรียบร้อยเอง เธอตั้งอกตั้งใจแสดงเป็นภรรยาฉันให้ดีก็พอแล้ว” หลินจื๋อซีวางแก้วกาแฟแล้วเดินไปที่เตียง “ ฉันไม่ต้องการเห็นคุณนายหลินในสภาพนี้ ปรากฏในคฤหาสน์ตระกูลหลิน” ป๋ายบิงเวยดูในกระจกที่สะท้อนจากห้องน้ำ เห็นถึงสภาพของตัวเอง ดูโทรมมากถึงมากที่สุด เสื้อผ้าได้ขาดชำรุดเสียหายหมดแล้ว “ จำไว้ เรื่องของเธอ ฉันจะจัดการเรียบร้อยให้เธอเอง เธอก็ต้องรับผิดชอบทำตามสัญญาของเราอย่างเต็มที่” พูดจบหลินจื๋อซีก็ก้าวขาเรียว เดินออกจากคฤหาสน์ เฉียงเดินเข้ามาและวางกล่องของขวัญกล่องหนึ่งไว้บนโต๊ะ “คุณป๋าย นี่คือเสื้อผ้าและรองเท้าที่ท่านประธานซื้อให้คุณ คุณเปลี่ยนก่อนเลย” พูดจบก็ปิดประตูอย่างมีมารยาทและเดินออกไป ผู้ชายคนนี้ถึงแม้จะบ้าอำนาจไปสักนิด แต่โดยรวมแล้วก็ไม่เลว รู้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้า ยังสั่งคนไปซื้อให้โดยเฉพาะ ช่างรอบคอบจริงๆ ป๋ายบิงเวยเปิดกล่องออก เปลี่ยนเสื้อผ้ารองเท้าอย่างรีบเร่ง ชุดเดรสสีเบจ ทำให้ป๋ายบิงเวยเป็นดั่งนางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์ รองเท้าส้นสูงสีเงินแวววาวคู่นั้น มีความสง่างามและมีเสน่ห์อย่างยิ่ง จับเนื้อผ้าที่นุ่มลื่นละมุนของกระโปรง ป๋ายบิงเวยรู้ว่าชุดนี้ราคาไม่เบาอย่างแน่นอน ผู้ชายคนนี้ใจป้ำเสียจริง แต่ว่าคิดๆดูแล้วก็เป็นเรื่องปกติ ก็ในเมื่อตัวเองจะแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว ยืนข้างกายเขาอย่างอัตคัดคงไม่เป็นเรื่องดีแน่ ป๋ายบิงเวย เดินออกจากห้องนอน เฉียงได้เตรียมอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว “คุณป๋าย คุณรับประทานอาหารเช้าก่อน ฉันจะบอกข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับท่านประธานให้คุณได้รับรู้” ป๋ายบิงเวยนั่งลง ในขณะที่ฟังคำอธิบายโดยละเอียดของเฉียง ก็กินเครปแสนอร่อยบนจานด้วย หลินจื๋อซีคนนี้ แม้ว่าอยู่ข้างนอกจะเป็นถึงจักรพรรดิวงการธุรกิจ ถึงกับต้องใช้วิธีแต่งงานปลอม เพื่อรับมือกับคนในครอบครัว ป๋ายบิงเวยเริ่มเข้าใจเหตุผลที่หลินจื๋อซีเลือกเธอแต่งงานแล้ว เมื่อเทียบกับคุณหนูไฮโซชาติตระกูลดี คนธรรมดาอย่างตัวเองสามารถสละทิ้งง่ายกว่าตั้งเยอะ หลังจากป๋ายบิงเวยกินซาลาเปาไส้ครีมเสร็จ “คุณเฉียง คุณสามารถช่วยฉันไปที่โรงพยาบาลในเมือง จัดการเรื่องการรักษาให้คุณแม่ของฉันได้ไหม? และบอกเธอว่า ฉันไปต่างประเทศเพื่อจัดนิทรรศการศิลปะ เช่นนี้ เธอจะได้วางใจหน่อย” เฉียงพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและสุภาพ “ ไม่มีปัญหา คุณป๋าย” หลังจากที่ป๋ายบิงเวยให้ข้อมูลแม่ของเธอกับเฉียง ก็ได้ยืมโทรศัพท์ของเฉียงโทรหาเพื่อนบ้านป้าลี่ มอบหมายให้ป้าลี่ดูแลคุณแม่ ตัวเองจะจ่ายเงินเดือนให้เธอ และบอกกับป้าลี่ว่า ตัวเองไปต่างประเทศจัดนิทรรศการภาพวาด เพื่อหาค่ารักษาพยาบาล หลังจากทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ ป๋ายบิงเวยก็รู้สึกโล่งใจ ตอนนี้ก็ไม่มีข้อ บกพร่องใดๆแล้ว ช่วงเย็น ภายในคฤหาสน์ตระกูลหลิน คนในตระกูลหลินพากันจ้องมองผู้หญิงที่หลินจื๋อซีพามาคนนี้ สวยดั่งดอกไม้ ผมยาวสลวยดำเงางาม กิริยามารยาทก็ดูดีมีสง่า คุณปู่ตระกูลหลินยิ่งดูยิ่งชอบ ตักกับข้าวให้ป๋ายบิงเวยด้วยรอยยิ้ม “อันที่จริงตระกูลหลินเรานั้น ไม่ได้ดูที่ฐานะหรือ ชาติตระกูลใดๆเลย เพียงแค่จื๋อซีชอบก็พอแล้ว” ป๋ายบิงเวยขอบคุณอย่างสุภาพ ที่คุณปู่ตระกูลหลินตักกับข้าวให้ ได้เห็นคุณปู่มีความสุขขนาดนี้ ก้อนหินในใจหลินจื๋อซีก็ได้หายไป “ คุณปู่ ผมคิดว่าจะพาบิงเวยไปแต่งงานระหว่างท่องเที่ยวที่ต่างประเทศ” แม่หลินได้ฟังเช่นนั้นก็ไม่พอใจ “จื๋อซี ตระกูลหลินเราก็ถือว่าเป็นตระกูลใหญ่ หากลูกจะแต่งงาน ก็ต้องจัดอย่างยิ่งใหญ่” คุณปู่ตระกูลหลินก็เสริมด้วย “ ใช่แล้ว จื๋อซี นายอย่าไม่ให้ความสำคัญต่อบิงเวยนะ” “คุณปู่ ที่จริงหนูกับจื๋อซีได้ตกลงกันก่อนหน้านี้แล้ว ที่จะแต่งงานระหว่างไปท่องเที่ยว” ป๋ายบิงเวยยิ้มมองหลินจื๋อซีอย่างสุภาพและอ่อนโยน คนที่ไม่รู้เรื่องเลย ก็คงคิดว่าพวกเขาจะแต่งงานกันจริง “ใช่ครับ คุณปู่ บิงเวยกับผมชอบความอิสระเรียบง่ายเหมือนกัน ดังนั้นเราจึงตัดสินใจไปแต่งงานระหว่างท่องเที่ยวที่ยุโรป” คุณปู่ดูท่าทางที่แน่วแน่ของหลินจื๋อซี รู้ว่าหลานคนนี้ของตัวเอง เมื่อได้ตัดสินใจอะไรลงไปแล้ว ก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลงเสมอ ถ้าหากเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ เขาไม่อยากแต่งงานขึ้นมา คงจะยุ่งยากเข้าไปอีกแน่นอน “ เอาเถอะๆ ความคิดของวัยรุ่นอย่างพวกเธอ ก็ย่อมที่จะแตกต่างกับเราเป็นธรรมดา ขึ้นอยู่กับพวกเธอแล้วกัน” วันถัดไป ป๋ายบิงเวยกับหลินจื๋อซีก็ไปที่สำนักงานเขตจดทะเบียนสมรส บินสู่ยุโรป หลังจากเข้าพักที่โรงแรม หลินจื๋อซีก็มีธุระออกไป ทิ้งป๋ายบิงเวยไว้ที่โรงแรมคนเดียว รู้สึกมึนๆ งงๆตั้งหลายวัน ป๋ายบิงเวยคิดในใจ จะบอกว่าแต่งงานระหว่างท่องเที่ยว ก็เพียงแค่เขาต้องมีธุระมาจัดการพอดีมากกว่า พวกเขาได้เข้าพักโรงแรมระดับห้าดาวสุดหรูหรา พนักงานได้บอกกับป๋ายบิงเวยว่า บนดาดฟ้าของโรงแรมมีปาร์ตี้ริมสระน้ำ ป๋ายบิงเวยที่ขึ้นรามาหลายวัน ก็อยากออกไปข้างนอกระบายอากาศบ้าง ท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวในต่างแดน ทำให้รู้สึกถึงทิวทัศน์ที่แตกต่าง สาวสวยบิกินี่โทนสีผิวต่างๆในงานปาร์ตี้ โชว์หุ่นอันน่าอิจฉา เดินวนเวียนรอบกายชายหนุ่มในหลากหลายสีผิว ป๋ายบิงเวยหยิบมาร์การิต้าบนโต๊ะขึ้นมาแก้วหนึ่ง ลิ้มรสอย่างเอ้อระเหย นานมากแล้วที่ไม่ได้ดื่มมาร์การิต้ารสชาติดั้งเดิมคุณภาพสูงเช่นนี้ ป๋ายบิงเวยหรี่ตามองชายหญิงมากมายหลายหลากในงานปาร์ตี้ อาบแสงแดดในต่างแดน ในใจก็รู้สึกอบอุ่นมากขึ้น กำลังคิดว่า หลังจากจบสัญญาการแต่งงานปลอมกับหลินจื๋อซี จะต้องเรียนวาดรูปให้ดี จบการศึกษาให้ได้ พยายามประสบความสำเร็จ เพื่อที่จะเอาทุกสิ่งของตระกูลป๋ายกลับคืนมา การปรากฏตัวของชายคนหนึ่ง สาวสวยในสระว่ายน้ำเริ่มร้องกรี๊ดและตื่นเต้นขึ้นมา ชุดสูทสีน้ำตาล สัดส่วน 185 ที่สูงตระหง่าน ใบหน้าที่งดงาม นัยน์ตาที่ลึกล้ำเกินกว่าจะมองเห็นก้นบึ้ง ความหล่อเป็นเพียงหนึ่งในคุณสมบัติเด่นของผู้ชายคนนี้เท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้นคือชายคนนี้มาถึงยุโรปเมื่อสามปีก่อน เข้าซื้อบริษัทในยุโรปที่มีชื่อเสียงหลายแห่งทันทีที่ปรากฏตัว กลายเป็นนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่อายุน้อยที่สุด จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่แต่งงาน กลายเป็นสามีในอุดมคติของพวกสาวไฮโซทั้งหลาย สามารถเจอ ราชาเพชร หนุ่มโสดเนื้อหอมคนนี้ในที่นี้ ผู้หญิงเหล่านั้นก็หวังอย่างบ้าคลั่งว่า ผู้ชายคนนี้จะสังเกตเห็นตัวเอง รู้สึกถึงการชุลมุนของฝูงชน ป๋ายบิงเวยก็มองไปทางฝูงชนด้วยความสงสัย แก้วในมือตกกระจายบนพื้นทันที “ มู่หรงเฉิน ไอ้เดรัจฉาน...” ป๋ายบิงเวยเห็นใบหน้าที่ร้อยเล่ห์เสน่ห์ร้ายนั้น เธอจะไม่มีวันลืมชั่วชีวิต ก็คือชายคนนี้ ที่ได้กลืนกินทรัพย์สมบัติของคุณพ่อ ทำให้คุณพ่อตายอย่างน่าสลดใจ ตัวเองกับคุณแม่ต้องเร่ร่อนอยู่ข้างถนน ถ้าไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ เธอก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้ ตามด้วยเสียงแก้วที่แตกกระจาย มู่หรงเฉินก็มองไปทางป๋ายบิงเวยเช่นกัน ใบหน้าที่สวยงามและมีเสน่ห์กับรูปร่างที่สง่างามไม่ใช่ป๋ายบิงเวย แล้วจะเป็นใครไปได้ ไม่น่าเชื่อว่า ตัวเองยังสามารถพบป๋ายบิงเวยในประเทศต่างแดนได้ ในใจมีความสุขมาก อาจเป็นโอกาสที่พระเจ้ามอบให้เขา ให้เขาได้พบกับป๋ายบิงเวยอีกครั้ง ป๋ายบิงเวยเห็นว่ามู่หรงเฉินก็สังเกตเห็นตัวเองเหมือนกัน ตัวเองในประเทศต่างแดน ตกไปอยู่ในเงื้อมมือเขาไม่ได้ รีบหันหลังเดินจากไปอย่างเร่งรีบ อยากรีบกลับไปที่ห้อง ขอร้องไห้หลินจื๋อซีออกจากที่นี่ก่อน “อาต้า พาผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉัน อย่าทำให้เธอบาดเจ็บ” มู่หรงเฉินรีบสั่งบอดี้การ์ดข้างกายเขา เมื่อพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง ก็แปลว่าพรหมลิขิตของพวกเขายังไม่จบ “เวยเวย ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปแน่” มู่หรงเฉินยิ้มอย่างมีเลศนัย......