ตอนที่ 7 แฟนเก็บท่านประธาน

ตอนที่ 7 แฟนเก็บท่านประธาน ห้องทำงานท่านประธาน บริษัทRT รูปร่างกำยำลํ่าสันของหลินจื๋อซี ยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ ความศิวิไลซ์ของเมืองนี้ อยู่ภายใต้ทัศนียภาพ เฉียงยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วยความเคารพ “ ท่านประธาน ข้อมูลได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับ” “ ผู้หญิงคนนี้ตกลงมีที่มายังไง แล้วไปเกี่ยวพันกับมู่หรงเฉินได้อย่างไร?” เฉียงเดินเข้ามาข้างกายหลินจื๋อซี ส่งเอกสารฉบับหนึ่งให้เขา “ คุณป๋าย เป็นลูกสาวป๋ายเจิ้งถาง แห่งเมืองA ห้าปีที่แล้ว บริษัทBVเกิดความวุ่ยวายเรื่องการถือครองหุ้นความวุ่นวายในครั้งนั้น ป๋ายเจิ้งถางตายอย่างไม่คาดคิด ด้วยภาวะหัวใจขาดเลือด ดังนั้นตระกูลป๋ายก็ตกอับลง ผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดของบริษัทBV ก็กลายเป็นมู่หรงเฉิน หลังจากมู่หรงเฉินได้ขายบริษัทBVแก่นักธุรกิจร่ำรวยของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ก็ไปอยู่ไกลถึงยุโรป หลินจื๋อซีฟังการรายงานของเฉียงอย่างเงียบๆ นึกถึงตอนที่พบผู้หญิงคนนั้น นึกว่าเธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดาฐานะทั่วไป ผู้หญิงที่ไม่ค่อยรักนวลสงวนตัว มารู้ที่หลังว่า เธอทำไปเพื่อที่จะหาค่ารักษาให้แม่ หลังกลับจากยุโรป ก็ได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ที่แท้เป็นลูกสาวของตระกูลป๋ายที่ล้มละลายไป “ ผู้หญิงคนนี้ ให้ความประหลาดใจไม่หยุดเสียจริง” หลินจื๋อซีหันหลังตบไหล่เฉียงเบาๆ “นายกลับบ้านพาเธอมาพบฉันที่ห้องทำงาน” หลังเฉียงเดินออกไป หลินจื๋อซีนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังแท้นิ่มด้านหลังโต๊ะทำงาน เตรียมรับมือกับงานที่ทำให้ล่าช้าในหลายวันนี้ “คุณติง ท่านประธานหลินกำลังทำงานอยู่ ไม่สะดวกที่จะรบกวน” เสียงของเลขาหลี่ด้านนอกประตู ดึงความคิดของหลินจื๋อซีกลับคืนมา “ ปล่อยให้เธอเข้ามา” เพียงชั่วครู่ ผู้หญิงที่ใบหน้างดงานด้วยสีสัน รูปร่างร้อนแรง ได้เดินเข้ามา ผมดัดลอนยาว เดรสยาวสีดำเข้ารูป สวยตระการตานัก สร้อยเพชรเส้นใหญ่ประกายแวววาวหน้าคอระหง ช่างเสริมความสง่าของผู้หญิงคนนี้ยิ่งนัก “จื๋อซี คุณไปไหนมา ไม่รู้ที่จะโทรหาเค้าบ้างเลยนะ” เสียงผู้หญิงที่หวานเลี่ยนเข้าถึงกระดูกได้พูดขึ้น หลินจื๋อซีเพียงแค่ยิ้มอ่อนๆแล้วพูดขึ้น “มั่นลี่” “ ต่อให้ฉันเสน่ห์ร้อยเล่ห์ยังไง ก็ยังจับหัวใจของจื๋อซีไม่อยู่ ได้ยินมาว่าสองสามวันที่แล้วคุณไปต่างประเทศหรือ ไปทำอะไรบ้างคะ จื๋อซี” ติงมั่นลี่นั่งบนโต๊ะทำงานของหลินจื๋อซี ดวงตาเจ้าเล่ห์ยั่วยวนจ้องที่หลินจื๋อซี “อืม ไม่มีอะไร ไปทำธุระที่ต่างประเทศ!” หลินจื๋อซีเสยคางของติงมั่นลี่ขึ้น มองนางแบบดังคนนี้อย่างเยาะยิ้ม “คิดถึงฉันหรือ?” “ก็ใช่น่ะสิ ไม่ได้พบเพียงหนึ่งวัน ราวจากกันถึงสามปี” ติงมั่นลี่มองหลินจื๋อซีด้วยแววตากรุ้มกริ่ม จับมือของหลินจื๋อซีที่เสยคางตัวเองไว้ เลื่อนลงมาเรื่อยๆ หลินจื๋อซีไม่ได้หยุดการกระทำของติงมั่นลี่ เพียงแค่ดูติงมั่นลี่แล้วยิ้มอ่อนๆ ดูหลินจื๋อซี ท่านประธานบริษัทRTที่หล่อเหลาและหยิ่งทะนง ยิ้มมองตัวเองเช่นนี้ ติงมั่นลี่ใจระรื่นชื่นบาน นี่คือหลินจื๋อซีคนที่สามารถพลิกหงายมือเป็นเมฆา คว่ำมือกลายเป็นวรุณ จักรพรรดิวงการธุรกิจแห่งเมืองB เป็นคนที่ตัวเองคิดถึงทุกคืนวัน สัมผัสถึงอุณหภูมิของมือใหญ่อันอบอุ่นของหลินจื๋อซี ที่เลื่อนผ่านคอและกระดูกไหปลาร้าของตัวเอง เสียงของเฉียงดังมาจากนอกประตู “ ท่านประธาน คุณป๋ายมาแล้ว” หลินจื๋อซีช่วยติงมั่นลี่ใส่เสื้อที่ดึงลงมากลับคืนให้เรียบร้อย ปรับสีหน้าให้เคร่งขรึมเช่นเคย “ เข้ามาได้” ป๋ายบิงเวยเตรียมเก็บกวาดห้องนอนในคฤหาสน์ตระกูลหลิน เฉียงก็ได้พาเธอมาที่นี่อย่างรีบร้อน มองดูในห้องทำงาน หลินจื๋อซีที่นั่งสุขุมกับสาวสวยเดรสดำมากเสน่ห์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน ป๋ายบิงเวยยิ่งไม่เข้าใจ เลยถามขึ้นอย่างมีมารยาท “คุณหลิน มีเรื่องอะไรหรือคะ?” “เฉียง พาคุณติงออกไป” หลินจื๋อซีจัดชุดสูทบนตัวมองไปที่ป๋ายบิงเวย “นั่ง” ป๋ายบิงเวยนั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ตรงข้ามหลินจื๋อซี มองหลินจื๋อซีอย่างนิ่งๆ หลินจื๋อซีลุกขึ้นเดินเข้าไปหาป๋ายบิงเวย โน้มตัวทับเธอไว้บนโซฟา “ คิดไม่ถึง จริงๆแล้วฉันได้แต่งงานกับคุณหนูตระกูลป๋าย” ป๋ายบิงเวยสะดุ้งเฮือกในใจ ผู้ชายคนนี้ถึงกลับไปเช็คประวัติของเธอ ป๋ายบิงเวยมองไปที่หลินจื๋อซีอย่างทำตัวไม่ถูก “คุณหลิน ฉัน...” เห็นสาวน้อยในอ้อมกอดตื่นตระหนก เพราะถูกตัวเองเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง น้ำเสียงของหลินจื๋อซีได้อ่อนโยนมากขึ้น “ อยู่ข้างกายฉัน จะรับรองความปลอดภัยของเธอ ไม่ต้องกังวลว่า เรื่องอย่างตอนอยู่ยุโรปครั้งที่แล้ว จะเกิดขึ้นอีก” “ห๊า คุณหลิน นี่คุณกำลังปกป้องฉันหรือ?” ป๋ายบิงเวยจ้องมองหลินจื๋อซีอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ ตอนนี้เธอคือภรรยาในนามของฉัน เพื่อความร่วมมือที่ราบรื่น ฉันจะรับรองความปลอดภัยของเธอ เธอเป็นคุณนายหลินอย่างสบายใจก็พอ” แม้ว่าหลินจื๋อซีจะพูดประโยคเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีอารมณ์ใดๆ แต่ป๋ายบิงเวยได้ฟังเข้าไปในหัวใจจริงๆ ป๋ายบิงเวยรู้สึกกระเพื่อมในใจ รู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยต่อหลินจื๋อซี ถึงแม้ผู้ชายคนนี้กับตัวเอง ความสัมพันธ์เป็นเพียงแค่ผู้ร่วมมือกัน แต่ได้ช่วยเธอจากอันตรายตั้งหลายครั้ง หลังจากผ่านคลื่นชีวิตหลายรอบ ป๋ายบิงเวยได้นึกถึงตอนนี้ ก็มีกระแสความอบอุ่นอยู่ภายในใจ... น้ำตาหยดหนึ่งได้ไหลรินลงมา อย่างไม่รู้สึกตัว หลินจื๋อซีมองป๋ายบิงเวยที่ร้องไห้ ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาที่ริมฝีปากของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยนทันที “ไม่เป็นไรแล้ว” ค่อยๆดึงป๋ายบิงเวยเข้าสู่อ้อมกอด ลูบผมป๋ายบิงเวยเบาๆ ป๋ายบิงเวยก็ไม่ได้หยุดการกระทำของหลินจื๋อซี เธอรู้สึกอาลัยหลินจื๋อซีแบบนั้นขึ้นมาทันที ไม่มีความเยือกเย็นและบ้าอำนาจอย่างจอมราชาสังคมธุรกิจ อบอุ่นเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเสียมากกว่า คิดไม่ถึงว่าหลินจื๋อซีเวลาส่วนตัวจะกันเองเรียบง่ายแบบนี้ ทันใดนั้นเสียงกรี๊ดของผู้หญิงก็ได้ดังขึ้น “อ๊าก... จื๋อซี หล่อนเป็นใครกัน?” ติงมั่นลี่จ้องมองป๋ายบิงเวยอย่างเหลือเชื่อ ออกไปเมื่อกี้เพิ่งนึกคิดได้ว่า มีแค่ผู้หญิงคนเดียวเหลืออยู่ในห้องทำงานของจื๋อซี เธอรู้สึกไม่วางใจเล็กน้อย ไม่สนการขัดขวางของเลขาหลี่ พุ่งเข้ามาในห้องทำงานของหลินจื๋อซี เห็นผู้หญิงที่หน้าตาสวยใสสง่างามคนหนึ่ง ถูกหลินจื๋อซีกอดไว้ในอก ติงมั่นลี่หึงรุนแรง ดึงป๋ายบิงเวยออกจากอ้อมกอดของหลินจื๋อซีในทันที ดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหลินจื๋อซีอย่างกังวล “จื๋อซี คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย คุณให้ยัยเด็กกะโปโลนี่ ฉวยโอกาสคุณได้อย่างไร?” เนื่องจากติงมั่นลี่บันดาลโทสะชั่ววูบ ตอนดึงป๋ายบิงเวยเลยใช้แรงมากเกินไป จนทำให้แขนของป๋ายบิงเวยบาดเจ็บ ป๋ายบิงเวยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจขณะนวดแขน “นางแบบแถวหน้าที่แท้ก็ไม่มีมารยาทเลยสักนิด” “ ฉันไม่มีมารยาท ฉันเป็นคนรักของท่านประธานหลิน นี่เธออย่ามายั่วยวนแฟนฉันได้ไหม” ติงมั่นลี่มองไปที่ป๋ายบิงเวยอย่างเย้ยหยัน สภาพอย่างเธอ ยังกล้าคิดที่จะมาแย่งหลินจื๋อซีกับฉัน ไม่มีทาง ป๋ายบิงเวยมองติงมั่นลี่ที่เสน่ห์ยั่วยวนน่าหลงใหล คนรัก? ที่แท้คือแฟนเก็บของหลินจื๋อซีนี่เอง “รบกวนคุณหลินแล้ว ฉันกลับไปก่อน” ป๋ายบิงเวยรู้ว่าถึงแม้เธอจะเป็นภรรยาของหลินจื๋อซี แต่พวกเขาแค่แต่งงานกันปลอมๆ เผชิญหน้ากับคนรักของหลินจื๋อซี ตัวเองก็ต้องหลบไปให้ไกลที่สุด เห็นเงาด้านหลังของป๋ายบิงเวยที่เดินจากไป หลินจื๋อซีเหมือนลังเลที่จะพูดอะไร หันไปจ้องมองติงมั่นลี่อย่างเย็นชา...