ตอนที่ 3
“เออ...ก็ดีสิ! นี่รู้จักฉันไว้” แทนตวาดกลับแล้วชี้นิ้วเข้าหาตัว “ฉันชื่อแทน...เรียกฉันว่าแทน เพราะเธอต้องอยู่ที่นี่อีกนาน...ไอลดา”
“อยู่อีกนานงั้นเหรอ...นี่คุณหมายความว่ายังไง”
“ก็หมายความอย่างที่ว่านั่นล่ะ!”
แทนตวาดแล้วผลักร่างบางจนล้มลงไปนอนอีกหน ไอลดาพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง มือไม้ของหล่อนสั่นเพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นโจรหรือเปล่า เพราะท่าทางทั้งถ่อยทั้งเถื่อนและพูดจาไม่มีดีเลยนั้นทำให้หล่อนอยากเป็นบ้าซะแล้วตอนนี้ ร่างสูงขยับเข้าไปใกล้อีกครั้ง เขาขบกรามเสียงดังแล้วชี้ที่หน้าสวยของหล่อน
“เธอต้องอยู่ที่นี่อีกนาน บางทีอาจจะอยู่ไปจนแก่ตายเลยก็ได้!”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน!” ไอลดาขึ้นเสียง “ฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนนะ ฉันไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับคุณมาก่อน แล้วทำไมคุณต้องจับตัวฉันมาที่นี่ ในป่านี่...คนที่จับตัวฉันมาเป็นพวกของคุณใช่มั้ย”
“เออ!...หน้าตาก็ไม่ได้โง่นี่...รู้แล้วก็ดี นั่นมันคนของฉัน ที่นี่ก็เป็นที่ของฉัน ขอเตือนไว้ก่อนนะว่าถ้าคิดจะหนีไปจากที่นี่แล้วหนีไม่พ้นฉันจะฆ่าเธอให้ตาย อยากตายมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องกลับไปหาใครที่บ้านเธออีก!”
“ไม่มีเหตุผลเลย! ทำไมคุณไม่บอกล่ะว่าที่พาตัวฉันมาที่นี่เพื่ออะไร”
“จะให้บอกก็ได้นะ คุณไอลดา เนตรพิพิธ ลูกสาวนักการเมืองใหญ่ บดินทร์ เนตรพิพิธ” แทนทำเสียงประชดประชัน
“นี่คุณรู้จักฉัน...คุณรู้ว่าฉันเป็นใคร”
แทนยักไหล่และกระชากไหล่บางเข้าหาตัว “ถ้าไม่รู้แล้วฉันจะเอาเธอมาที่นี่ทำอะไร! เธอน่ะมีค่ายิ่งกว่าทองคำ ฉันจะเอาตัวเธอไว้เป็นตัวประกันแลกกับความย่อยยับกับพ่อของเธอ”
“พ่อฉันไปทำอะไรให้คุณ”
“ไม่รู้รึแกล้งไม่รู้ว่าพ่อเธอน่ะมันทำเลวไว้ขนาดไหน เป็นลูกนักการเมืองใหญ่ไม่รู้ความระยำที่พ่อตัวเองทำไว้บ้างรึยังไง!”
“ฉันจะไปรู้ทุกเรื่องได้ไง ฉันพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ฉันไปอยู่อังกฤษตั้งหลายปี กลับมาก็เจอเรื่องบ้า ๆ แบบนี้”
“เดี๋ยวเธอจะได้เจอมากกว่านี้ไอลดา! เธอต้องได้เจออะไรที่เธอไม่เคยเจอที่นี่แน่”
“ถ้างั้นคุณก็บอกฉันมาซะทีสิว่าพ่อฉันไปทำอะไรให้คุณ”
“พ่อเธอมันชั่ว!” แทนผลักร่างบางจนล้มลงไปบนที่นอนอีกครั้ง แต่ละหนที่เขาสัมผัสตัวหล่อนไม่เคยมีบันยะบันยังหรือออมแรงสักหน ไอลดาเจ็บไปหมดทั้งตัว รู้สึกเหมือนอยู่กับโจรคลั่งที่อาจจะทำให้หล่อนตายได้ทุกเมื่อ หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้น แทนชี้หน้าและขบกรามดัง
“พ่อเธอเป็นต้นเหตุให้พ่อกับแม่ฉันตาย ไอลดา!”
“ไม่จริง!” ไอลดาเถียงทันทีที่ได้ยิน