ตอนที่ 7

“นี่! คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือคุณแทน ปล่อยฉันไปนะ ฉันจะกลับบ้าน” “ปล่อยให้โง่รึไง! มารยาสาไถนักนะแม่สาวเมืองกรุง มานี่!” นายหัวหนุ่มปรี่เข้าไปดึงร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน นั่นยิ่งทำให้ไอลดาตระหนกมากขึ้นไปอีก “อ๊าย! คุณจะทำอะไรฉัน” “อยากลองไม่ใช่หรือ!...อยากลองใช่มั้ยว่าเวลาฉันโกรธแล้วมันจะเป็นยังไง” ดวงตาสีสนิมเหล็กของแทนข้นคลั่กด้วยความคั่งแค้น ไอลดาถึงกับน้ำตาซึมเมื่อถูกเขากอดแรงจนหล่อนหายใจแทบไม่ออก “จะทำอะไร! คุณจะทำอะไรฉัน!” “ก็จะสั่งสอนเธอ...แบบนี้ไง!” ไอลดาอ้าปากพูดไม่ทันก็ถูกปากหยักหนาฉกลงมาแล้วบดขยี้กลีบปากของหล่อนอย่างรุนแรง หญิงสาวถึงกับตาเหลือกด้วยความตกใจสุดขีด นี่หล่อนกำลังอยู่กับคนบ้า เขาไม่ได้คลั่งอย่างเดียวแต่ยังหื่นกระหายอีกด้วย “อื้อ...อื้อ” จะขยับตัวก็ขยับไม่ได้ ได้แต่ส่งเสียงในลำคอจนลำคอขึ้นเอ็น ไอลดาจิกเล็บลงบนแขนของเขาแต่แทนกลับไม่รู้สึก เขายิ่งกดจูบและฉกลิ้นเข้าไปในปากของหล่อนลึกขึ้นและแรงขึ้น “อ๊าย!” แค่ชั่วจังหวะสั้น ๆ ที่ปากของหล่อนเป็นอิสระและได้ส่งเสียงร้องออกมา ร่างกายก็เจ็บปวดไปหมดตั้งแต่ที่เขาฉุดหล่อนกลับมากระท่อมเมื่อกี๊ ทำไมหล่อนถึงไม่วิ่งหนีให้เร็วกว่านี้ บางทีเขาอาจจะหาหล่อนไม่เจอและไม่ต้องมารับสภาพเลวร้ายแบบนี้ “คุณแทน!...คุณแทน!” พอเขาถอนริมฝีปากออกไอลดาก็ทั้งทุบทั้งถองลงบนอกกว้าง ยิ่งทำให้เขาโมโหที่หล่อนขัดขืนต่อสู้ “นี่เธอสู้ฉันเหรอไอลดา!” “ปล่อยฉันนะ...โอ๊ย!” หญิงสาวร้องเสียงหลงพอถูกนายหัวหนุ่มจับข้อมือที่กำลังทุบถองหน้าอกเขาไว้แน่น แทนมองหล่อนด้วยความเกลียดชังและโกรธแค้นอาฆาต “ฉันไม่ได้ก่อเรื่องนี้ขึ้นก่อนนะไอลดา ฉันเตือนเธอแล้วยังไงว่าอย่าคิดลองดี อย่าทำให้ฉันโกรธ ถ้าอยากถูกลงโทษนักก็เอา!” “จะทำอะไร!” “ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ...ก็ทำแบบนี้ไงไอลดา!” “ว๊าย!” เสียงกรีดร้องหายเข้าไปในปากของชายหนุ่มที่บดบี้ริมฝีปากลงบนเรียวปากของหล่อนอีกครั้ง ร่างเล็กถูกดันให้นอนราบลงบนพื้น ในวินาทีนั้นเองที่ไอลดารู้ว่าหล่อนกำลังจะหมดทางหนีแล้วจริง ๆ “กรี๊ดดดด!!! คุณแทน...อย่า!!!” ไอลดากรีดร้องลั่นเมื่อเสื้อของหล่อนถูกกระชากหลุดออกจากร่างตามไปด้วยกระโปรงตัวสวย ตอนนี้เรือนร่างของสาวชาวกรุงเหลือแต่ชั้นในที่แทบปกปิดอะไรไม่มิด แต่หญิงสาวก็ยังคงดิ้นสู้เป็นพัลวัน “สู้ดีนัก! อยากลองดีต้องเจออย่างนี้ ไอลดา!” “กรี๊ดดด...ปล่อยฉัน...ปล่อยฉัน!”