已经是第一章了
ตอนที่ 10
“อย่าทำเป็นไร้เดียงสาไปหน่อยเลยน่า...กะอีแค่นอนกับผู้ชายแค่นี้”
“แต่ฉันไม่เคย!”
ไอลดาตวาดกลับ แต่เสียงของหล่อนก็ไม่ดังมากนึกเจ็บใจตัวเองที่ยังหวาดกลัวผู้ชายคนนี้ แทนเหยียดปากเป็นยิ้มหยัน
“ก็เคยซะสิ! แล้วต่อไปนี้เธอก็จะต้องเคยมันบ่อย ๆ”
“ว่ายังไงนะ! นี่คุณคิดจะข่มขืนฉันอีกอย่างนั้นเหรอ”
“เธอเป็นเมียฉันแล้วนะไอลดา...เพราะฉะนั้นถ้าฉันอยากได้เธอเมื่อไหร่เธอก็ปฏิเสธฉันไม่ได้”
“ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันกลับบ้านล่ะ บอกแล้วยังไงว่าฉันจะไม่เอาเรื่องคุณ แต่คุณกลับมาทำกับฉันอย่างนี้ ฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย”
“ช่วยไม่ได้” เขายักไหล่ยียวนแล้วยังกระชากร่างบางกลับเข้ามาหาอกกว้าง “เธออยากจะเป็นลูกสาวของไอ้บดินทร์ทำไม...พ่อเธอทำอะไรเอาไว้ลูกของมันก็ต้องรับกรรมไปรู้ไว้ซะด้วย”
แทนผลักร่างบางจนนอนหงายลงไป แต่เขายังนั่งนิ่ง ชั่วแว่บสายตาของชายหนุ่มก็เหลือบไปเห็นรอยหยดเลือดบนฟูกข้าง ๆ ไอลดา แต่นายหัวใจหินกลับทำเหมือนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“หน้าที่ของเธอตอนนี้คือต้องอยู่ที่นี่ เป็นเมียฉันแล้วต้องสนองความต้องการเวลาฉันอยากขึ้นมา ทุกเวลาที่ฉันอยากจะนอนกับเมีย”
“ฉันไม่ใช่เมียคุณ!”
“เรอะ” เขาเลิกคิ้วสูงแล้วหัวเราะเสียงดังเหมือนคนบ้า “นี่ยังไม่รู้อีกรึยังไงว่าคนเป็นผัวเมียน่ะเขาอยู่กันยังไง ไอ้ที่มันเกิดขึ้นเมื่อกี๊นี้มันไม่ได้บอกอะไรเธอเลยเรอะไอลดา”
“นั่นไม่ได้เรียกว่าผัวเมีย แต่คุณข่มขืนฉัน”
“แล้วจะทำไม...ข่มขืนเมียตัวเองสนุกจะตายไปไอลดา”
พูดแล้วก็ลุกขึ้นและหยิบกางเกงยีนส์สีซีดและเสื้อยืดที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมใส่ ท่าทางเขาไม่ใส่ใจ ไม่ยี่หระต่อความทุกข์ทรมานของผู้หญิงที่นั่งมองด้วยความเจ็บปวดแม้แต่น้อย
“อยู่ที่นี่!”
แทนหันไปชี้หน้าไอลดาที่ห่อไหล่และสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว
“เธอต้องอยู่ที่นี่ไอลดา อยู่เป็นนางบำเรอ บำบัดความใคร่ให้ฉัน ถ้าพ่อเธอยังไม่มาตามหาลูกสาวสุดที่รักให้พบ ฉันเบื่อเธอวันไหนก็ค่อยเฉดหัวทิ้ง...หรือไม่...ฉันก็อาจจะส่งเธอต่อไปให้คนงานในเหมืองของฉัน ให้พวกมันได้มีความสุขกับผู้หญิงโทรม ๆ ที่ฉันไม่อยากเอาแล้ว!”
พูดจบก็เดินออกไป แต่หนนี้เขาปิดประตูลงและไอลดาได้ยินเสียงลงกลอนจากข้างนอก หญิงสาวนอนคู้ตัวบนที่นอนด้วยความเจ็บปวดสุดประมาณ เจ็บที่กลางลำตัว เจ็บที่หัวใจ แต่ไม่อาจร้องไห้เสียงดังเพราะกลัวว่าแทนจะกลับเข้ามาแล้วข่มขืนหล่อนซ้ำสอง
已经是最新一章了
加载中
