已经是第一章了
บทที่ 3 สุดหล่อ
บทที่ 3 สุดหล่อ
ที่บ้านพักตากอากาศหลังใหญ่และหรู หมี่โยวค่อยๆลืมตา แล้วมองดูรอบๆเป็นสถานที่ไม่คุ้นเคย สมองของเธอโล่งนึกอะไรไม่ออก รีบลุกขึ้นมานั่ง ตกตะลึงและลืมตาโตๆ: “ที่นี่ที่ไหน?”
หมี่โยวเตรียมจะดึงผ้าห่มออก ก้มหัวลงแล้วตกใจ สังเกตเห็นชุดนอนบนตัวของเธอ.....ชุดนอน!
“อ้า!” กรี๊ดลั่นเสียงดังทั่วห้อง
หนานกงห้าวฉีออกมาจากห้องหนังสือและมองดูนาฬิกา หันตัวไปทางห้องนั้น คำนวณเวลาดูแล้ว น่าจะถึงเวลาที่เธอตื่นแล้ว เพิ่งเปิดประตูเข้าไป กลับเห็นสภาพแบบนั้นตรงหน้า แล้วทำหน้าขมวดคิ้ว
หมี่โยวใส่ชุดนอน ปล่อยผมยุ่งเหยิง ร้อนใจเดินไปเดินมาอยู่ไม่นิ่งกับที่ เห็นเขาโผล่มากะทันหัน เธอกระโดดถอยหลังไปเกือบหนึ่งเมตร
ทั้งๆที่ตกใจกลัวมาก หมี่โยวแกล้งทำเป็นนิ่ง: “คุณคือใคร จะทำอะไรฉัน?”
หนานกงห้าวฉีมองเธอด้วยหน้าตาเย็นชา พูดเหมือนแกล้งเธอ: “ผมจะทำอะไรคุณได้?”
มองตัวเธอที่ใส่ชุดนอน หมี่โยวใจเต้นตุ้บๆ และมองเขาด้วยความกลัวและโกรธ: “คุณมันเลว ทำไม่ดีไม่ร้ายกับฉันตอนที่เมาไม่ได้สติ”
ได้ยินเธอโทษเขา ในตาของหนานกงห้าวฉีเหมือนจะโกรธและเยือกเย็น เดินก้าวเข้าไปทีละก้าวทีละก้าวไปหาเธอ หมี่โยวกลัวจนถอยหลังออกไปอีกจนติดผนังห้อง
หนานกงห้าวฉีโน้มตัวลง เอ่ยปากพูดด้วยสองตาที่เยือกเย็น: “คนสวย ผมให้เวลาคุณหนึ่งนาที ย้อนนึกดูดีๆเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พูดผิดอีกคำ ผมจะทำร้ายคุณจริงๆ แล้วอย่าโทษผมนะ”
อืม? มองหน้าเขาอย่างงุนงง สายตาของหมี่โยวเต็มไปด้วยความสงสัย เมื่อวาน? สมองมึนจะระเบิด หมี่โยวขมวดคิ้ว เริ่มนึกย้อนหลังอย่างจริงจัง
เมื่อวาน เป็นงานแต่งงานของผู้ชายที่หลอกลวงนั่น หลังจากนั้นเธอก็ไปที่งาน.....หลังจากนั้น.....เธอเหมือนจะทำเรื่องอะไรที่ไม่ควรทำ พูดอะไรที่ไม่ควรพูด.....
“อ้า.....” หมี่โยวตะโกนร้องดังๆ และทำหน้าเศร้าโศกเสียใจ “ดังนั้น ฉันเป็นคนดื้อรั้นตื้อคุณ? ฉันทำไมโง่อย่างนี้!”
เมื่อวานเธอต้องโมโหจนเป็นบ้าไปแล้ว วันนี้กลุ้มใจ ก็สายไปแล้ว เธอใช้มือตบบนหัวแรงๆ หมี่โยวรู้สึกเครียดมาก
“เธอไม่ต้องคิดมาก ฉันไม่ได้สนใจคุณหรอก” สองมือกอดอก หนานกงห้าวฉียืนมองลงไปที่ตัวเธอ
หน้าเธอรีบยิ้มขึ้นมาทันที ในตาของหมี่โยวเหมือนส่องแสงระยิบระยับ: “ฉะนั้นเมื่อคืนคุณไม่ได้ถือโอกาส.....แล้วชุดนอนบนตัวฉันล่ะใครเปลี่ยน?”
เธอยิ้มอย่างดีใจ อารมณ์เขียนไว้บนใบหน้าเลย
“แม่บ้าน คุณหน้าขี้เหร่มาก เหมือนแมวลายๆตัวใหญ่” หนานกงห้าวฉีพูดอย่างไม่เกรงใจ
เธอโล่งอกไปทันที หมี่โยวยิ้มอย่างเบิกบานและพูดว่า: “คุณชายคนนี้ เมื่อวานนี้ขอบคุณคุณมากนะ ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ฉันขอไปก่อนนะ”
เห็นเธอจะออกไป หนานกงห้าวฉียื่นมือไปขวางทางเธอไว้: “คนสวย คุณจำผมไม่ได้แล้วจริงๆเหรอ?”
เธอกระพริบตาและแปลกใจมาก หมี่โยวไม่เข้าใจจึงถามกลับไปว่า: “เราเคยเจอกันมาก่อนหน้านั้นเหรอ?”
เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่ผิด ผู้หญิงคนนี้ลืมเขาไปหมดสิ้น! ในตาแสดงออกเหมือนมีอันตรายจะเกิดขึ้น หนานกงห้าวฉีโน้มตัวลงค่อยๆเข้าไปใกล้เธอ: “คืนก่อน ที่ร้านเหล้าช่างมันเถอะ”
ร้านเหล้าช่างมันเถอะ? เงยหัวขึ้นมา คิดไปคิดมา คืนก่อน เพราะได้ข่าวว่าเขาสองคนจะแต่งงานกัน กระทบจิตเธอมาก จึงดื่มเหล้าจนเมามาก หลังจากเมาแล้วเหมือนจะ.....
“คุณก็คือผู้ชายคนนั้นที่ฉันเข้าไปจูบ?” หมี่โยวจ้องด้วยตาโตๆ ไม่อยากเชื่อผู้ชายที่ยืนตรงหน้า
ดูแล้วเธอน่าจะนึกขึ้นได้แล้ว หนานกงห้าวฉีทำปากยะแสยิ้ม: “ที่สำคัญไม่ใช่เพราะคุณอาเจียนใส่ผมเต็มๆ”
“ฮ่าฮ่า.....” เธอหัวเราะแบบเกรงๆ และทำเป็นเกาหัว หมี่โยวอายจนอยากจะหารูที่ไหนมุดเข้าไป คืนนั้น เธออารมณ์เสียกะทันหัน จึงจูบชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้าร้าน
แต่เธอดื่มเหล้าไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว หลังจากไปจูบเขาแล้ว ก็อาเจียนใส่ตัวเขาทั่วทั้งตัว หลังจากนั้นเธอก็แอบหนีออกจากร้านไป แต่ไม่นึกว่าจะเจอหน้ากันอีก
สองมือพิงผนังไว้ หมี่โยวหัวเราะ: “คุณชาย ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ เราได้เจอกันถึงสองครั้งในวันสองวัน ก็ถือว่ามีบุญวาสนาต่อกัน ถ้าอย่างนั้น ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ไหม?”
เห็นท่าทางของเธอตื่นตระหนกใจ หนานกงห้าวฉีอยากจะแกล้งๆเธอสักหน่อย เอามือไปจับกรามเธอ และทำเป็นจะหัวเราะแล้วไม่หัวเราะอย่างนั้น: “ผมคงต้อง เอาดอกเบี้ยกลับคืนมาสักหน่อยแล้ว”
ดอกเบี้ย? เขา เขาอยากจะทำอะไร? เธอมองหน้าหล่อๆที่ยิ่งใกล้เข้ามา หมี่โยวรู้สึกตื่นตระหนกกลัวและทำหน้าลืมตาโตๆ
已经是最新一章了
加载中
