已经是第一章了
บทที่ 11 ตอบแทน
บทที่ 11 ตอบแทน
ที่บ้านพักตากอากาศแห่งหนึ่ง หมี่โยวนั่งบนโซฟาด้วยใจที่กระวนกระวาย เธอขยับตัวนั่งตรงๆ มองดูผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ใจเต้นเร็วจนจะกระโดดออกมาได้อย่างนั้น เธอก็ไม่รู้ ทำไมถูกพามาจนถึงที่นี่.....
บนมือถือน้ำยาทำแผลหนานกงห้าวฉีทำหน้าเคร่งขรึม มาถึงตรงด้านหน้าของเธอ: “ยื่นหัวมาใกล้ๆ”
ได้ยินเสียงที่เย็นชานั้นแล้ว หมี่โยวตัวสั่นๆ กะว่าจะไม่อยากทำตามคำพูดของเขา แต่ก็ยินยอมยื่นหัวไปใกล้ๆแต่โดยดี
หนานกงห้าวฉีขมวดคิ้ว และทายาให้เธอ ท่าทางรุนแรง เหมือนทำเรื่องแบบนี้ครั้งแรกเลย
“คุณชายหนานกง คุณอ่อนโยนหน่อยไม่ได้เหรอ?” หมี่โยวออกเสียงพูดอย่างไม่กลัวตาย
มือของเขายิ่งหนักขึ้นไปอีกหมี่โยวเจ็บจนร้องโอ๊ยๆ มองหน้าเขาด้วยหน้าที่เครียดๆ: “ฉันไปทำอะไรให้คุณแค้นเหรอ?”
หนานกงห้าวฉีทายาไปด้วย ตอบอย่างไม่เกรงใจ: “ถ้าผมแค้นคุณ คืนนี้คุณหนีไม่รอดหรอก”
คำพูดนี้เหมือนจะง่ายๆหยาบคายตรงไปหน่อย แต่ก็เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ คิดถึงหน้าที่เลวทรามของหญิงคนนั้น หมี่โยวเกลียดจนเสียวฟันไปทุกซีก: “ร้ายกาจจริงๆ ชายก็ร้ายหญิงก็เลว เหมาะสมกันจริงๆ”
“วันนี้แฟนเก่าของคุณไปหาคุณทำไม?” หนานกงห้าวฉีพูดไปโดยไม่ทันคิด
นึกถึงภาพตอนนั้น หมี่โยวโกรธและโมโหจนหน้าบึ้ง แล้วตอบว่า: “พูดขึ้นมาแล้วฉันอยากจะสับเขาให้เละ ชายเลวนั่นยังกล้าพูดว่ารักฉันที่สุด ให้ฉันเป็นมือที่สาม คุณว่า ฉันดูเหมือนคนที่จะเป็นมือที่สามไหม?”
เอามือไปจับหน้าเงยขึ้น สีหน้าของหมี่โยวเต็มไปด้วยความเสียใจและมองหน้าเขา: คุณชายหนานกง ยังไงฉันก็เป็นถึงดาวในคณะ สวยธรรมชาติไร้ที่ติคนหนึ่ง”
ไม่อยากจะโต้ตอบมั่วๆกับเธอ หนานกงห้าวฉีทายาให้เธอเสร็จ แล้วก็นั่งไขว่ห้างอย่างสบายๆ ถามไปช้าๆว่า: “คำพูดของผมในวันก่อน คุณคิดได้หรือยัง?
เข้าใจที่เขาพูด แต่ว่าหมี่โยวไม่ได้แสดงจุดยืนที่มั่นคงเหมือนตอนเช้า ภาพหน้าตาที่เศร้าเสียใจของยูนเหยาเหยา โผล่มาให้เธอเห็นไม่หยุด
“คุณชายหนานกง คุณเป็นคนสั่งให้สำนักข่าวทุกที่ห้ามรับเหยาเหยาเป็นพนักงานเหรอ? เรื่องนี้ เธอก็ไม่ได้ตั้งใจ” แต่ยูนเหยาเหยาก็เป็นคนที่ทำผิดก่อน เพื่อทำข่าวซุบซิบนินทา แต่กลับทำลายตัวเอง หมี่โยวได้แต่ยอมพูดขอร้องด้วยเสียงเบาๆ
หนานกงห้าวฉีแบมือออกและตอบอย่างในเย็นๆ: “ไม่ใช่ผม ใครก็แล้วแต่ที่ทำลายชื่อเสียงของตระกูลหนานกง ต้องถูกทำโทษ สำหรับเธอ ทำแบบนี้ ถือว่าเบาๆแล้ว”
“คุณสามารถหาใครก็ได้มาแต่งงานด้วย แต่ทำไมต้องเป็นฉัน?” หมี่โยวรู้สึกแปลกใจจึงถาม
หนานกงห้าวฉีไม่ได้ตอบโต้ แค่มองหน้าเธออย่างลึกซึ้ง หน้าของเธอ มีส่วนที่คุ้นเคยมาก โดยเฉพาะ.....ตอนที่ยกมือขึ้น วางตรงที่ตาทั้งสองข้างของเธอ: “ผมชอบตาของคุณ”
ฟังเหตุผลที่เขาให้แล้ว หมี่โยวไม่ได้เชื่อทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้คิดไปเยอะกว่านั้น
“ฉันก็ยังไม่อยากแต่งงานด้วยเหตุผลแบบนี้ ฉันนั้น.....” ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลหมี่โยวก้มหัวลงด้วยความรู้สึกผิด
ที่จริงแล้วคำแนะนำที่เขาพูดขึ้นมาตอนแรกมันเป็นแค่ความสนุกชั่วคราว แต่สุดท้าย เขาก็ไม่ต่อต้านความคิดแบบนั้น มีวินาทีนั้น ที่เขาอยากแต่งงานกับเธอจริงๆ
“แล้วแต่คุณ” สุดท้าย หนานกงห้าวฉีก็ตอบอย่างใจเย็น
ได้ยินคำนั้นแล้วหมี่โยวรู้สึกขอบคุณแล้วยิ้ม ดูนาฬิกาแล้วหมี่โยวลุกขึ้นมาโค้งคำนับและพูดอย่างยิ้มๆว่า: “คุณชายหนานกง ยังไงคืนนี้ก็ต้องขอบคุณคุณมากๆนะ งั้น ฉันขอกลับก่อนนะ”
เดินไปข้างๆเธอ หนานกงห้าวฉีตอบอย่างเฉยๆว่า: “ผมไปส่งคุณ” ไม่ให้เธอมีโอกาสปฏิเสธ รีบจับมือเธอเดินไปข้างหน้า
บนฝ่ามือมีความร้อนขึ้นมา หมี่โยวรู้สึกเขินอายและหน้าแดง จ้องมองด้านข้างของหน้าเขา หัวใจเต้นเร็วขึ้นมาทันที ผู้ชายคนนี้ หน้าตาหล่อจัง อีกทั้งนิสัยดี เหมือนเทวดาเดินดินเลย
หลังจากครึ่งชั่วโมง หน้าคอนโดของหมี่โยว มือข้างหนึ่งของหนานกงห้าวฉีเสียบไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วพูดเสียงต่ำ: “เข้าไปสิครับ”
“อืม ค่ะ คุณชายหนานกง เดินทางปลอดภัยนะ พระคุณในวันนี้ฉันจะจดจำไว้ วันหลังมีโอกาส ฉันต้องตอบแทนคุณแน่นอน” หมี่โยวพูดอย่างหน้าตายิ้มแย้ม เธอคือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้คุณคน
เขายะแสยิ้มอย่างมีเล่ห์กล หนานกงห้าวฉีพูดขึ้นมากะทันหัน: “อยากตอบแทน?”
ปกติหมี่โยวเป็นคนที่เชื่องช้า ก็คงไม่ได้สังเกตว่าคำพูดของเขามีอะไรซ่อนเร้นอยู่: “อืม ใช่”
หนานกงห้าวฉีเดินก้าวออกไปหนึ่งก้าว เอามือจับคางของเธอ ยกขึ้นมาเบาๆ พูดด้วยเสียงแหบ: “งั้นก็ตอนนี้” หางเสียงยังไม่จบ ก็จูบปากของเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
已经是最新一章了
加载中
