ไร้ยางอาย

เมื่อเลิกงานชมดอกเหม่ยฮวา เหม่ยอิงก็รีบออกจากงานทันที พร้อมลากเหวินชวนออกมาด้วย แต่เหวินชวนขอแยกกลับค่ายทหารไม่กลับจวน จึงมีนางนั่งรถม้ากลับคนเดียว จังกวะที่รถม้าจะออกตัวก็มีมือหนึ่งเปิดรถม้าและคนที่ไม่ได้รับเชิญก็มุดเข้ามาในรถม้าของนาง \" ข้าไปส่งเจ้า\" ยังไม่ทีนที่นางจะเอ่ย หลินหลงก็เอ่ยออกมาก่อน นางจึงเงียบลง \"เจ้าไม่ใช่ชื่อ อิงอิงรึ\" \"ทำไม ข้าชื่ออะไรเกี่ยวกับท่านด้วยรึ\" เหม่ยอิงคิดว่าไม่ควรหลอกลวงเบื้องสูงที่จริงเรื่องนี้ มี ป้าหวัง เท่านั้นที่รู้เพราะนางไม่อยากปิดคนดีเช่นป้าหวังจึงเล่าให้ฟังเกือบทุกอย่่ง เรื่องที่ไม่เล่านางก็บอกเหตุผลว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไม่ส่งผลใดๆกับป้าหวัง หลินหลง \"......\" \"เฮ้อ! ไร้ยางอายเช่นนี้บ่อยจนชินเสียแล้วกระมั่ง\" \"ไม่มี ไม่เคย มีแต่เจ้า\"แทนที่เขาจะโมโหกลับตอบนางอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลีจิ้งได้แต่อ้าปากค้างอย่างไม่น่าเชื่อว่านายของตนจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ \"เป็นเกียรติอย่างยิ่งเพคะ ข้าควรดีใจไหม?\" \"ควรเป็นเช่นนั้น\" \"ข้าประชดท่านมิรู้รึ ฮ่ายยยยย\" หลินหลงนั่งยิ้มกว้าง เขาชอบแบบนี้ ชอบที่นางทำแบบนี้กับเขา รึไม่ก็คงชอบทุกอย่างที่นางทำกับเขา เมื่อรถม้ามาถึงหน้าจวนหวัง ฮูหยินกวังมายืนรออยู่ก่อนแล้ว เห็นองค์ชายสามมาด้วย จึงจะทำการคำนับแต่ถูกห้ามไว้ เพราะเขาแค่มาส่งเหม่ยอิงเท่านั้น หลังจากหลินหลงกลับไปแล้ว เหม่ยอิงก็เล่าเหตุการณ์ที่ดกิดให้ฟัง และบอกกล่าวป้าหวังว่า \"ท่านป้าเจ้าคะ อิงอิงจะไม่อยู่สัก หลายวัน ฝากป้าให้คนแวะไปดูพวกเด็กด้วยนะเจ้าคะ\" ว่าพลางกอดเอวป้าหวังของนางแน่น \"กลับไปหุบเขารึ มีเรื่องอะไรรึไม่ อิงอิง \" ฮูหยินหัวงถามอย่างเป็นห่วง \"ไม่มีสิ่งใดเจ้าคะ หลานแค่จะกลับไปดูท่านตาสักหน่อย ออกมานานแล้วเจ้าคะ\" เพื่อไม่ให้ป้าหวังเป็นห่วงจึงไม่บอกรายละเอียดใดๆอีก ถึงเวลาออกเดินทาง ใช้เวลาไม่นานเท่าตอนมาเพราะเดินทางเรื่อย แต่ตอนนี้ตั้งใจ เมื่อขึ้นไปยังบ้านบนเขา ก็ไม่พบตาเฒ่าปีศาจ แต่พบจดหมายหนึ่งฉบับกับแหวนมิติ 1 วง เนื้อหาบอกวิธีการใช้ ยังบอกอีกว่าให้นางเข้าไปในห้องลับที่เมื่อก่อนนางเคยอยากเข้า เข้าไปแล้วจะมีบ่อน้ำ 2 บ่อ ให้ลงไปแช่ในบ่อใหญ่ก่อน 1 วัน หลังจากนั้นค่อยไปแช่ที่บ่อเล็กอีก 1 คืนต่อเนื่องกัน อกกบ่อนั้นเข้าบ่อนี้ หลังจากทำตามแล้วที่เหลือมันจะมาเองโดยไม่ต้องขอ สุดท้ายถามว่า หยกก้อนนั้นยังอยู่ดีหรือมี ให้รักษาเท่าชีวิต เพราะหลังจากจบทุดขั้นตอนแล้วจะรู้ว่าหยกนั้นใช้อย่างไร สุดท้ายสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องรู้ก็จะได้รู้เมื่อถึงเวลา ข้าจะไปท่องเที่ยวสักพัก ดูแลหุบเขาด้วย เมื่อได้อ่านแล้วก็ถอนใจ ตาเฒ่าบ้าหนีเที่ยวได้ไง เนื่องจากหุบเขาปีศาจอยู่ใจกลางแต่ละแคว้น มีคนเข้ามาเพื่อหาของป่าและล่าสัตว์อสูร แต่เข้ามาได้แค่พื้นที่ด้านนอก ไกลสุดสำหรับผู้แข็งแกร่งก็ด้านในสุดของพื้นที่ชั้นกลาง แต่ด้านในหุบเขาแทบจะไม่มีคนเข้ามาได้ ไม่ใช่สิ ไม่มีใครเข้ามาได้เลย เพราะตาเฒ่าลงเวทข่ายอาคมป้องกันและที่สำคัญมันเป็นที่อาศัยของสัตว์เทพที่เป็นราชาของสัตว์อสูรในป่าแห่งนี้ และยังมีบ่อน้ำทิพย์ที่นางเทียวไปแช่บ่อยโดยไม่รู้ว่าคือบ่อน้ำอะไร จึงทำให้ผิวพรรณนวลผ่องอมชมภู หน้าตาสวยสดงดงามหาใดมาเทียบ เมื่อทำตามคำสั่งที่เขียนไว้ ก็เริ่มเข้าใจอะไรบ้างอย่าง ตาเฒ่านั้นจะไปจริงๆสินะ อยู่ด้วยกันมา 1ปี ถึงไม่มีดีแต่ก็มีชอบ คิดถึงจังตาเฒ่า เมื่อเริ่มคิดน้ำตาก็ซึมออกมาหางตา สาายหน้าสลัดไม่ใก้คิดมากรีบทำตามคำสั่งเดี๋ยวตาเฒ่างอน ขี้เกียจง้อ เมื่อเริ่มก็เปลี่ยนเป็นชุดบางลงแช่น้ำบ่อใหญ่ทันที เพราะพอมาถึงก็เวลาประมาณยามเฉิน(07.00-08.59)ยังเช้าอยู่หนึ่งวันได้ เมื่อก้าวขาลงบ่อความรู้สึกแปลกก็เกิดขึ้น คงไม่เป็นไร หรอกนะ คิดได้ดังนั้นก็รีบลงบ่อไป แช่ได้ 1 ชั่วยาม เริ่มมีอาการเหมือนมีเข็มมาแทงตัวทั้งตัวเจ็บปวดมากถึงมากที่สุด กัดฟันแช่จนชั่วยามสุดท้ายก็เริ่มทนไม่ไหว เหม่ยอิงจึงร้องออกมาพลางกัดฟันแต่บางครั้งก็ทนไม่ได้ร้องลั่น ด้วยความที่อยู่ในถ่ำที่เป็นห้องลับเสียงออกมาจึงดังก้อง สัตว์อสูรรีบวิ่งออกไปจากป่าปีศาจทันทีออกไปที่ป่ารอบนอก อืม \"ท่านกลับมาแล้วเจ้านายของข้า ข้ารอท่านมานานเหลือเกิน\" ราชาอสูรเอ่ยจึ้นหลังจากได้ยินเสียง เขารอนางมานับพันๆปีแล้ว เมื่อหมดเวลาเหม่นอิงก็แสนเพลียแต่ก็ฝืนปีนออกจากบ่อใหญ่ลงสู่บ่อเล็กด้วยการคลาน เพราะแทบไม่มีแรงเดิน พอลงสู่บ่อเล็ก ใจคิดว่าคงไม่ต่างกันแน่ๆนางคงหมดสติไปแน่ แต่กาเป็นเช่นนั้นไม่ มันกลับเย็นสบายเหมือนเป็นการรักษาอาการบาดเจ็บภายในนางแช่จวบจนครบตามเวลา เมื่อครบแล้วนางลุกขึ้นมาในภาพที่ถ้าเป็นคนอื่นมองคือเทพธิเามาจากสวรรค์แน่ที่ว่างดงามอยู่แล้วยิ่งทวีความงดงาม และตอนที่แช่บ่อใหญ่ ความทรงจำจากไหนไม่รู้วิ่งเข้ามาในหัว ทั้งเก่าทั้งใหม่ เหมือนนางยังขาดสหายคนสนิทและอาวุธคู่กายนะเนี่ย ที่นางข้ามภพมาเพราะมีเหตุผล เพราะนางตายก่อนเวลาจึงต้องไปเป็น ยูเซริ พอถึงเวลาที่ร่างนี้พร้อมนางจึงต้องกลับมา มีนเป็นอย่างนี้นี่เอง ตามที่ร่างนี้ประสบคือนางเป็นเด็กที่เขาไม่เอา เขาเอามาให้แม่ทัพใหญ่ที่เป็นทั้งลูกน้องและเพื่อนเลี้ยง แต่ด้วยแม่ทัพไม่ค่อยอยู่ที่จวนทั้งฮูหยินใหญ่ของจวนเสียชีวิตจึงไม่มีคนสนใจนาง นางโดนจับมาฆ่าทิ้งแต่ สองสามีภรรยาฟางคือคนที่คนคนนั้นสั่งให้ดูแลห่างจึงมาช่วยนาง แต่จริงๆไม่ทัน เฮ้อ โดยเจ้าของร่างชื่อเหม่ยอิงแต่แซ่นั้นไม่รู้จะใช้แซ่ไหน ใจนางคิดว่าจะใข้แซ่ฟาง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม และเข้าใจแล้วว่าหยกประหลาดก้อนนั้นคืออะไร เพราะนางยังไม่ได้ชำระร่างกายในบ่อวารีเพลิง และบ่อวารีเหมัน นางจึงยังใช้หยกก้อนนั้นไม่ได้ มันคือป้ายหยกเจ้าป่าปีศาจคนไม่รู้จักแต่สัตว์อสูรไม่อาจทำอะไรและยิ่งไม่สามารถไม่ทำตามคำสั่งได้ และสัตว์เทพที่เป็นราชาสัตว์ในป่านี้คือสหายสนิทของนาง เมื่อส่งจิตสั่งหยก ก็พบว่า มันเปลี่ยนรูปร่างเป็นเหมือนแตร ถอดจิตออกมามองดู ใช่แตรจริงๆด้วย นางลองเป่าดู หามีเสียงไม่ เงียบสนิท จึงเป่าซ้ำๆอยู่ สองสามรอบ ก็ถอดใจ