องค์หญิงสิบเอ็ด แห่งแคว้นเว่ย

เมื่อเหม่ยอิงได้ยินเช่นนั้น ทั้งที่คิดไว้แล้วแต่ก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้เรื่องของมารดาตนขึ้นมา \"ข้าจะไม่ทำให้เจ้าทรมาน\" \"ฮ่าๆๆๆ สุดท้ายข้าต้องมาตายเพราะเจ้า คนคนนั้น ไม่นานก็จัมาจัดการกับเจ้าเหมือนแม่เจ้า\" \"อืม ข้าก็รออยู่นะ\" \"เสี่ยวเป่ย ทำอย่างไรจะไม่ส่งผลต่อชาวบ้านข้างนอก\" ถามทางจิตกับเสี่ยวเป่ย \"ถามเจ้านั้นสิขอรับ\" เสี่ยวเป่ยบุ้ยหน้าไปทาง ห้องอีกห้อง เหม่ยอิงนึกขึ้นได้จึงพูดออกมาว่า \"ต้องให้ข้าช่วยไหม\" \"ท่านช่วยมาที่นี่เท่านั้น\" เหม่ยอิงมองหน้าเจียงเฉียงแล้วจึงบอกว่า \"ให้นางดินแล้ว ดูนางไว้\" ว่าแล้วก็เดินออกไปอีกห้อง เมื่อเดินมาถึง จะเปิดประตูกลับเปิดไม่ออก อืม! เหม่ยอิงจึงใช้เข็มเจาะเอาเลือดมาหยดลงที่สลักประตู เมื่อสลักประตูได้เลือดเหม่ยอิงก็ปลดออก อืม! คงเป็นเพราะสายเลือดทึ่ในตัวนางแน่ๆ เมืีอเปิดประตูเข้าไปก็พบกับ อาวุธที่เป็นกระบี่หยกเพลิง \"เจ้าคือ?\" \"โถ่ นายท่านข้าก็คือกระบี่หยกวารีเพลิง ไม่เจอกันแค่พันกว่าปีท่านลืมข้าเสียแล้ว ฮือๆๆๆ\" เหม่ยอิงทำหน้ารำคาญนิดๆ \"อ้อ! รึ ข้าว่าข้าน่าจะทิ้งเจ้าไว้ เพราะน่ารำคาญ\" ว่าแล้วก็ทำเหมือนจะเดินออกไป \"นายท่าน! ท่านทำพันธะกับข้าก่อนสิ ข้าไม่โวยวายแล้วๆ เมื่อทำพันธะสัญญาเรียบร้อย เหม่ยอิงก็ตั้งชื่อให้เจ้ากระบี่ว่า \"หมิงยู่\" และเรียกสั้นว่า เสี่ยวยู่ \"เล่ามา\" เหม่ยอิงรู้ว่าเสี่ยวยู่ต้องรู้เรื่องตั้งแต่ต้น ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เสี่ยวยู่เล่าว่า จวนนี้เคยเป็นของคนตระกูลซู ที่เป็นแค่ตระกูลธรรมดามีอาชีพค้าขาย แต่ด้วยมีบุตรสาวที่งดงามต้องตาองค์ฮ่องเต้ ซึ่งตอนนั้นมาเยี่ยมเยือนประชาชน ตอนแรกๆบุตรสาวก็ไม่ได้มีใจ แต่พอได้พบ ได้คุยก็เกิดหลงรัก เพราะด้วยไม่รู้ว่าเป็นองค์ฮ่องเต้จึงปักใจรักมาก พอมีราชโองการให้เข้าวังแม้ฝืนใจไปแต่พอรู้ว่าฮ่องเต้คือใคร บุตรสาวก็มีความสุขมาก ต่อมาอยู่ๆคนในครอบครัวก็เริ่มมีการเจ็บป่วย สุดท้ายก็มาตายทั้งตระกูลทำใก้ตระกูลซูหล่มสลาย จนพระสนมทำใจไม่ได้แอบหนีออกมาสืบข่าวจนรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่อยู่ๆฮ่องเต้ก็เกิดไม่พอใจเรื่องที่พระสนมออกจากวังโดยไม่รู้ว่าพระองค์รู้เรื่องตระกูลซูหล่มสลายหรือไม่ สุดท้ายก็มีข่าวว่าพระสนมถูกขับออกจากวัง ส่วนเสี่ยวยู่นั้นก็เป็นของตกทอดมาในตระกูลซู ถ้าไม่ใช่สายเลือดตระกูลซู จะไม่สามารถเปิดประตูนี้ได้ ตอนที่คนพวกนี้เข้ามาอยู่ในจวนเมื่อ 2 ปีที่แล้วก็ได้นำคนมากำหราบเสี่ยวยู่ แต่เสี่ยวยู่คิดว่ายังไม่เจอนายท่าน จึงไม่อยากเปลืองแรงและเพื่อสืบข่าวจึงอยู่เฉยให้เหมือนโดนกำหราบ เมื่อรับเสี่ยวยู่มาแล้วก็ถามว่า \"เจ้ากลายร่างได้หรือไม่ เป็นกระบี่อ่อนมารัดที่เอวได้ไหม \"เสี่ยวยู่บอกว่าได้ ก็ให้กลายร่างทันที เสร็จแล้วจึงเดินออกมาอีกห้องก็เห็น หญิงชรานั่งพิงพนักห้องอยู่ \"ข้าจะไม่ถามใดๆ ข้าจะใจดีส่งเจ้าไปหาท่านแม่ข้า\" พูดจบก็ดึงเข็มเงินออกมา \"ช้าก่อน ข้าไม่ได้ทำๆ\" หญิงชราพูดได้เพียงเท่านั้น เหม่ยอิงซัดเข็มเงินตัดขั่วหัวใจ ทันที ไม่ให้ทรมานจะได้ไม่บาปมาก \"นี่ข้าใจดีไปไหม\" \"ขอรับ\" เจียงเฉียงเอ่ยออกมา ถ้าเป็นเขาจะทรมานให้ตายช้า เพราะทำเรื่องล้างตระกูกแถมตามฆ่าคุณหนู แม้นอยู่ในครรภ์ ไม่ควรตายดีๆ เหม่ยอิงใช้ยาแก้พิษซึ่งพิษที่ถูกใช้มีพิษหลงลืมและพิษเชื่อฟัง เมื่อใช้ยาแก้พิษหลงลืม ต่อมาต้องให้คนกินยาแก้พิษเชื่อฟัง เป็นเวลา 3 วันติดต่อกัน เหม่ยอิงจึงยังคงอาศัยอยู่ที่จวนตระกูลซูเดิม เมื่อครบ 3 วันผู้คนก็เริ่มรู้สึกแปลกๆจึงเดินมาที่จวน เมื่อเห็นว่ามีคนเดินออกมาก็พากันเตรียมตัวจะเข้ามาทำร้าย แต่พอเห็นหน้าเหม่ยอิงที่ไม่สวมหน้ากากก็พากันนิ่งค้างอยู่ในท่าเตรียม \"พวกท่านมีเรื่องอันใดหรือไม่\" เหม่ยอิงถาม คนที่ไดสติคนแรกคือหัวหน้าหมู่บ้าน พอได้สติก็คุกเข่าลงคำนับพร้อมเรียก \"พระสนมๆ กลับมาแล้ว\" เหม่ยอิงมองดูทุกคนจึงพูดว่า \"เราไม่ใช่พระสนมของพวกท่าน\" ทุกคนได้ยินก็หยุดคำนับเงยหน้ามอง เหม่ยอิง \"ทำไมเหมือนกันเช่นนี้ รึว่าท่านคือ ธิดาของพระสนม?\" มีเสียงพูดหนึ่งดังขึ้นมาทุกคนพยักหน้าเห็นพ้องด้วย \"พวกท่านพากันลุกขึ้นมาเถิด เราอยากรู้เรื่องท่านแม่ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่านก่อนที่ท่านจะกลับวัง\" เมื่อได้ยินคำถามแบบนี้ทุกคนก็รู้ได้ทันทีว่า เหม่ยอิง เป็นบุตรสาวของคุณหนูซูหมิงหนิง แน่ๆ ทุกคนจึงเล่าว่า วันนึงนายท่านได้ช่วยหญิงสูงวัยคนนึงเข้าจวนมา ที่รู้เพราะลูกชายหัวหน้าหมู่บ้านเข้ามาทำงานในจวนบ้างเป็นบางครั้ง เมื่อหญิงสูงวัยดังกล่าวมาอยู่ไม่นานทุกคนในจวนก็ป่วย แล้วโดนทางการสั่งห้ามทุกคนออกจากหมู่บ้านหาว่าที่ตระกูลซูป่วยเป็นโรคติดต่อร้ายแรง จึงทำการปิดหมู่บ้านจากนั้นทุกคนในหมู่บ้านก็เริ่มมีอาการแปลกๆ กลางวันดีๆ กลางคืนกลับไม่รู้ตัว สุดท้ายมีคนพอจะจำความได้ว่าตนมาที่หน้าจวนตระกูล พอมีคนเริ่มจะหลบหนีออกไปจากหมู่บ้านและมีบางครั้งทีมีคนเดินทางหลงเข้ามาเพื่อที่จะช่วยชาวบ้านต่างก็จะหายสาบสูญไป ชาวบ้านจึงจำใจอยู่ที่นี่ทั้งที่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เหม่ยอิงเข้าใจได้ทีนที เพราะในห้องนั้นมีแค่โครงกระดูกเต็มไปหมด หัวหน้าหมู่บ้านเล่าอีกว่า \"หมู่บ้านที่จริงแล้วเป็นหมู่บ้านผู้สืบทอดเชื้อสายผู้อัญเชิญสัตว์อสูร คนส่วนมากยังเป็นผู้ฝึกวรยุทธ์ระดับสูง ขอรับ อีกอย่างชื่อหมู่บ้านจริงๆมีชื่อว่า \"หนีหรู่\" เราอยู่กับธรรมชาติ ท่านยายของท่านนั้นคือผู้สืบทอดและจะสืบทอดไปทางสายเลือดผู้หญิงของตระกูล เป็นเหตุให้ท่านแม่ของท่านต้องหาวิธีออกจากวังหลวงมา แต่เหล่าคนพวกนั้นไม่ยอมปล่อยท่าน\" หัวหน้าหมู่บ้านว่าพลางน้ำตาซึม \"โดยปกติหมู่บ้านพวกเราสงบสุขมาโดยตลอด แต่พวกเราก็ไม่เคยโทษคุณหนูหมิงหนิง เพราะชะตาของท่านเป็นเช่นนั้น ตามคำทำนาย ได้กล่าวไว้ว่า เมื่อ 1 หลักหล่ม 1 หลักจะเป็นหลักที่แข็งแกร่งเหนือชาวประชาทั้งปวง ทำให้คนพวกนั้นไม่ยอมปล่อยท่านไป\" แปลว่าถึงแม้ว่าท่านแม่ของนางตายไป คนพวกนี้ก็ไม่ปล่อยคนในตระกูลของท่านแม่อยู่ดี รวมทั้งนางด้วย เพราะต้องการอะไรบ้างอย่างจากครอบครัวของนางนั้นเอง \"ข้ารู้แล้ว พวกท่านไปพักผ่อนกันก่อน ใช้ชีวิตตามเดิม พรุ้งนี้ข้าจะไปหาหัวหน้าเพื่อหารืออีกที\" \"ข้าคัดเลือกหญิงสาวมารับใช้ คุณหนูชั่วคราว ขอรับ\" \"อ้อ ข้าใช้แซ่ฟาง นามฟางเหม่ยอิง\" ทุกคนน้ำตาซึมเห็นใจเหม่ยอิงที่ไปตกระกำลำบาก และขาดครอบครัว \"ข้าไม่เป็นไร ครอบครัวที่เลี้ยงดูข้ารักและเอ็นดูข้ายิ่งนัก\" เมื่อเห็นสายตาที่ส่งมาทำให้เหม่ยอิงต้องอธิบายเพิ่มนิดหน่อย \"เอาหล่ะ พวกท่านไปพักผ่อนได้แล้ว ข้าก็จะพักผ่อนเช่นกัน\"กล่าวจบก็เดินเข้าจวนไป พร้อมกับมีหญิงสาว 6-7 คนเดินตามเช้าไปเพื่อช่วยงานในจวน