ใช้ชีวิตเป็น เฟิ้งอวี้ลี่เซียน

ฮ่องเต้เฟยหลง สวดกอดบุตรสาว \"ลูกจะอยู่นานหรือไม่\" \"เออ ลูกอยู่ไม่นานเจ้าคะ\" นางท่องจำชื่อตนเองไว้ ต่อไปข้าคือ เฟิ้งอวี้ลี่เซียน \"พ่อได้เตรียมที่พักไว้ให้ ไปพักก่อนเถอะ แล้วก็..\" ฮ่องเต้เฟยหลง หยิบป้ายหยกสีขาวนวลสวย มาแขวนไว้ที่เอวบุตรสาว พลางกล่าวว่า \"นี่คือป้ายแขวนของแม่เจ้า ตอนที่นางไปนางวางไว้ที่ข้างๆกายพ่อ\" ฮ่องเต้เฟยหลงว่าพลางลูบหัวบุตรสาว \"ท่านพ่อ เล่าเรื่อท่านแม่ให้ลูกฟังได้หรือไม่ ลูกไม่รู้เรื่องท่านแม่เลยเพคะ\" ลี่เซียนว่าพลางยกมือขึ้นมากุมมือหนาของบิดาไว้อย่างอ้อนๆ \"เจ้าไม่เหนื่อยรึ เอาไว้วันหน้าดีกว่า ไปดูที่พักก่อน ว่าถูกใจรึไม่ เรือนหลังนั้นแม่เจ้าเคยพักอาศัยตั้งแต่เข้าวัง แต่พ่อให้คนตกแต่งให้ใหม่\" \"ลูกทราบแล้วเพคะ อ้อ! ท่านพ่อ...ท่านกินยานี่สิเจ้าคะมันจะช่วยให้อาการป่วยของท่านหายกินวันละ 2 เม็ด เช้าเย็น 3 วันเพคะ แล้วก็งดกินน้ำแกงบางนะเพคะ ถึงยาลูกจะช่วยท่านได้แต่ถ้าไม่รับเพิ่มจะเป็นการดีที่สุด แล้วอีกอย่าง.....ถ้าลูกทำผิดบางประการ....\" \"ไม่มีใครทำอะไรลูกได้ ถ้าพ่อยังอยู่\" \"ขอบพระทัยเสร็จพ่อเพคะ\" เมื่อลี่เซียนออกจากห้องไป เฟยหลงฮ่องเต้ก็กล่าวขึ้น \"ได้ยินที่ท่านหมอปีศาจบอกรึไม่ ทำตามนั้นด้วย\" ว่าแล้วก็หยิบยาที่ลี่เซียนทิ้งไว้ให้เข้าปากเพราะตอนนี้ก็ยังเช้าอยู่ อีกอย่างส่วนตัวยังอยากอยู่กับบุตรสาวให้นานที่สุด เมื่อเฟิ้งอวี้ลี่เซียนออกมาจากห้องทรงพระอักษร ก็มีขันทีข้างกายฮ่องเต้มาแจ้งว่าได้จัดคนไว้รับใช้นางเรียบร้อยแล้ว เป็นขันทีประจำตัวที่พานางเดินมาที่ตำหนักเรือนที่พัก \"องค์หญิงต้องการชำระร่างกายหรือไม่พะยะค่ะ\" \"เออ ไม่ต้องมากพิธีก็ได้ธรรมดาๆ ก็พอ ข้าไม่ได้เรื่องมากอะไร เดี๋ยวขออาบน้ำก่อน อาเฉียงเตรียมเครื่องอาบน้ำกับน้ำให้ข้าด้วย\" \"ไม่ได้นะพะยะค่ะ องค์หญิงเป็นหญิง เดี๋ยวกระหม่อมจะให้หญิงรับใช้ไปเรียนรู้การเตรียมน้ำจาก อาเฉียง พะยะค่ะ\" ลี่เซียน พยักหน้า นางคุ้นชินกับที่อาเฉีนงเตรียมน้ำเสียแล้วเลยลืมไปว่าตอนนี้มีคนทำแทนแล้ว ฝ่ายเจียงเฉียงแอบเสียใจที่ตนได้ลดความสำคัญในใจคุณหนูไปเสียแล้ว แต่ก็ยังดีที่ยังได้อยู่ข้างกายคุณหนูอิงอิงของเขา ระหว่างที่อาบน้ำ ลี่เซียนก็กล่าวกับสาวใช้ว่า \"ให้เรียกทุกคนมาที่ห้องโถงใหญ่ ข้ามีเรืีองจะคุยด้วย\" \"รับทราบเพคะ\" มีสาวใช้คนหนึ่งออกประตูไป เมื่ออาบน้ำเสร็จ ลี่เซียนก็ให้สาวใช้แต่งตัว นางเรียกชุดสีชมภู เครื่องประดับผมใช้แค่หวีปักลายดอกกล้วยไม้เงินพร้อมด้วยสร้อยเงินคล้องผมลายเดียวกัน ต่างก็เข้าชุดกัน สาวใช้มองดูแล้วชมกันใหญ่ว่า \"งดงามมากเลยเพคะ องค์หญิง\" \"ไม่ต้องยกยอ ข้าให้มากหรอก สาวบ้านนอกอย่างข้าจะงดงามเท่าไหร่เชียว\" \"งามจริงๆ เพคะ งามกว่าองค์หญิงเก้าอีกนะเพคะ\" \"อืม พี่เก้างดงามมากเลยรึ\" \"ก็งามนะเพคะ แต่พอองค์หญิงมาก็ไม่สู้องค์หญิงของพวกเราหรอกเพคะ\" ว่าแล้วก็ทำตาปลื้มปลิ่ม พอแต่งตัวเสร็จ ลี่เซียนก็เดินออกมาที่ห้องโถ่งใหญ่ ซึ่งมีคนรับใช้ทั้งหมดมารออยู่ก่อนแล้ว รวมทั้ง อาเฉียงด้วย เมื่อเดินมาที่เก้าอี้และนั่งลง เจียงเฉียงที่แทบไม่ค่อยเห็น คุณหนูของตนแต่งตัวก็ตกตะลึกอยู่นานกว่าจะได้สติ ไม่ใช่แค่เจียงเฉียงคนรับใช้ต่างตกอยู่ในภวังค์กันหมด ถ้าไม่ใช่เพราะขันทีประจำตัวลี่เซียนกะแอมไอ ทุกคนคงยังไม่ได้สติ \"มากันครบแล้วเพคะองค์หญิง\" ขันทีกล่าว \"อืม ที่ข้าเรียกมา ข้าจะเลือกสาวใช้ข้างกายข้า และถึงแม้ว่าไม่ได้อยู่ข้างกายข้าง ก็ต้องจงรักภักดีกับข้าเท่านั้น เมื่อได้มาอยู่ที่นี่ ถ้าข้าได้ดีพวกเจ้าก็ดีด้วย แต่ถ้าข้าตกตายพวกเจ้าก็ไม่ต่างกัน แต่เพื่อความมั่นใจ ข้ามีของให้พวกเจ้า ใครรับไม่ได้ก็ถอยออกไป\" ว่าแล้ว ลี่เซียน ก็ให้อาเฉียงเอายาเทใส่ถาดเดินไปหาแต่ละคน ระหว่างที่อาเฉียงเดินแจกยา ลี่เซียนก็กล่าวว่า \"ยาที่แจกไป คือยาจงรักภักดี คนที่กินลงไปถ้ามีใจคิดคดทรยศ ก็จะมีอาการเจ็บปวดร่างกายเลือดออกทวารทั้ง 5 ตาย....โดยไม่มีผู้ใดรักษาได้\" เมื่อเว้นวรรคนิดนึงแล้วพูดต่อ ก็มีคนขอถอนตัว กว่า 10 คน เหลือแค่ 8 คน นางให้คนที่ถอนตัวออกไปเหลือเฉพาะคนที่เหลือ รวมทั้งขันทีข้างกาย เมื่อทุกคนกินยาจนครบทุกคนแล้ว ลี่เซียน ก็กล่าวว่า \"เสี่ยวเป่ยกางเขตเก็บเสียง\" เมื่อเสร็จเรียบร้อยนางจึงกล่าวว่า \"ข้า คือ หมอปีศาจ\" นางกล่าวจบคนที่ได้ฟังก็ทำท่าตกใจ \"เรื่องนี้ไม่ช้าคนคงรู้...แต่ระหว่างนี้ทุกคนต้องเก็บไว้เป็นอย่างดี อ้อ! ไม่ต้องกลัวว่ามีคนวางยาพิษพวกเจ้าข่มขู่ให้พูดเรื่องต่างๆได้ เพราะยาที่ข้าให้กินต้านได้หมดทุกพิษยกเว้นยาสลายวิญญาณเท่านั้น ดังนั้นไม่ต้องกลัวสิ่งใดในการรับใช้ หมอปีศาจ\" \"บอกชื่อพวกเจ้ามา\" สาวใช้ที่แต่งตัวให้ ลี่เซียน สองคน คนแรก \"ข้าชื่อ ฮุ่ยหนิง นี่น้องสาวข้า ชื่อ ฮุ่ยหรง เพคะ\" จากนั้นทั้งหมดก็บอกชื่อตนจนครบ รวมทั้งขันที ฮงซงเฉิ่น \"อืม ขันทีฮง ท่านให้ทุกคนมีหน้าที่ของตน ส่วนพวกเจ้าสองคน ก็รับใช้ข้างกายข้าเหมือนเดิม แต่จะหนักหน่อยก็คงเป็น ฮุ่ยหนิง เพราะข้าจะใช้เจ้าเดินงาน เอาหล่ะ ไปพักผ่อนเถอะ ข้าไม่ใช่คนเรื่องมากอะไร แค่ทำงานตามหน้าที่ตนก็พอ\" เมื่อทุกคนทำความเคารพเสร็จก็ต่างออกไปทำหน้าที่ของตน เมื่อ ลี่เซียน เตรียมจะดินข้าวก็มีขันที ขอเข้าพบ \"เรียนองค์หญิงลี่เซียนพะยะค่ะ ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ท่านไปรับประทานกระยาหารที่ตำหนักหวงหลง พะยะค่ะ\" \"อืม ขอบใจเจ้ามาก ฮุ่ยหรง ฮุ่ยหนิง แต่งตัวใหม่ให้ข้า\" \"เพคะ\" เมื่อแต่วตัวใหม่เสร็จเรียบร้อยก็เดินตามขันทีน้อยไป โดยมี อาเฉียง ขันทีฮง และฮุ่ยหนิง ตามมาด้วยเพราะฮุ่ยหนิงน่าจะรู้งานมากกว่า ฮุ่ยหรง เมื่อทำความเคารพ เฟยหลงฮ่องเต้ และ ฮ่องเฮาเซียว แล้ว ลี่เซียนก็ให้ฮุ่ยหนิงพาไปยังที่นั่งของตน \"ลี่เซียนมานั่งกับเถอะ\" เฟยหลงฮ่องเต้กล่าว พร้อมกับให้สาวใช้จัดที่ให้นาง บรรดาโอรสและธิดา ทั้งหลายต่างมองลี่เซียนด้วยสายตารังเกียจปนอิจฉา ยิ่งองค์หญิงเก้าเฟิ้งอวี้ลี่อินมองนางเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ เพราะทุกทีนางจะต้องเป็นคนได้นั่งกับเสด็จพ่อ แต่รอบนี้นางโดนห้ามตั้งแต่เดินเข้ามาว่าให้ไปนั่งประจำที่ของตน แต่กลับให้นังบ้านนอกนั้นได้นั่งแทนนางช่างเจ็บใจจริงๆ แต่ก็ใดแต่เคียดแค้นในใจเท่านั้น \"เมื่อครบแล้วก็กินข้าวกันเถอะ\" \"ขอบพระทัยเสด็จพ่อ\" ทุกคนกล่าวแบ้วลงมือกินข้าวกัน \"ลี่เซียน นี่คือของโปรดแม่เจ้าลองกินดูสิ\"เฟยหลงฮ่องเต้คีบอาหารมาวางที่ตรงหน้าลี่เซียน \"ขอบะระทัยเพคะเสด็จพ่อ\" เมื่อเห็นแบบนั้นลี่เซียนก็กอนอย่างเอร็ดอร่อย หารู้ไม่ว่ามีคนกินไม่ลงอยู่ 2 คน นั้นก็คือ ฮ่องเฮาเซียวและองค์หญิงเก้า ที่จริงลี่เซียนรู้แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้และทำการออดอ้อนเสด็จพ่ออย่างจงใจ เพราะการที่จะหาตัวการที่ทำร้ายท่านแม่ของนางต้องทำตัวปัญญาอ่อนให้เป็น ในความคิดลี่เซียนคิดแบบนั้น และผลออกมาก็ดีเกินคาด หึๆๆ ยิ่งทำยิ่งเก่งนะเรื่องทำตัวตอแหลไปวันเนี่ย อิอิ ลี่เซียนแอบขำตัวเองระหว่างเดินทางกลับตำหนักตนเอง