ณ แคว้นเหลียน

ผ่านไป 2 ชั่วยามคนป่วยก็ฟื้นขึ้นมา แต่ยังคงมีอาการเพลียเล็กน้อย เมื่อรู้ว่าตนหายดีแล้วก็กล่าวขอบคุณท่านหมอปีศาจ หลังจากเสร็จเรียบร้อยก็ออกเดินทางต่อ โดยที่ลี่เซียนเพลียจากการผ่าตัด จึงหลับตลอดทาง ในรถม้า หยางจิ้นเฟย มีสาวใช้ไว้ให้ค่อยดูแลลี่เซียนด้วย เดินทางมาถึงเมืองหลวง ลี่เซียน ก็ขอลงจากรถม้าบอกให้อาเฉียงไปหาซื้อจวนที่อยู่ห่างไกลหน่อยเพื่อเป็นที่อาศัยให้ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม ลี่เซียนคือว่าคนทั้งสองคงอยากกลับแคว้นบ้านเกิดตนเองอยู่เป็นแน่ ลี่เซียนเปลี่ยนจากสวมหน้ากากมาใช้ผ้าปิดหน้าแทน ลงจากรถม้าเพื่อเดินชมเมือง \"ท่านจะเดินมากับข้าทำไม มันดึงดูดสายตาผู้คน\" ลี่เซียนเอ่ยขึ้นเมื่อคนตัวโตอย่างหยางจิ้นอ๋องก็ลงจากหลังม้ามาเดินตามนาง หยางจิ้นอ๋อง \" อืม\" ยังคงเดินทำหน้านิ่ง เย็นชา เมื่อเดินมาถึงร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ลี่เซียน ก็หยุดเดินเลี้ยวเข้าไปในร้าน มีเสี่ยวเอ้อรอรับอยู่ \"เชิญขอรับๆ ห้องรับรองพิเศษชั้นบนยังว่าง ขอรับ\" \"อืม เอาห้องนั้นแหละ\" พูดจบเสี่ยวเอ้อก็พา คณะของลี่เซียนเดินไปขั้นสองห้องรับรองพิเศษ \"เอาอาหารที่ดีที่สุดในร้านมา สามอย่าง ข้าวสองที่\" เสี่ยวเอ้อรับคำสั่งแล้วถอยออกไป ในห้องมีลี่เซียน หยางจิ้นอ๋อง ไป๋เฟิ้งและสืออี้ ได้ยินเสียงคนภายนอกพูดว่า \"พวกเจ้าได้ข่าวบุตรสาวท่านเสนาบดีหรือไม่ที่ถูกท่านอ๋องทำให้บาดเจ็บน่ะ\" ชายคนนึงพูดขึ่น \"ใช่ๆๆ ข้าได้ยินว่านางเดินไปหาท่านอ๋องที่นั่งดื่มชาอยู่ แค่ขอเข้าไปนั่งด้วยยังโดนขนาดนั้น\" แล้วชายอีกคนก็พูดเสริม \"ข้าสงสัยหญิงสาวคนเมืีอกี้เป็นใคร ทำไมท่านอ๋องดูใส่ใจนางเช่นนั้น\" ส่วนอีกคนก็พูดขึ้นมา ก็มีหญิงสาวนางหนึ่งเดินเข้ามา เป็นหญิงสาวที่มีหน้าตาสวยสดงดงามมาก แต่งตัวด้วนชุดสีเขียวอ่อน เสี่ยวเอ้อเข้าไปต้อนรับ \"คุณหนูท่านนี้ต้องการเป็นห้องรับรองรึไม่ขอรับ\" \"บังอาจนักนี่คือองค์หญิงเจ็ด แห่งแคว้นหนานต้องได้ห้องรับรองที่ดีที่สุด\" สาวใช้ข้างกายได้ใช้น้ำเสียงที่วางอำนาจเหลือล้น พูดกับเสี่ยวเอ้อ เสียงจากข้างหลังดังมาว่า \"อย่าเสียมารยาท นี่ไม่ใช่บ้านเมืองเรา\" แล้วหันไปพูดกับเสี่ยวเอ้อว่า \"ขอห้องพิเศษ\" เสี่ยวเอ้อทำหน้าสลดกล่าวว่า \" เสียใจด้วยขอรับห้องพิเศษมีคนนั่งแล้ว แต่ทางเรามีห้องรับรองที่ดี มีทำเลในการชมเมืองที่ไม่เลวเลยนะขอรับ\" \"พี่สาม น้องอยากได้ห้องพิเศษ พาข้าขึ้นไป\"ว่าแล้วก็เดินนำหน้าเสี่ยวเอ้อขึ้นชั้นบนไป แขกที่มาดินข้าวเริ่มอยากรู้อยากเห็น ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ก็มองตามตลอดทาง เมื่อมาถึงห้องชั้นบน ห้องพิเศษ เสียงเปิดประตูทำให้ ลี่เซียนที่กำลังมองดูวิวทิวทัศน์ หันไปมองนึกว่าอาหารมาส่ง เมื่อองค์หญิงเจ็ดเปิดประตูเข้ามา เห็นหน้าหยางจิ้นอ๋อง ก็พลันหน้าแดงระเรื่อ เอ่ยปากพูดแบบมีจริตว่า \"ไม่ทราบว่ามีคุณชายนั่งอยู่ เรามาจากต่างแคว้น เห็นว่ามีร้านอาหารที่มีห้องดีๆ จะนั่งด้วยได้หรือไม่\" ฝั่งทางองค์ชายสาม องค์ชายห้า เดินมาทันได้ยินเสียงน้องสาว ก็ตกใจ ทำไมพูดดีๆล่ะ \"ไสหัวไป\" หยางจิ้นอ๋องเปิดปากพูด ด้วยน้ำเสียงแข็งๆ และสีหน้าที่เย็นชา \"บังอาจนี่คือองค์หญิง แห่งแคว้นหนานนะ แค่องค์หญิงลดตัวให้เกียรติเจ้าก็ดีมากแล้ว\" พูดพลางเชิดหน้าภาคภูมิใจ \"ไปเฟิ้ง\" เสียงสั่งที่ออกมา ไป๋เฟิ้งรู้หน้าที่ทันที เข้าไปตบปากซ้ายทีขวาที จบฟันล่วง 3-4 ซี่ จึงพอ พร้อมกับเสียงร้องโหยหวย ยังไม่ทันทีจะมีใครเอ่ยปาก หลงจู้ที่เสี่ยววิ่งไปตามก็ก้าวเข้ามา \"ขออภัยท่านอ๋องพะยะค่ะ เสี่ยวเอ้อคงไม่ได้แจ้งว่าห้องนี้มีท่านอ๋องนั่งอยู่\" หยางจิ้นอ๋องได้ยิมเช่นนั้นก็พยักหน้า โปกมือไล่คนให้ออกไป องค์หญิงเจ็ด เมื่อรู้ว่าคนที่นั่งในห้องคือหยางจิ้นอ๋องก็ยิ่งหน้าแดงกำลังจะเอ่ยปาก แต่ถูกองค์ชายสามกล่าวเตือน \"เรามาเพื่องานครบรอบสานสัมพันธ์ 5 แคว้นอย่าสร้างเรื่อง\" กล่าวจบก็ลากองค์หญิงเจ็ดจากไป ไม่ทันได้มองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้อง จึงไม่รู้ว่าเป็นใคร \"มีงานอะไรรึ ต่างแคว้นถึงได้เข้ามา\" ลี่เซียนถามกยางจิ้นเฟย \"ในอีก 8 วันจะมีงานครบรอบสานสัมพันธ์ 5 แคว้น ครั้งนี้จัดที่แคว้นเหลียนน่ะ เจ้าจะเข้ารวมไหม\" หยางจิ้นเฟยถามลี่เซียน \"ดูก่อน\" เมื่อตอบออกไป พอดีเสี่ยวเอ้อยกอาหารเข้ามาพอดี แววตาลี่เซียนเป็นประกายสนใจในอาหารทันที หยางจิ้นเฟยพอเห็นแววตาของลี่เซียนที่มองอาหารก็ยกยิ้มมุมปาก พลางคิดว่า \"นางช่างน่ารักจริงๆ\" เมื่ออาหารมา ลี่เซียน ก็ถอดผ้าปิดหน้าออก เพื่อเตรียมจะกินอาหาร แต่อีกคนกลับตกตะลึง อึ่งไปชั่วครู่ \"นางไปทำอะไรมา\" ในใจหยางจิ้นอ๋องคิด เขาจะต้องหาทางไม่ให้นางเปิดหน้าให้คนเห็นหน้าเหม่ยอิงของเขา หยางจิ้นอ๋องคิดพลางวางแผนไว้ในใจ ส่วนไป๋เฟิ้งและสืออี้ นั้นยืนตัวแข็งค้างไปนานแล้วยังไม่ได้สติิสตังใดๆ ท่านหมอปีศาจช่างงดงามยิ่งนัก งามแบบหล่มบ้านหล่มเมืองเชียว มิน่าล่ะท่านอ๋องของเขาถึงได้หลงไหลนัก \"ท่านจะมองข้าอีกนานหรือไม่ หน้าข้ามีเห็ดงอกขึ้นมารึ\" ว่าพลางเคี้ยวอาหารแบบเอร็ดอร่อย และเอียงคอถาม หยางจิ้นอ๋องมองแล้วยิ้มๆ ส่วนสองหนุ่มข้างหลังก็แอบกลั้นขำกันใหญ่ นานๆทีจะมีคนพูดแซวเจ้านายตนได้ ช่างดียิ่งดีจริงๆ แต่ที่แปลกคือ ท่านอ๋องของพวกเขาไม่โกรธแถมยังคีบโน่นนี่นั้นให้ท่านหมอไม่หยุดมือ \"ฮืม! อิ่มจัง\" พอเห็นอาหารที่พร่องลงไปเดือบหมด ลี่เซียนก็ทำท่าทาง เด็กน้อยๆ ว่า \"โห! ท่านนี้กอนเก่งนะ มิน่า....... ฮ่าๆๆๆ\" ไป๋เฟิ้งคิดว่า \"ช่างกล้าพูดนะท่านหมอ นั้นฝีมือท่านล้วนๆเลยนะ\" ทุกคนแอบยิ้มๆ รอไม่นาน เจียงเฉียงก็เข้ามารายงานว่า \"ได้จวนแล้วขอรับ คุณหนูจะไปดูรึไม่\" \"อืม ไปกัน อ้อ! ท่านไม่ต้องตามไปหรอก ไปบอกเขาว่าข้าจะไปในอีก 2 วัน เพราะใช้เวลารักษาประมาณ 5 วัน\" ว่าแล้วก็ออกประตูไป สักครู่ก็ชะโงกหน้ามาแว๊บๆว่า \"ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวนะ\" พร้อมรอยยิ้มกว้างๆ ที่ทำเอาใจคนบางคนสั้นแทบตายเลยทีเดียว เมื่อมาถึงจวนที่ว่า ลี่เซียนมองดูรอบ อืม ใช้ได้ \"มีอีกไหม อาเฉียงข้าว่ามันเล็กไปนะ\" \"มีอีกทีขอรับ แต่ว่าแพงมากขอรับ เจ้าของน่าจะขายประชดอะไรสักอย่างขอรับ เลยตั้งราคาแบบน่าตกใจเช่นนั้น\" \"ไม่เป็นไร ไปดูกัน\" ลี่เซียนมองว่ามันมีอะไรแปลกๆที่จะอยู่ในจวนนี้ จึงไม่อยากได้ พอลี่เซียนจากไป ก็มีหญิงสาวนางหนึ่งปรากฎตัวขึ้น พร้อมเลียริมฝีปาก \"ข้าอยากกินดวงวิญญาณนาง\" คนขายบ้านกล่าวว่า \"คุณหนู ข้าว่าเดี๋ยวนางต้องกลับมา เช่นคนอื่นๆ ขอรับ\" หญิงสาวนางนั้นก็หายตัวไปทันที เมื่อลี่เซียนเดินออกมาก็ให้เสี่ยวเป่ย กลับไปดูที่จวนหลังนั้นทันที เมื่อได้ผลตามที่คาดการณ์ไว้แล้วเสี่ยวเป่ยก็รีบกลับไปรายงานลี่เซียนทันที \"เป็นอย่างที่ นายท่านว่าขอรับ นางคือเสือสมิงสาวหุบเขาปีศาจ น่าจะออกมาอยู่ที่นี่นานเลยไม่รู้ข่าวของท่าน ขอรับ\" เสี่ยวเป่ยรายงาน