กลับแคว้นเหลียน

เมื่อเดินทางมาถึงจวนอีกหลัง ลี่เซียนก็ถูกใจทันที อืม สวยพื้อที่ก็ใช้ได้ \"ราคาเท่าไหร่ อาเฉียง\" \"ห้าเท่าของหลังนั้น ขอรับ\" \"ข้ารู้ว่าทำไมพวกเขาถึงขายแพง เราไปที่หลังนั้นกัน\" เมื่อไปถึง ลี่เซียนก็กล่าวว่า \"ออกมาเถอะ ก่อนที่ข้าจะเปลี่ยนใจ\" เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าของบ้านก็ออกมา \"ไม่ใช่เจ้า! อีกตัวหนึ่งน่ะ\" หญิงนางหนึ่งก็ปรากฎตัวขึ้น \"เจ้ารู้ได้อย่างไร\" ปีศาจเสือสาวกล่าวขึ้น \"เสี่ยวเป่ยข้าอยากได้ ผลึกนาง เอามาแลกกับจวนคงพอได้\" เมื่อได้ยินเสียงเรียกเสี่ยวเป่ยก็ปรากฎตัวออกมา พร้อมกับ เมื่อเสือสาวเห็นเสี่ยวเป่ย ก็สะดุงเตรียมตัวหลบหนี แต่ก็หนีไม่พ้นจึงเอ่ยขึ้นมาว่า \"ข้าไม่รู้ว่าท่านราชาจะมา และยังทำพันธะกับนาง ยกโทษให้ข้าด้วยท่านราชาๆ\" สิ้นเสียงชายเจ้าของก็ คุกเข่าอ้อนวอน ลี่เซียน \"แม่ยกโทษให้นางเถอะ ให้ข้าเป็นวัว เป็นม้าก็ได้อย่าทำอันใดนางเลย\" \"เจ้าไม่ต้องอ้อนวอนหรอกนะ เจ้าก็ใช่ว่าจะพ้นโทษ หลอกลวงผู้คนมากี่มากน้อยแล้ว เพราะนางชอบหญิงสาวสวยๆ สินะ หึๆ\" พูดจบลี่เซียนก็หว่านผงสลายร่างใส่ชายเจ้าของบ้าน เมื่อรู้ว่าตนไม่สามารถช่วยหญิงคนรักได้ ก็หันมองหน้านาง แต่นางกลับไม่สนใจเขาเลย สุดท้ายกลับกลายเป็นแค่กองเลือด 1 กอง เท่านั้น ลี่เซียนกล่าวว่า \"เขายอมตายเพราะรัก แล้วเจ้าล่ะ เพื่อตัวเองกลับไม่สำนึกสิ่งใด เสี่ยวเป่ยข้าจะไปรอที่จวน\" ว่าแล้วก็เตรียมตัวจะไป แต่ไม่ทันได้ไปเสี่ยวเป่ยก็พ่นเปลวเพลิงใส่เสือสาว จนกลายเป็นกองขี้เถ้า แล้วกลายร่างเป็นคนเดินไปหยิบผลึกสีม่วงสวยมาให้ลี่เซียน \"แลัวจวนนี่เล่าคุณหนู\" ตามที่ตกลงกันไว้ถ้าเป็นคนต้องเรียกคุณหนู \"ซื้อสิ เอาไว้ให้ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรม สาวนจวนนั่นข้าจะอยู่เอง\" เพราะนางคิดว่าถ้าให้สองสามีภรรยาฟางมาอยู่ก็คงไม่ยอม จึงซื้อทั้งสองจวนเลย ส่วนเรื่องเงินทองนั้นได้มาจากเสด็จพ่อมิใช่น้อย ฮ่าๆๆๆ เมื่อเดินทางไปซื้อจวนทั้งสองเรียบร้อย ลี่เซียนก็เดินทางไปที่ท้ายเมือง หลังจากเดินทางมาสักพักก็มีเด็กคนนึงวิ่งมาชนแล้วทำการล้วงเอาเงินที่ลี่เซียนเตรียมไว้ก่อนหน้านั้น เมื่อรู้ว่าโดนล้วง บี่เซียนก็รีบจับมือทันที เมื่อโดนจับได้เด็กคนดังกล่าวก็ร้องเสียงดัง ทำให้คนที่แอบอยู่ก็เดินออกมาเะื่อช่วยเด็กชายคนนี้ \"หากคิดว่าข้าจะง่ายคงไม่ใช่หรอกนะ ถ้าพวกท่านกล้าเข้ามาแม้เพียงก้าว อย่าหาว่าหมอปีศาจอย่างข้าไม่เตือน\" ว่าพลางไม่สนใจใคร \"ฮ่าๆๆๆ หมอปีศาจต้องสวมหน้ากาก แต่เจ้าไม่ใช่ พวกเราจัดการพวกนางเสีย\" พอพูดจบก็ทุกคนก็พากันวิ่งเข้ามาจะจับตัวนาง แต่ยังมาไม่ถึงทุกคนก็ล้มลงนอนกับพื้น ร้องโหยหวน ขอความช่วยเหลือ \"เหรอ! ไม่จำเป็นต้องสวมหน้ากากก็ได้ เฮ้อ! ทำไมต้องยึดติดกันขนาดนั้น ลี่เซียนกล่าว เมื่อเห็นทุกคนนอนลงกับพื้นคนที่เหลือก็ไม่กล้าเข้ามาอีก แล้วเอ่ยปากถามว่า \"เจ้าต้องการสิ่งใด ถึงมาที่นี่\" \"ข้ามาหาคนไปทำงานที่จวนร้าง 2 จวนนั้น แต่ไม่คิดว่าจะมีคนมือบนมาขโมยของของข้า\" \"ใครจะไปก็เดินออกมา อ้อ! ไม่ต้องคิดว่าถูกทางการตามตัวแล้วข้าจะไม่รับ ข้ารับทุกคนที่จะภักดีต่อข้า\" เมื่อกล่าวจบ ลี่เซียนก็โปกมือทีนึง คนทีนอนอนร้องโหยหวนอยู่ก็กายเป็นปลิดทิ้ง แล้วพากันลุกขึ้น มีหนึ่งในนั้นถามว่า \"ทำไมถึงมาเลือกคนที่นี่\" \"เพราะว่า ไม่เหมือนใครไง พวกเจ้าที่นี่จริงแล้วเป็นที่มีความสามารถแต่ขึ้นอยู่ที่ว่าจะใช้ทำอะไร และใช้กับใคร ที่ต้องมาอยู่ที่นี่เพราะเสาเรือนไม่แข็งแรงหรือไม่ก็ไม่มีเสาให้ ใช่หรือไม่ ถ้าจะมาก็ให้ตามมา ข้าจะไม่บังคับ\" ว่าแล้วก็เดินจากมา เดินมาถึงจวนเล็ก \"อาเฉียงให้คนเขียนชื่อจวนว่า อานฉวน ส่วนจวนใหญ่ เขียนว่า ผิงอาน แล้วมาติดไว้ที่หน้าจวน โอเคร\" \"ขอรับ อ้อ! เจ้าอยากกลับบ้านไหม\" มัวแต่ยุ่งจนลืมถามอาเจียงว่าเขาติดตามนางมานาน ยินดีกลับแคว้นบ้านเกิดตนรึไม่ ถ้าจะกลับนางก็ไม่ว่าอะไร \"คุณหนูอยู่ทีใด ข้าก็พร้อมอยู่กับท่านขอรับ\" เขาได้มีชีวิตอีกครั้งเพราะคุณหนูดังนั้นเขาก็พร้อมจะตายเพื่อคุณหนู แม้ส่วนลึกๆ จะมากกว่านั้นก็ตาม \"ข้าไม่ได้ว่าอะไร ข้าช่วยเพราะมันเป็นโชคชะตา ดังนั้นไม่ต้องยึดติดอะไรมาก อยากใช้ชีวิตแบบไหนจงบอกข้า ข้าจะไม่ว่าถ้าเจ้าเลือกสิ่งใดก็ตามที่ทำให้เจ้ามีความสุข\" \"ขอรับ\" ตอนนี้เขาก็มีความสุข แม้นว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แค่ช่วงเวลานี้ให้เขาเก็บควาทสุขนี้ไว้ก็พอ แค่นี้ก็คุ้มค่ามากแล้วในชีวิต \"เช่นนั้นเราเข้าไปกันเถอะ\" ขณะที่ ลี่เซียนกำลังจะเข้าไปในจวน ก็มีผู้คนเดินตามมาด้วยมากถึง สองร้อยคนมีทั้งเด็ก หญิงสาว ชายหนุ่ม คนแก่ บางคนน่าจะเป็นครอบครัว \"คุณหนู ท่านนี้โปรดรอสักครู่\" มีชายชราคนหนึ่งเดินออกมา \"ถ้าพวกท่านคิดกันดีแล้วก็ตามข้าเข้ามา\" จริงๆแล้วจวนนี้ก็ไม่เล็ก สามารถอยู่ได้เต็มพื้นที่ก็เกือบๆ สามร้อยกว่าคน เมื่อทุกคนเข้ามากันหมดแล้ว ลี่เซียนจึงนำยาภักดีออกมา เหมือนที่เคยทำตอนอยู่ที่แคว้นเว่ย แล้วกล่าวดังเสียงอันเป็นกังวาลว่า \" นี่คือยาภักดี ถ้าพร้อมที่จะอยู่กับข้าก็ให้เดินมารับยา และกินตรงนี้\" ทุกคนเดินมารับยาไปกินจนครบทุกคน \"จะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ใครจะอยู่ที่นี่เดินไปตรงโน้น ส่วนคนที่เหลือจะไปอยู่อีกจวน\" เมื่อจัดการแบ่งงานเรียบน้อย ลี่เซียนก็ให้อาเฉียงอยู่ที่จวนอานฉวน ส่วนนางพาคนไปที่จวนผิงอาน ทุกคนต่างทำงานและทำความสะอาดอย่างขมักเขม้นเพื่อที่จะได้พักผ่อน เมื่อเสร็จเรียบร้อย ลี่เซียนกล่าวว่า \"วันนี้พอเท่านี้ก่อนไปพักก่อนเดี๋ยวพรุ้งนี้มาพบข้าแต่เช้าหน่อย\" พอรุ่งเช้า ลี่เซียนตื่นแต่เช้า ก็มีหญิงสาว 2 คนมารออยู่หน้าห้อง \"มีอะไรรึ\" ลี่เซียนกล่าว เพราะพอนางเปิดประตูออกมา สาวทั้งสองก็มองนางตาค้าง \"คือพวกเรามารอรับใช้คุณหนู เจ้าค่ะ\" ทั้งสองต่างพูดพร้อมกัน พร้อมก้มหน้า หลังจากได้สติกลับมา \" อืม เข้ามาสิ พวกเราชื่ออะไร\" ระหว่างที่กำลังแต่งตัว ลี่เซียนถาม \"ข้าชื่อ เข่อชิง ส่วนนางชื่อ เจียอี เจ้าคะ\" ทั้งสองต่างลงมือแต่งตัวให้ ลี่เซียนอย่างปรานีต \"พวกเจ้าทำสวยนะเนี่ย เหมือนพวกในวังทำเลย\" ว่าพลางสังเกตุ จากสีหน้าท่าทาง เข่อชิง จึงกล่าวว่า \" เมื่อก่อนพวกเราอยู่ในวัง เจ้าคะ แต่ถูกขับออกมาเพราะพวกเราทำไม่ถูกใจเจ้าคะ\" ว่าพลางน้ำตาคลอ \"ช่างเถอะ อยู่กับข้าน่ะไม่ยากอะไร แค่เพียงจริงใจเท่านั้น\" เมื่อแต่งตัวเสร็จ \"ทุกคนต่างมีปัญหา และความลับ\" ว่าแล้วก็เดินออกไป วันนี้ลี่เซียนแต่งตัว โทนสีขาวแดง ทำให้ขับผิวที่ขาวใสให้ขาวมากยิ่งขึ้น เมื่อถึงหน้าจวน ทุกสายตาจองมองนางแบบตะลึงงัน \"เอาล่ะเมื่อกันครบแล้ว ข้ามี่นามว่า เฟิ้งอวี้ลี่เซียน\" พักมองนิดนึงก่อนพูดต่อว่า \"ข้าเพื่อขอดูความสามารถ ว่าใครมีสิ่งใดบ้าง\" หลังจากจัดการทุกอย่างจบแล้ว ลี่เซียนให้คนไปตาม อาเฉียงเพื่อสั่งงาน และลี่เซียนกล่าวว่า \"อาเฉียง เจ้าดูแลความเรียบร้อยที่จวนนะ ข้าจะเข้าวังหลายวันหน่อย\" \"ให้ข้าตามไปด้วยนะขอรับ\" เจียงเฉียงอยากไปด้วยเพื่อความปลอดภัย \"ไม่ได้ คนพวกนี้พึ่งมาอยู่ ให้เจ้าจัดหาคน เพื่อฝึกไว้เฝ้าประตูด้วย ข้าไม่เป็นไร\"