ร่วมงานสานสัมพันธ์ 5 แคว้น

วันงานสานสัมพันธ์ 5 แคว้นมาถึง ลี่เซียนพาสองสาวใช้ไปด้วย เมื่อทั้งสองรู้ว่าพวกตนจะได้ไปด้วยก็ตื่นเต้นกันใหญ่ โดยเฉพาะเจียอีที่ออกอาการมากกว่าใคร \"พวกเจ้าจะตื่นเต้นเกินไปรึเปล่า\" ลี่เซียนมองสองสาวใช้ ยิ้มๆ \"จะไม่ตื่นเต้นได้เช่นไรเจ้าคะ พวกเราไม่เคยได้ไปงานแบบนี้เลยเจ้าคะ\" ลี่เซียนอึ้งนิดๆเป็นถึงบุตรสาวเจ้ากรมการคลังแต่ไม่ได้ออกงาน บิดาไม่รู้รึไม่รักกันนะ ตรงข้านกับนางที่บิดาออกตามหาเมื่อรู้ว่ามารดาให้กำเนิดตน เฮ้อ!!! \"พวกเจ้าไม่อยากฝึกยุทธ์รึ\" ลี่เซียนถาม \"ไม่ใช่พวกเราไม่อยากฝึกเจ้าคะ แต่ฝึกไม่ได้ เพราะตอนที่ท่านแม่ตั้งครรภ์ท่านโดนวางยาพิษทำให้มีผลกับพวกเราเจ้าคะ ไม่สามารถฝึกยุทธ์ได้\" \"งั้นเอาไว้ หลังวันปักปิ่นข้า ข้าจะช่วยพวกเจ้า เพราะการอยู่ข้างกายข้านั้นมันอันตราย ดังนั้นพวกเจ้าต้องมีวรยุทธ์ เมื่อคุยกันจบ เจียงเฉียงก็เดินมาแจ้งว่า มีรถม้ามารอที่หน้าจอวน โดยจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหยางจิ้นอ๋อง ส่งรถม้าของจวนอ๋องมารับแต่นัยว่า \"คนนี้คือของข้า\" ไม่ใช่ลี่เซียนเดาไม่ออก แต่นางก็ไม่ได้เตรียมรถม้า ยิ่งตัังแต่ซื้อจวนก็มัวแต่รักษาคนเลยไม่ได้นึกถึงรถม้า แม้อาเฉียงจะเตรียมไว้แต่นางยังหาคนมาแทนอาเฉียงยังไม่ได้ ส่วนอาเจินก็ให้ไปรับ ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรมอยู่ที่แคว้นหนานและทำธุระให้นางด้วยเลยยังไม่กลับมา ลี่เซียนเดินขึ้นรถม้า ตามเ้วยสองสาวใช้ เมื่อครบแล้ว สืออี้ที่ทำหน้าที่ขับรถม้าก็มุ่งหน้าเข้าวังหลวงทันที สถานที่จัดงานคือลานพิธี ที่ใช้สำหรับจัดงานต่างๆที่วังหลวงจัด โดยวันนี้ทุกคนแต่งตัวเต็มยศ ยกเว้นลี่เซียนที่แต่งตัวสบายๆในชุดสีขาว และผูกผมด้วยผ้าแล้วติดกิ๊บเล็กน้อย นางไม่ชอบใส่อะไรเยอะบนหัว มันหนักและเมื่อย ยิ่งต้องเจอกับบรรดาองค์หญิงทั้งหลายที่แต่งกายแบบตู้ทองเคลื่อนที่ด้วยแล้วขออยู่แบบเงียบๆดีกว่า รถม้ามาถึงหน้าวัง สืออี้ก็กล่าวว่า \"ถึงแล้วพะยะค่ะองค์หญิง\" ลี่เซียนเอ่ย \"ขอบคุณนะ ลำบากท่านแล้ว\" \"มิได้ๆพะยะค่ะ\" ลี่เซียนสังเกตุว่าเวลาที่สืออี้มองนั้นส่วนมากจะมองผ่านนางไปหาสาวใช้ของนางแต่ยังไม่รู้ว่าคนใด ฮ่าๆๆๆ คนของนางก็ใช้ได้นะเนี่ย เมื่อเดินเข้าไปในงานยังไปไม่ถึงก็ได้ยินเสียงประกาศต้อนรับหยางจิ้นหมิงหลงฮ่องเต้ นางคงมาสายแล้ว แต่ใครสน นางขอชมนั้นชมนี่ก่อนละกัน ภายในงานมีขนมถังหูลู่ หมั่นโถว ร้านเกี้ยวน้ำเล็กๆ นางอยากลองนั่งจัง มีร้านขายโคมไฟและโคมลอยด้วย ลี่เซียนเดินดูนั้นเลือกนี่อยู่นานจึงเข้าไปในลานพิธี ฝั่งทางด้านหยางจิ้นอ๋องนั้นนั่งไม่ติด ทำไมยังไม่ถึงมัวทำอะไร เมื่อเห็นสืออี้เดินเข้ามาก็ุถามว่า \"นางไม่มารึ\" ซึ่งน้ำเสียงนั้นบ่งบอกว่าไม่พอใจหลายส่วน สีหน้าไม่ต้องพูดถึงอึมคลึมยิ่งพายุจะมาเสียอีก ทำเอาสืออี้เหงื่อตกเลยทีเดียว \"มาแล้วพะย่ะค่ะ แต่น่าจะเดินชมงานด้านนอกพะยะค่ะ\" เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าก็ดีขึ้นเขาลืมไปได้อย่างไรว่านางนั้น ไม่ชอบงานพิธีรีตอง เช่นเดียวกันกับองค์ชายสามตงฟางหลินหลงที่มองหา ลี่เซียนอยู่นานก็ไม่เจอ นางไม่มารึ แต่ในงานมีที่วาง 2 ที่นี่น่า ไม่นานขันทีฮงก็ประกาศว่า ฮ่องเต้เสด็จมาแล้วทุกคนที่มาร่วมงานก็ทำการคำนับ เขาก็ยังไม่เห็นนางเลย \"คุณหนู เข้าไปด้านในได้แล้วเจ้าคะ\" เข่อชิงกล่าว เมื่อเห็นผู้เป็นนายยังอยากเดินเที่ยวงานต่อ \"แหม! นานได้มาเดินเที่ยวบ้างจะรีบไปติดแง็กที่นั้นทำไมเล่า\" ลี่เซียนกล่าว \"คุณหนู!!!\" \"เฮ้อ ก็ได้ๆๆ แหมเข่อชิงเนี่ยยยยย\" ทำเอาทุกคนแอบยิ้มกันทั้งเจ้านายแบะสาวใช้ เดินมาถึงภายในลานพิธี ฮ่องเต้กำลังกล่าวเปิดงาน ก็มองเห็นลี่เซียนจึงทักว่า \"องค์หญิงลี่เซียนเดินเที่ยวสนุกหรือไม่\" มองแบบยิ้ม ทำเอาหยางจิ้นอ๋องทำเสียงในลำคอเบา \"หึม\" ฮ่องเต้ยิ่งอยากแกล้งผู้เป็นน้องชายที่กินน้ำส้มเข้าไปเป็นไหแล้ว เมื่อลี่เซียนย่อกายทำความเคารพเสร็จก็ตอบองค์ฮ่องเต้ไปว่า \"ปกติไม่ค่อยได้เดินเที่ยวเพคะ เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องคนฉลาดน้อยที่กินยาพิษแทนข้าวแทนน้ำเพคะ\" ทำเอาองค์ฮ่องเต้สะอึกกึก แต่ถูกใจหยางจิ้นอ๋องยิ่งนัก ท่านอ๋องคิดในใจว่า\"คิดว่าแมวน้อยของเขาจะยอมให้แกล้งง่ายๆเลยรึ ไม่มีทางหรอก\" ฮ่าๆๆๆ ไป๋เฟิ้ง สืออี้และขันทีฮงที่ยืนอยู่ข้างหลังแอบกลั้นขำนิดๆกับคำว่า\"ฉลาดน้อย\"ช่างสรรหาคำมาแทนว่า\"โง่\"ได้ดียิ่งนัก แต่ทีเป็นเดือดเป็นร้อนคือสองสาวใช้ที่กลัวจนตัวสั้นว่านายของตนจะโดนลงโทษหรือไม่ และยังมีองค์หญิงเจ็ด แคว้นหนานกับองค์หญิงเก้าแคว้นเว่ยที่ทำสีหน้าพอใจที่จะได้เห็นลี่เซียนโดนลงโทษหนักๆ \"อืม เชิญนั่งเถิด\" กล่าวพลางคิดว่า\"ช่างเหมาะสมกับน้องชายตนยิ่งนัก อีกคนพูดน้อยต่อยหนัก ส่วนอีกคนพูดหนักต่อยเน้นๆ \"ขอบพระทัยเพคะ\"ว่าแล้วก็เดินไปนั่งที่นั่งใกล้กับหยางจิ้นอ๋อง \"เดินเที่ยวสนุกหรือไม่\" เมื่อลี่เซียนนั่งเรียบร้อยแล้ว \"ก็ดีเพคะ อะ! มีอะไรรึเพคะ\" ลี่เซียนถามเมื่อหยางจิ้นเฟยมองนางแบบไม่หลบสายตา เมื่อนางหันไปก็เจอว่าถูกมองอยู่ก่อนแล้ว \"เสร็จจากที่นี่แล้วข้าจะพาเจ้าไปที่ที่นึง\" หยางจิ้นเฟยบอกลี่เซียน \"ไปที่ที่นึง ไปไหน?\" ลี่เซียนถามงง พร้อมกับมองหน้าหยางจิ้นเฟยแบบทำสีหน้าสงสัยๆ หยางจิ้นเฟย ไม่ตอบสิ่งใด ได้แต่นั่งกระตุมุมปากเล็กน้อย ส่วนองค์ชายสามนั้นนั่งมองนิ่งๆ แต่ที่จริงนั้นภายในกำลังเดือด มือกำจอกสุราแน่นจนแทบจะแตกละเอียดคามือ ทำไมนางไปนั่งตรงนั้น ทำไมไม่นั่งที่ฝั่งทางแคว้นตนเอง เช่นเดียวกันกับองค์หญิงเจ็ด ที่นั่งมองจนถ้าสายตาฆ่าคนได้นั้นลี่เซียนคงตายเป็นพันครั้งแล้ว นางมีสิทธิ์อะไรไปนั่งตรงนั้น ทำไมไม่ไปนั่งที่แคว้นตน ไร้ยางอายยิ่งนัก จนทนไม่ได้ด้วยเนื่องจากได้รับการเลี้ยงดูแบบตามใจมากจึงไม่ค่อยยั้งคิด จึงพูดขึ้นว่า \"ทำไมองค์หญิงลี่เซียนถึงไปนั่งตรงนั้นหล่ะ\" ผู้ที่ตอบกลับไม่ใช่ลี่เซียน \"ถ้านั่งตรงนี้ข้าต้องให้เกียรติท่านแล้ว นั้นคือที่นั่งของท่านหมอปีศาจ\" หมิงหลงฮ่องเต้กล่าว \"มีสิ่งใดมิควรรึองค์หญิง\" ทำเอาองค์หญิงเจ็ด สะดุ้งตกใจ ด้วยไม่คาดคิดว่าคนที่ตอบตนจะเป็นองค์ฮ่องเต้ \"มิได้เพคะ หม่อมฉันแค่สงสัยเท่านั้น\" หันไปยิ้มกับฮ่องเต้ ส่วนองค์หญิงเก้าแคว้นเว่ยนั้นจับจ้องทุกปฎิกิริยาขององค์ชายสาม เมื่อมองตามสายตาที่มองออกไปก็สะดุดกับลี่เซียน ในใจก็คิดว่า \"ทำไมไม่ตายๆไปพร้อมกับมารดานางนะ จะกลับมาอีกทำไม\" ผิดกับองค์หญิงสามแคว้นฉินที่มองฮ่องเต้ด้วยหางตา ใช่ไม่ผิดนางแอบชอบท่านมานานแล้ว ยิ่งพอมารู้ว่าตอนนี้องค์ฮ่องเต้ปลดฮ่องเฮาแล้ว ยิ่งสร้างความปลาบปลื้มใจให้ตนยิ่งนัก ใครว่าท่านอ๋องหล่อเหลายังไงนางไม่สนใจ นางอยากเป็นฮ่องเฮาแคว้นเหลียน ในขณะที่งานเลี้ยงดำเนิดไปก็เป็นการ แข่งขันหรือประชันความสามารถ \"เมื่อท่านหมอมากความสามารถ ไม่ทราบว่าท่านแสดงให้ชมเป็นขวัญตาพวกเราด้วยเถิด\"