已经是第一章了
ใช่หรือไม่ ถามใจท่านดู
หลังจากจบงานสานสัมพันธ์ หลินหลงก็ไม่รั้งรออยู่ด้วยรู้ว่าตนไม่มีวาสนาต่อนางคนนั้นแล้วจึงเดินทางกลับแคว้นทันที เมื่อเห็นว่าลี่เซียนเดินตามหยางจิ้นเฟยออกไปจากงานโดยที่ไม่กลับเข้ามาอีก ตนก็เข้าใจคำพูดที่นางเคยบอกไว้ว่า\"ข้าไม่ได้คิดกับท่านเช่นนั้น\"จะโทษนางก็ไม่ได้เพราะนางก็บอกตนแล้ว ต้องโทษตวามดึงดันของตนที่ทำให้ตนเจ็บปวดใจเช่นนี้
ด้านลี่เซียนก็เล่าเรื่องต่างให้ชิงหลินฟัง พอรุ่งเช้า \"ท่านพี่ชิงหลิน ข้าคงต้องกลับก่อนเอาไว้มีเรื่องใดข้าจะติดต่อมารึท่านมีเรื่องใดก็ให้ติดต่อไปเช่นกัน\" กล่าวจบลี่เซียนก็ให้เสี่ยวเป่ยเรียก วิหคเพลิงมาเพื่อทำพันธะกับชิงหลิน เพราะเมื่อตืนนางรักษาญาติผู้พี่ของนางโดยทดสอบใช้เลือดของนางดู เป็นจริงดั่งที่ว่า ชิงหลินเป็นยุทธ์ และไม่มีอาการใดๆ หน้าตาก็สดชื่นขึ้นพร้อมกับงดงามเปล่งปลั่ง \"ข้ากลับก่อน\" ว่าแล้วนางก็จากไปทันที
พ่อบ้านหลิวเดินเข้ามา เมื่อตอนเช้าคุณหนูให้ประกาศออกไปว่า สาวใช้นามว่า \"ชิงชิง\" แท้จริงคือ ญาติผู้พี่นาง นามว่า ซูชิงหลิน ดังนั้นให้ทุกคนเรียกคุณหนูชิงหลิน และได้รับรู้กันทุกคนทั้งแคว้นหนาน ที่อยู่ภายใต้การดูแลของจวนเป่ยเจียน \"คุณหนูชิงหลินขอรับที่ร้านขายผ้ามีปัญหานิดหน่อย หลงจู้จึงมาตามขอรับ\" พ่อบ้านเมื่อรู้เช่นนั้นก็ให้เกียรติอีกฝ่ายทันที
ชิงหลิน ก็ไม่ได้ค้านเพราะน้องสาวนางคงไม่ยอม ถ้าทุกคนยังปฏิบัติกับนางเช่นเดิม \"อืม ข้ารู้แล้ว จิ่วเอ๋อ ไปกับข้า\"
จิ่วเอ๋อตอบรับทันที \"เจ้าคะ เอ้อ!คุณหนูชิงหลินจะไม่สวมหน้ากากรึเจ้าคะ\"
\"ไม่ดีกว่า เซียนเอ๋อไม่ชอบ\" นางกล่าวยิ้มๆเมื่อนึกถึงญาติผู้น้องของตน นางแย่งเอาหน้ากากไปด้วยซ้ำถ้านางจะใส่ ชิงหลินจึงขอไว้ว่าเวลาจำเป็นถึงจะนำมาใช้ นางจึงคืนให้ตน \"ไปกันเถอะ\"
เมื่อเดินเท้าออกมาได้ครู่นึงก็มีเสียงทรงอำนาจเรียกนางให้หยุด นางจึงหยุดแต่ยังไม่หันกลับไป
องค์หญิงเจ็ดเหม่ยฮวา มองจากที่ไกลๆเห็นชิงหลินหน้าคลายๆลี่เซียนก็ไม่พอใจขึ้นมา จึงจะหาที่ระบายอารมณ์ ทั้งที่พึ่งจะเดินทางเข้าเมืองมา \"เจ้าที่ใส่ชุดแดงนั้นหยุดก่อน\" เมื่อเห็นคนหยุดแล้ว \"หันหน้ามาซิ\"
ชิงหลินตึงหันหน้ากลับไปมอง พร้อมกัยย่อกายทำความเคารพ \"ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใด โปรดแจ้ง\"
\"บังอาจ เจ้าไม่รู้รึว่าข้าเป็นใคร\" องค์หญิงเหม่ยฮวาเอ่ยแบบวางอำนาจ
เมื่อเห็น องค์ชายทั้งสองลงจากรถม้ามา ชิงหลินก็ย่อกายอีกครั้ง \"อ้อ! องค์หญิงเหม่ยฮวา นี่เองขออภัยเพคะ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดถึงได้เรียกหม่อมฉัน\"
\"ทำไมคนในแคว้นนี้ข้าเรียกได้ทุกคน เจ้ามีปัญหารึ\"
\"มี\" ลี่เซียนบอกนางไว้ว่าไม่ต้องกลัวสิ่งใดใช้ชีวิตตามที่ตัวเองเป็นอย่าฝืน เพราะนั้นมันเหนื่อยมาก
\"เจ้า....กล้ารึ\" องค์หญิงเหม่ยฮวาชี้หน้าชิงหลิน
\"เป็นองค์หญิงแล้วไง ที่จริงองค์หญิงต้องอ่อนโยนดีต่อประชาชน ไม่ใช่ง่มแหงรังแก เพราะเงินที่พวกท่านใช้มิใช่ว่ามาจากพวกเรารึ ท่านอย่ามาใช้อำนาจในทางที่มิควรดีกว่า\" ว่าแล้วชิงหลินก็เดินจากไป
องค์ชายหลินหลงแอบยกมุมปากนิดๆน้อยคนนักที่จะกล้าต่อปากกับเหม่ยฮวา คนแรกคือลี่เซียน ต่อมาก็คงเป็นหญิงคนนี่ ไม่คิดว่าพอเริ่มตัดใจ ก็จะเห็นโลกภายนอกได้กว้างขึ้น \"หลีจิ้ง ไปสืบเรืีองของนางมา\" หลีจิ้งตกใจองค์ชายตัดใจได้แล้วรึ รึว่าเห็นนางหน้าคลายองค์หญิงลี่เซียนถึง 3 ถึง 4 ส่วนจึงจะให้แทนองค์หญิง แต่ก็รับคำแล้วจากไป
ทันทีที่ถึงร้านก็ถามว่า \"หลงจู้ว่ามีเหตุอันใดรึ\"
\"เรียนคุณหนูชิงหลิน มีลูกค้าเข้ามาบอกว่าผ้าที่ซื้อจากร้านเราไม่ได้มาตรฐาน ขอรับ ทำเอาลูกค้ายกเลิกการสั่งผ้าจากร้านเราไปมากทีเดียว ขอรับ\"
\"อืม เสี่ยวเยว่ ถามลี่เซียนว่าจะทำเช่นไร\" ตอนที่นางได้วิหคเพลิงมา นางตั้งชื่อมันว่า เสี่ยวเยว่
เมื่อได้คำตอบแล้ว ชิงหลินก็ให้หลงจู้ไปดำเนินการ โดยนางเดินออกไปที่หน้าร้านใช้ผ้าปิดหน้า
\"นี่คือร้านของข้า หมอปีศาจ ข้าไม่เคยเอาเปลี่ยบใคร ดังนั้นขอดูผ้าที่เจ้าว่าเสียหน่อย\"
คนผู้นั้นเมื่อรู้ว่าร้านนี้เป็นของหมอปีศาจ ก็เกรงจนตัวสั้น \"คะ...คือ....ข้าไม่ได้เอามาด้วย ขอรับ\"
\"เช่นนั้นข้าจะเชื่อได้เช่นไร นี่ข้าใจดีที่สุดแล้วนะ ดังนั้นให้เจ้าไปเอาผ้ามาถ้าใช่ข้าจะรับผิด แต่ถ้ามิใช่ ต่อให้ขุดโคตรเหง้าเจ้ามาเป็นตายข้ามิรับรักษา\"
เมื่อคนนั้นได้ยินเช่นนั้นกูคุกเข่าลงพลางก่าวว่า \"ข้าน้อยผิดไปแล้ว ข้ามิรู้ว่าร้านนี้เป็นของท่าน มีคนจ้างข้ามา 100 ตำลึงทอง เพื่อให้มาอ้างว่าของที่ร้านท่านไม่มีคุณภาพ อภัยข้าด้วยๆๆ\" หึ ชิงหลินทำเสียงในลำคอ \"เช่นนั้นข้าจะไม่เอาเรื่องเจ้ามาก แต่ต่อไปข้าไม่รักษาคนในครอบครัวเจ้าแม้นเป็นเด็กแรกเกิดยันคนแด่ชราก็ตาม เอาตัวออกไป\"
ประโยคพูดแรกเขาแอบดีใจ พอได้ยินประโยคถัดไปก็แทบช็อคตาย ไม่น่ามีเรื่องกับท่านหมอเลย เพราะต่อไปก็หน้าหนาวแล้ว หากมีคนในบ้านป่วยหนักขึ้นมาจะทำเช่นไร ไม่น่าเลยๆๆ
เมื่อผู้คนรู้ว่านี่คือร้านท่านหมอปีศาจ ก็พากันสนใจขึ้นมาทันที แต่ชิงหลินก็รีบจากไปจากนั้นก็กลับจวนรอฟังผลว่าเป็นเช่นไร หลงจู้ให้พนักงานในร้านวิ่งมาบอกว่าลูกค้าเยอะกว่าเดิม 3 เท่า แล้วก็รีบจากไป
ขณะเดียวกันกับที่ฮูหยินหวังเดินทางมาที่จวน \"ท่านป้าหวัง มานานหรือยังเจ้าคะ\" ชิงหลินกล่าวทักทาย
ฮูหยินหวัง \"ไม่นานๆ ข่าวว่าเจ้าคือญาติผู้พี่อิงอิง อ่ะ!ไม่ใช่สิองค์หญิงจริงรึ\"
\"ท่านป้าพวกเรายังนับถือท่านเช่นเดิมน้องเซียนเอ๋อคงไม่ยอมให้ท่านเรียกองค์หญิงหรอกเจ้าคะ ท่านป้าเรียกนางเช่นข้าก็ได้เจ้าคะ\" ชิงหลินกล่าว
\"นั้นสินะ เด็กคนนั้นดื้อจะตายนี่น่า ฮ่าๆๆ\" ฮูหยินหวังเมื่อคิดถึงลี่เซียนก็หัวเราะร่า \"ใจร้ายด้วยมาทั้งทีไม่ไปหาป้าเลย\" เมื่อคิดว่านางมาก็พาลน้อยใจที่ไม่ได้ไปหาตน
\"ท่านป้านางมาแบบเงียบๆเจ้าคะ แล้วกลับเพราะมีงานด่วน นางกล่าวว่าจะมาแบบทางการในไม่ช้า เจ้าคะ\" ว่าพลางชวนคุยหลายเรื่องกระทั้งกินข้าวเสร็จฮูหยินหวังจึงกลับจวน ที่จริงนางตั้งใจให้ชิงหลินกับบุตรชายตนได้แต่งงานกันไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไร เฮ้อ! ขอให้เป็นไปตามที่คิดด้วยเถอะนางคงจะนอนตายตาหลับแล้ว เพราะนางเหลือบุตรชายแค่คนเดียว
หลีจิ้งเมื่อสืบเรื่อวราวได้แล้วก็เข้ารายงานผลให้นายตนเองรับรู้ทันที
\"เป็นญาติผู้พี่รึ มิน่านิสัยช่างคลาย ไม่สิมีความคลายกันในหลายส่วนทีเดียว\" หลีจิ้งมองนายของตนก็คิดว่า องค์ชายคงไม่คิดจะให้คุณหนูชิงหลินมาแทนคุณหนูลี่เซียนหรอกนะ
ตกค่ำองค์ชายสามหลินหลงก็เดินทางไปที่จวนเป่ยเจียน
ระหว่างนั้นชิงหลินกำลังจะเข้านอน เมื่อรู้สึกเหมือนถูกมอง จึงลุกขึ้น \"ท่านมีธุระใดทำไมไม่มาตอนรุ่งเช้า\"
เมื่อหลินหลงได้ยินก็ปรากฎตัวออกมา \"เจ้าเป็นญาติของนางจริงรึ\"
\"ใช่ ไม่ใช่ แล้วยังไง ท่านพึงใจนางแต่นางไม่พึงใจท่านแล้วจะให้ข้าเป็นตัวแทนรึ\"
\"ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น\"หลินหลงตอบออกไป
\"ใช่หรือไม่ ถามใจท่านดู เพราะที่ท่านมาเช่นนี้มันมิควรอย่างยิ่ง เชิญกลับไปเถอะ ข้าไม่ใช่ตัวแทนใครและน้องสาวข้าก็คงมิยินยอมให้ข้าเป็นเช่นนั้น\" กล่าวจบก็ล้มตัวลงนอนแบบไม่สนใจใคร ทำเอาหลินหลงอมยิ้ม ข้าก็ไม่คิดจะให้นางมาแทนอีกคนแต่เจ้าก็เป็นคนนิสัยแปลก ถ้าเป็นลี่เซียนนางจะต้องวางพิษ เพื่อไล่เขา แต่ที่เจ้าทำคือให้ไปโดยเงียบๆหึๆๆๆ น่าสนใจซะแล้วสิ
已经是最新一章了
加载中
