已经是第一章了
พักใจพักกาย
เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ก็ถึงวันปักปิ่นนางทุกคนเตรียมตัวไม่เว้นแม้แต่ชิงหลิน ที่เดินทางมาร่วมงานด้วย แต่ที่น่าแปลกใจคือมีคนติดตามมาด้วย หาใช่ใครที่ไหน องค์ชายสามตงฟางหลินหลงนั้นเองทำเอา ลี่เซียนตกใจ คู่นี้เขาไปสนิทกันตอนไหน เมื่อเดือนที่แล้วยังตามจีบนางอยู่เลย ตอนนี้มาตามจีบพี่สาวนางแล้วเรอ นับถือๆ ฮ่าๆๆ
แม้งานเตรียมตัวจะยุ่งแต่ลีเซียนก็กาเวลาว่างไปแอบดูผู้ชายหน่อย คริๆ แต่เมื่อไปถึงก็ได้ยินว่า \"ทางฮ่องเต้ฝั่งทะเลใต้ ต้องการส่งธิดามาสมรส นางจะเดินทางมาถึงพรุ้งนี้\"หมิงหลงฮ่องเต้กับน้องขาย
อืม น่าสนใจ ในเมื่อตกลงจะเป็นคนของนางแล้ว ท่านจะทำเช่นไร ว่าแล้วก็รีบกลับออกไปทันที โดยไม่มีคนพบตัวนาง
คณะฑูตจากฝั่งทะเลใต้เดินทางเข้ามาภายในท้องพระโรง ทำความเคารพฮ่องเต้และเหล่าเชื้อพระวงศ์ โดยครั้งนี้ฮ่องเต้ได้เชิญลี่เซียนมาด้วยเพราะได้ข่าวว่ามีโรคประหลาดเกิดกับคนฝั่งทางใต้จึงต้องการให้นางเข้ามารับฟังเผื่อช่วยอะไรได้บ้าง โดยลี่เซียนใส่หน้ากากมาเพราะรำคาญสายตาคนมอง
เสนาบดีขวาทะเลใต้แนะนำตัว \"กระหม่อมเสนาขวา จงจี้ฮุ่ย พะยะค่ะ เป็นตัวแทนของชาวฝั่งทะเลใต้ เดินทางมาพร้อม องค์หญิงห้าจ้าวซีซาน เพื่อเจริญสัมพันธะไมตรี พะยะค่ะ\"
แล้วหญิงสาวนางหนึ่งก็เดินออกมา นางใช้ผ้าปิดใบหน้า ฝั่งทางทะเลใต้นางคือหญิงงามอันดับหนึ่ง นางจึงมั่นใจว่านางต้องเป็นที่สนใจของที่นี่แน่นอน \"หม่อมฉัน จ้าวซีซาน เพคะ\"กล่าวจบก็ปลดผ้าปิดหน้าออก ทำเอาผู้คนตกตะลึกต่างพูดกันเบาๆว่า \"งดงามยิ่งนัก คนทางใต้ช่างงดงามจริงๆ\" ตอนที่ได้ยินเช่นนั้นองค์หญิงซีซานก็แอบภูมิใจ พลางคิดว่า\"ข้างดงามล่ะสิ คงไม่มีใครงดงามเท่าข้าอีกแล้วสินะ\" แต่ประโยคต่อมาทำเอานางสะอึกกึกทันที \"แต่สู้องค์หญิงลี่เซียนมิได้ ถ้าข้าไม่เคยพบองค์หญิงลี่เซียนมาก่อนต้องบอกว่าองค์หญิงซีซานหาที่เปรียบมิได้แน่ๆ\"
องค์หญิงซีซานแอบก่นด่าในใจ ใครนางคนนั้นเป็นใคร
\"เดินทางมาไกลคงเหนื่อยกันมากพวกท่านไปพักกันก่อนเถอะ\"
\"ขอบพระทัยเพคะ\" แต่เมื่อนางเงยหน้าขึ้นมององค์ฮ่องเต้ก็ยิ้ม ต่างกับตอนที่หันไปมองเหล่าเชื้อพระวงศ์คนอื่น ก็สะดุดที่หยางจิ้นอ๋องที่นั่งนิ่งไม่กล่าวสิ่งใด ช่างหล่อเหล่าเหลือเกิน นางมองอย่างเคลิ้มลอยไปไกล ถ้าได้สมรสด้วยคงดียิ่งใช่แล้วมันต้องเป็นเช่นนั้น
ลี่เซียนมองด็ก็รู้ว่าคงหลงเสน่ห์คนบางคนแล้วล่ะสิ ช่างเถอะข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าท่านจะทำเช่นไร อาเฟย
ตอนเย็นมีงานเลี้ยงต้อนรับคณะฑูต ก็ยังเชิญลี่เซียนร่วมงานเช่นเดิม นางก็ไป และยังใส่หน้ากากแต่ก็แต่งตัวสวยเช้ง
ก่อนถึงงานองค์หญิงซีซานก็เดินมาพบเข้ากับหยางจิ้นอ๋องเข้าก็ทำท่าทางเขิลอายนิดถามว่า \"ท่านอ๋องพึ่งจะถึงรึเพคะ ให้ข้าไปพร้อมท่านได้รึไม่\" ด้วยความเป็นคนต่างที่หยางจิ้นอ๋องไม่อยากมากความจึงตอบไป \"อืม\" แค่นี้ก็ทำให้อีกคนเข้าใจผิดคิดว่าท่านอ๋องคงมีใจให้ตนบ้างแล้วเป็นแน่ นางมั่นใจในความงดงามของตนยิ่งนัก ซึ่งต่างกับอีกคนที่ไม่คิดสิ่งใดคิดแค่ว่านางมาจากต่างแดนไม่อยากมีเรื่องก็เท่านั้น
เมื่อใกล้ถึงงานบี่เซียนเดินเข้ามาก็พบกับหยางจิ้นเฟยที่เดินมาพร้อมกับองค์หญิงซีซาน ระหว่างจะก้าวเท้าขึ้นเนินองค์หญิงก็เซจะล้มไปทางหยางจิ้นอ๋อง จึงทำให้เขาต้องจับไว้และเมื่อมองมาทางด้านลี่เซียนก็กล้วนางเข้าใจผิดแต่พอจะผลักอีกคนออกก็ถูกเกาะเป็นปลิง
ส่วนลี่เซียนก็ไม่กล่าวสิ่งใดเดินเข้างานแบบหมั่นใส้คนนิดๆ ถ้าชอบพอกันก็ตามใจ เจอสาวงามก็เป็นแบบนี้ทุกคน ไม่ว่ายุคไหนสมัยใด พอเริ่มจะมีใจก็ต้องมาเสียใจแต่ก็ช่างเถอะถือว่าเป็นประสบการณ์ให้ชีวิต พอคิดได้แบบนี้ก็ดีขึ้นแต่บางสิ่งก็ยังจุกที่อกอยู่ไม่คลาย อืม!คงต้องหลบไปเลียแผลใจสักหน่อยแล้วสินะ ไปไหนดีหุบเขาปีศาจรึ เขาเข้าไปได้ นางจึงถามเสี่ยวเป่ยในจิตว่ามีที่ใดที่เป็นที่ที่คนไปสามารถเข้าไปได้บ้าง
\"มีที่หนึ่งนายท่าน แม้แต่ข้าก็เข้าไปได้ยากยิ่ง นั้นคือ หุบเขาอสูร ที่อยู่ระหว่างแคว้นเหลียนกับแคว้นเว่ยไปทางดินแดนลึกลับเพราะมีหุบเขาแห่งนี้กั้นไว้จึงไม่มีใครรู้ว่าที่หลังหุบเขามีอะไรซ่อนอยู่จึงเรียกว่าดินแดนลึกลับ ที่หุบเขามีสัตว์อสูรมากมายและมีระดับขั้นพลังที่สูงมากอาจจะมากกว่าขั้น 12 เลยก็ได้ทำให้ไม่มีคนกล้าย่างกลายเข้าไป ถ้านายท่านเข้าไปกลางหุบเขาได้ซึ่งไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน ที่นั้นจะเงียบสงบที่สุด ขอรับ\" เสี่ยวเป่ยกล่าว ทำเอาลี่เซียนอยากไปยิ่งนัก น่าตื่นเต้นจริงๆ
\"อ้าว! เจ้าคือราชาอสูรมิใช่รึ\"ลี่เซียนสงสัย
\"ข้าเป็นราชาที่หุบเขาปีศาจเท่านั้น ก็เหมือนฮ่องเต้แต่ละแคว้นนั้นแหละ ขอรับ\" เสี่ยวเป่ยอธิบาย
\"อ้อ! อืม! งั้นเราไปหุบเขาอสูรกัน ในอีก 5 วันหลังข้าปักปิ่น\" ลี่เซียนกล่าว นางไม่ได้เสียใจแล้วในตอนนี้แต่ตื่นเต้นที่จะเปิดโลกใหม่ จึงนั่งยิ้มเหม่อลอยคนเดียวเพราะใส่หน้ากากจึงไม่มีคนเห็น จนเมื่อมีคนกล่าวรายงานว่า ฮ่องเต้เสด็จมาแล้ว ลี่เซียนจึงสติ พอหันไปก็เจอสายตาหยางจิ้นเฟยที่มองมาที่นางตั้งแต่ต้น แต่นางหาได้สนใจไม่ หันหน้าเมินไปอีกทาง และที่สำคัญนางไม่ได้นั่งข้างๆหยางจิ้นเฟยเหมือนทุกทีแต่เลือกที่จะนั่งในตำแหน่งห่างไกลทั้งฮ่องเต้และหยางจิ้นฮ่อง
เมื่อทุกคนทำความเคารพฮ่องเต้ \"ตามสบายเถอะ\" พอฮ่องเต้กล่าวเช่นนั้นทุกคนก็นั่งลง
ฮ่องเต้แปลกใจนิดหน่อยที่ไม่พบลี่เซียน จึงถามขึ้นว่า \"ท่านหมอไม่ได้มารึ\"
ลี่เซียนจึงลุกขึ้นกล่าวว่า \"มีเรื่องอันใดรึเพคะ\"
\"ไม่มีอันใด ข้าแค่ไม่เห็นท่านนั่งที่ที่เคยนั่งประจำเท่านั้น\" ฮ่องเต้กล่าว
\"หม่อมฉันคิดว่าดูจะมิควรเท่าไหร่เพคะ นี้ไม่ใช่งานที่จัดเพื่อหม่อมฉัน ให้คณะฑูตและองค์หญิงซีซานนั่งใกล้ๆฝ่าบาทดูจะเหมาะกว่าเพคะ\"
หยางจิ้นเฟยที่ได้ยินเข่นนั้นก็แทบอยากลุกขึ้นเดินไปหานาง นี่นางไม่คิดจะฟังเขาอธิบายเลยรึ ตัดสินเขาเช่นนี้เลยรึ ถ้าเป็นเข่นนี้ก็ได้ อยากให้เขาเป็นเขาก็จะเป็น หึ! \"เขาจึงหันไปพูดคุยกับองค์หญิงซีซาน ทำว่าคุยสนุกสนาน แอบชำเลืองมองลี่เซียนบ้างเป็นบางครั้งแต่เห็นนางไม่สนใจมองมาทางเขาเลยสักนิด
\"เมื่อครั้งก่อน ขลุ่ยขององค์หญิงช่างไพเราะนักไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสได้ฟังอีกหรือไม่\" ฮ่องเต้กล่าวขึ้น
\"เป็นเกียรติเพคะ\" ลี่เซียนลุกขึ้นเดินลงมาที่ลานแสดง แล้วทำการถอดหน้ากากเงินออก ผู้คนที่เคยเห็นใบหน้าที่งดงามนี้แล้วก็ยังอดตกตะลึงอีกครามิได้ รวมถึงองค์หญิงซีซานเองก็เช่นกัน นางไม่นึกว่าจะยังมีคนที่งดงามเช่นนี้ในโลกใบนี้ นางช่างงดงามเหลือเกิน เมื่อคิดเช่นนั้นก็หันไปมองหยางจิ้นอ๋องที่นั่งมองตาไม่กระพริบ นี่คงเป็นองค์หญิงลี่เซียนสินะ เมื่อตอนเย็นนางให้คนไปสืบดูจึงรู้ว่าท่านอ๋องมีใจให้องค์หญิงลี่เซียนซึ่งจากที่ฟังมาว่าทั้งสองมีใจให้แก่กัน ด้วยเหตุนี้เมื่อนางเห็นองค์หญิงลี่เซียนเดินมาจึงทำว่าจะหกล้ม เพื่อทำให้ทั้งสองคนผิดใจกัน ซึ่งดูแล้วน่าจะได้ผล นางคิดในใจ
已经是最新一章了
加载中
