หุบเขาอสูร 2

รุ่งเช้าคณะเดินทางของลี่เซียนก็ออกเดินทางต่อ ที่เรียกคณะ เพราะเสี่ยวเป่ยกลายร่างเป็นหนุ่มหล่อน่าหลงไหลมาเดินด้วย เช่นกันกับเสี่ยวยู่ \"เข้ามาถึงป่าชั้นกลางแล้ว สมุนไพรเยอะมาก เสี่ยวยู่ เก็บสมุนไพรมาทุกอย่างเลยนะ ไม่ต้องเอาเยอะหรอกแค่เอาไปปลูกพอ\" ลี่เซียนออกคำสั่ง เมื่อได้ยินคำสั่งเสี่ยวยู่ก็จากไปทันที \"อิงอิง เจ้าจะไปที่กลางหุบเขาทำไมรึ\" จางจงผู้ไม่ค่อยพูดถามขึ้น \"ข้าจะไปอาศัยอยู่ที่นั้นน่ะ\" ลี่เซียนตอบแบบไม่ได้คิดอะไร \"เจ้าว่าอะไรนะไปอยู่ที่นั้น เจ้าจะบ้ารึ นั้นมันป่าสัตว์อสูรเลยนะ\" จางสงกล่าวแบบตกใจ นางคิดอะไรของนาง \"ข้าอยากอยู่ในที่ที่ไม่มีใครเข้าไปรบกวนข้าได้ ข้าอยากอยู่แบบเงียบๆน่ะ อยู่ข้างนอกมันวุ่นวายเกินไป\" \"ไม่ต้องห่วง เมื่อไปถึงแล้วข้าจะให้เสี่ยวเป่ยลงมาส่งพวกท่านอย่างปลอดภัย หรือไม่ถ้ามีเรื่องถึงขั้นชีวิตข้าก็จะให้เสี่ยวเป่ยมาส่งพวกท่านเหมือนเดิม\" จางจงกำลังจะอ้าปากพูด แต่ก็ถูกลี่เซียนขัดขึ้นว่า \"พวกท่านยังมีครอบครัว ไม่ต้องห่วงข้าหรอกนะ\" ประโยคแรกนั้นทำเอาทั้งสองคน คิดเหมือนกันว่า \"รึนางจะไม่มีครอบครัว นางตัวคนเดียวรึ\" ลี่เซียนหารู้ไม่ว่ามีคนแอบคิดว่า จะรับเลี้ยงดูนางด้วย ด้วยคำพูดที่ตีความหมายได้หลายทางของนาง หยางจิ้นเฟยหลง หรือ หยางจิ้นอ๋อง หลังจากที่เข้าพบหยางจิ้นหมิงหลงฮ่องเต้ ก็ทำเรื่องขอย้ายตนเองไปที่ชายแดนติดกับหุบเขาอสูร ที่เขาขอมาที่นี่เพราะไม่อยากเห็นที่ที่เขาและลี่เซียนเคยไปเคยพบมันทำให้เขาปวดใจ โดยเมืองที่เขาอยู่นั้นมีปัญหาเรื่องการมีสัตว์อสูรมารบกวน \"ได้ข่าวไหม\" หยางจิ้นอ๋องถามคนสนิท \"มีข่าวว่ามีคนเห็นท่านหมอปีศาจเดินทางไปที่หุบเขาปีศาจ แต่ไม่รู้ว่าไปเพื่อสิ่งใด พะยะค่ะ\" หยางจิ้นเฟยหันหน้ามองไปทางหุบเขา แล้วเอ่ยขึ้นว่า \"เจ้าคงไม่ให้อภัยข้า ไม่อยากเจอข้าแล้วสินะ ถึงไปในที่ที่ข้าไปหาเจ้าไม่ได้ เกลียดข้าขนาดนั้นเลยรึเซียนเอ๋อ\" ไป๋เฟิ้งที่ยื่นไกลออกไป แต่เพราะความเงียบทำให้เขาได้ยินที่หยางจิ้นเฟยเอ่ยออกมา องค์หญิงเสียใจแต่นายของเขาก็เสียใจไม่แพ้กันแม้จะบอกว่าเป็นความผิดของนายตนเองก็ตาม เขาได้แต่คิดว่า \"ท่านกลับมาเคียงข้างท่านอ๋องเหมือนเดินเถิดนะองค์หญิง\" เมื่อก่อนแค่เย็นชาไร้ปราณีแต่ตอนนี้ท่านอ๋องโหดมาก ห้ามให้ในจวนมีสาวใช้ ห้ามให้สตรีนางใดเข้าใกล้เกินกว่า 1 จั้ง ถ้าใครไม่ทำตามนั้นก็คือไม่รอด ยกเว้นองค์ไทเฮาเท่านั้น โหดมากกว่าเดิมหลายเท่านัก ตอนนี้ขนาดองครักษ์ส่วนพระองค์ยังร้อนๆหนาวๆเลย ภายในจิตลี่เซียน \"รายงานนายท่าน ราชาสัตว์อสูรที่นี่คือมังกรเพลิงนิลในตำนานขอรับ\" \"ยังไงเสี่ยวเป่ย อธิบายที่เสี่ยวยู่บอกซิ\" เสี่ยวเป่ยจึงเล่าว่า \"ในตระกูลมังกรนั้นเพลิงหยกนั้นเป็นที่หนึ่ง รองลงมาคือเพลิงนิล แต่ก็มีบ้างที่ไม่ยินยอมว่าเพลิงหยกเป็นที่หนึ่งฉะนั้นถ้าสองตระกูลมาเจอกันต้องมีการประลองเพื่อเป็นที่หนึ่ง ซึ่งก็แล้วแต่ละตัวว่าเก่งแค่ไหน ขอรับ\" \"อ้อ! เจ้าคิดว่าจะชนะรึไม่\" ลี่เซียนถามอย่างเป็นห่วง เพราะไม่อยากให้ใครเป็นอะไรโดยไม่จำเป็น \"ก็ไม่แน่ใจขอรับ ยังไม่เห็นตัวและยังอยู่ไกลเกินจะสัมผัสได้\" เสี่ยวเป่ยตอบต้องดูก่อนว่ามีอายุกี่ปีแล้วด้วย \"เสี่ยวยู่กลับมาก่อน\" ลี่เซียนบอก \"ขอรับ\"เสี่ยวยู่รับคำทันที \"เสี่ยวเป่ย เจ้าออกไปส่งพวกเขาเถอะ ข้าวางยาพวกเขาให้หลับแล้ว เพราะเข้าไปถึงภายในจะลำบาก\" เสี่ยวเป่ยกลายร่างเป็นมังกร ใช้เท้าหน้าช้อนเอาร่างของจางจงและจางสงไปทันที\" ระหว่างเดินทางไปส่งได้เกือบถึงหมู่บ้าน เสี่ยวเป่ยก็กลายร่างเป็นคน โดยยืนรอให้ทั้งสองคนได้สติก่อนตามคำสั่งค่อยจากไป เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนได้สติแล้วเสี่ยวเป่ยก็พูดขึ้นว่า \"นายท่านให้ข้ามาส่งพวกเจ้า เพราะกลัวพวกเจ้าจะไม่ปลอดภัย ถ้ามีโอกาสนางจะมาหาพวกท่านเอง\" กล่าวจบก็จากไป ทิ้งให้สองหนุ่มยืนงุนงงอยู่ เมื่อมาถึงบ้าน \"พี่ใหญ่กับพี่รองมาแล้ว\" เสียงของเด็กอายุ 8 ขวบ วิ่งไปแจ้งพ่อแม่ในบ้าน ทำให้ทุกคนรีบวิ่งออกมา ตรวจดูสภาพ ก็พบว่าไม่มีส่วนใดบุบสลาย ผู้เป็นแม่จึงถามว่า \"เป็นอย่างไร แม่นางคนนั้นล่ะ ไม่ได้มาด้วยรึ\" จางสงตอบแม่ว่า \"นางให้คนมาส่งพวกเรา ส่วนนางยังอยู่ในหุบเขา\" พอดีกับที่จางจงล้วงเอาแก่นอสูรออกมาทั้งหมด เท่ากองภูเขาเล็ก 1 กอง ทำเอาทุกคนตกใจ \"นางเป็นยอดฝีมือ ไม่ต้องให้พวกเราเป็นห่วงหรอก\" จางจงบอกกับครอบครัวและบอกตัวเอง เขามองนางเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ยิ่งคิดว่านางไม่มีครอบครัวทำให้ตนเป็นห่วงอย่างมาก \"แต่ถุงเงินที่นางให้มาก็มิใช่น้อยๆยังจะมีแก่นอสูรนี่อีกรึ นางเป็นใครกันแน่\"จางจูเอ่ยขึ้นมา ทำให้ทุกคนหันหน้ากลับไปมองที่หุบเขาอสูรทันที โดยไม่ได้ตั้งใจ เสี่ยวเป่ยกลับมาถึงก็พบว่าลี่เซียนเข้ามาในเขตชั้นในแล้วและกำลังเผชิญกับมังกรเพลิงนิลและโชคดียิ่งที่มังกรเพลิงนิลตัวนี้เป็นเพื่อนกับเสี่ยวเป่ย แต่เพราะเสี่ยวเป่ยไม่อยู่จึงทำให้ลี่เซียนกับมังกรเพลิงนิลกำลังต่อสู้กัน เสี่ยวเป่ยจึงรีบเข้าไปห้ามทันที ร่างมังกรเพลิงหยกของเสี่ยวเป่ยทำเอามังกรเพลิงนิลชะงักไป \"นายท่านช้าก่อนขอรับ\" ลี่เซียนจึงหยุดและมองเสี่ยวเป่ย \"เจ้าก็ด้วยเจ้าดำไป๋\" คำเรียกนี้หามีใครไม่ที่เรียกนอกจาก \"เจ้าก้อนหยกหรอกรึ\" มังกรเพลิงนิลไป๋เฮ่ยทักเสี่ยวเป่ย เมื่อเล่ารายละเอียดจบ \"อืม ข้าคือมังกรเพลิงนิลไป๋เฮย หากท่านต้องการอาศัยอยู่ที่นี่มิใช่ปัญหายิ่งท่านบอกว่าไม่มีใคนอื่นยิ่งง่าย\" ว่าพลางถอดเกล็ดตรงหน้าอกออกมา 1 อัน \"ใช้สิ่งนี้ในการอาศัยที่นี่ก็พอ จะมิมีอสูรตนใดมาทำร้ายท่านได้\" ลี่เซียนกล่าว \"ขอบคุณ ข้าต้องการหาที่พักที่เหมาะสมท่านแนะนำได้หรือไม่\" เมื่อเหฌนลี่เซียนให้เกียรติตน ยิ่งถูกใจนางมาก จึกจัดการหาสถานที่ที่ดีที่สุดในการปลูกเรือนขนาดอยู่ได้ 3 ถึง 4 คนด้านข้างมีบ่อน้ำขนาดใหญ่มาก \"นี่คือน้ำที่ข้าใช้ได้ใช่หรือไม่\" ลี่เซียนเอ่ยถาม \"ท่านใช้ได้น้ำบ่อนี้จะไม่มีวันหมด ส่วนเรือนท่านปลูกตรงนี้ก็ได้จะได้อยู่ใกล้ๆน้ำ\" ลี่เซียนพยักหน้า แล้วล้วงเอาขวดหยกออกมา \"ข้าให้ท่าน เสี่ยวเป่ยชอบมากสิ่งนี้\" ว่าพลางยืนมือไปลูบที่ตัวเสี่ยวเป่ยที่ย่อขนาดลงมาเท่าลูกหมา เมื่อไป๋เฮ่ยเปิดขวดดมกลิ่นก็ต้องตกใจรีบกลายร่างเป็นคนแล้วคุกเข่าทันที \"ขออภัยที่ข้าเสียมารยาทกับท่าน\" ลี่เซียนทำท่างง หันไปมองเสี่ยวเป่ย \"ลุกขึ้นเถอะ เจ้าทำนายท่านตกใจนะ\" เมื่อเสี่ยวเป่ยทัก ไป๋เฮ่ยก็ลุกขึ้น \"ข้าบอกท่านแล้วไงว่าท่านคือราชันแห่งเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่มีที่ใดที่ท่านไปไม่ได้\" เสี่ยวตอบลี่เซียนที่มองมาที่ตน \"ท่านรู้เรื่องดินแดนลึกลับหรือไม่\" ลี่เซียนหันกลับไปถามไป๋เฮ่ย \"พอรู้บ้างตอนนี้พวกเขาตามหาสายเลือดประมุขอยู่ เพราก่อนหน้านี้เห็นว่าบุตรสาวหนีไปแต่งงานกับคนธรรมดา ประมุขคนก่อนจึงตัดสัมพันธ์ สาเหตุเะราะถ้าคนในดินแดนลึกลับไปแต่งงานกับสายเลือดอื่นนอกดินแดนจะอายุสั้นและสายเลือดก็จะหดและจำกัด แต่เมื่อไม่นานประมุขคนก่อนได้ตายไปทำให้ผู้คนเอาสายเลือดไปพิสูตรปรากฎว่าไม่เข้มข้นมากพอ จึงต้องตามหาสายเลือดที่เข้มข้นกว่ามารับตำแหน่ง