แคว้นหนานเจิ้น ในดินแดนลึกลับ

กลับมาถึงจวนก็พบว่า หนิงหลงฮ่องเต้ยังไม่เสด็จกลับไป แต่นั่งอ่านหนังสือในห้องรอเขาอยู่ \"ทำไมยังอยู่\" \"ข้าก็แค่รอฟังข่าวจากเจ้า เป็นเช่นไรบ้าง\" หนิงหลงฮ่องเต้ ตั้งหน้าตั้งตารอฟังข่าวจากจวินอ๋อง \"ก็ไม่มีอะไร เจอกันพูดคุยก็แค่นั้น ข้าไปพักก่อน\" จวนอ๋องกล่าวพลางเดินกลับห้องตนเอง ทิ้งหนิงหลงฮ่องเต้ยืนมองแบบงง \"เดี๋ยวก่อนสิ แล้วพวกเจ้าคุยสิ่งใดกันเล่า เฟิ่งเยว่!!!\" เฮ้อ กลับวังดีกว่าไม่ได้เรื่องอะไรเลย เช้าวันต่อมาขบวนเดินทางขององค์จักรพรรดิ์ได้เดินทางตามฤกษ์วามยามดีไปวัดเจิงไห๋ที่อยู่ทางขึ้นหุบเขาอสูรหรือก็คือป่ารอบนอกที่จะมีสัตว์อสูรขั้นต่ำเท่านั้นที่ออกไปหากินของของชาวบ้าน \"ฮ่องเต้เสด็จ จวินอ๋องเสด็จจจจจ\" เสียงขันทีประกาศให้รู้ทั่วกันว่าใครมา ชาวบ้านต่างมารอรับเสด็จกันเต็มพื้นที่ เพราะสองพี่น้องนี่ยังไม่มีใครอภิเษกสมรส อีกทั้งยังไม่มีหญิงสาวสักคนในวังและจวน องค์ฮ่องเต้นั้นอายุ 32 ปีแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมรับหญิงใดเข้าวัง ส่วนท่านอ๋องนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงไม่มีแม้คนรับใช้ที่เป็นผู้หญิง เมื่อเข้าไปถายในวัดก็มีตัวแทนมานั่งขอพรแทนส่วน ทั้งสองคนนั้นขึ้นเขาไปเรียบร้อยแล้ว ลี่เซียนกำลังเดินดูสมุนไพรที่หน้าเรือนนางปลูกบางชนิดที่ปลูกได้ ก็ได้ยินเสียงคนเดินมาจึงแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ แต่ต่อมาก็รู้สึกว่าต้นไม้นี่กำลังดึงนางเข้าไปเมื่อขัดขืนไม่ได้ก็เลยต้องเข้าไปในต้นไม้ใหญ่ ก็พบว่า\"คุณตามาทำอะไรที่นี่ แล้วทำไมหนูมาอยู่ในต้นไม้ล่ะคะ\" แววดาวเอ่ยถามนางจำได้ว่าคนนี้คือคุณตาขอพร \"ข้ามาถามเจ้าว่าพรข้อที่สาม เจ้าจะขออะไร\" ชายชราถามแววดาวกลับ \"ยังไม่ได้คิด ถามหน่อยใครคือเนื้อคู่ข้ารึ จะได้ทำตัวถูก\" แววดาวถามกลับทันที \"บะเจ้านี่ได้คืบเอาศอกจริงๆ\" \"ไม่ศอกแล้วมันสั้นไป เอาวาเลยนะๆ\" \"ฮ่าๆๆๆ งกจริงๆเมื่อถึงอายุ 16 เมื่อไหร่เจ้าก็จะรู้เอง จะรีบไปไหนพึ่งปุกปิ่นมิใช่รึ\" \"นั้นสินะ แล้วของขวัญปักปิ่นข้าหล่ะ\" \"ว่ะ เองจะเอาทุกอย่างของข้าเลยรึ\" \"ได้ก็ดีนะ ท่านตา ฮ่าๆๆๆ\" \"ชะตาเจ้านั้นทุกอย่างอยู่ที่เจ้าเลือก ข้าบอกเจ้าได้เท่านี้ ในฐานะ...\" \"ที่ท่านเอาวิญญาณข้ามาที่นี่ไง อ้อ! ข้ารู้แล้วว่าข้อ3 ข้าจะขออะไร\" \"จริงว่ามาๆๆ\" ชายชราดีใจที่ตนจะได้หมดหน้าที่ซะที \"อืม! พรข้อ 3 ข้าขอให้ท่านคุณตาเป็นผู้ช่วยข้าเวลาข้าเรียกท่านต้องมาเวลาข้าเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือท่านต้องมา\" \"หา! นี่เจ้า......ฮ่าย\" ทำไมหลานสาวเจ้าและข้าถึงเจ้าเลห์นักนะ เฮ้อ \"ตกลงตามนี่แหละ ให้ข้าไปได้แล้ว มีผู้ชายมาหาแน่ะ\" เมื่อชายชราทำอะไรแววดาวไม่ได้จึงปล่อยนางออกมา \"พวกท่านมาหาข้ารึ\" เมื่อออกมานางก็เป็นลี่เซียน \"อืม\" จวินอ๋องกล่าว ฝั่งทางหนิงหลงฮ่องเต้นั้นยังไม่ได้สติจากการมองลี่เซียน \"เขาเป็นใครรึ\" ลี่เซียนกล่าวพลางชี้ไปที่หนิงหลงฮ่องเต้ \"เขาเป็นพี่ชายข้า เจ้าไปที่ใดมารึ\" จวินอ๋องถามลี่เซียน \"ข้าไปเดินเที่ยวมา อืม!ถ้าเขาเป็นพี่ท่านก็คือฮ่องเต้รึ? แบบนี้ก็เป็นฮ่องเต้ได้รึ?\" พลางทำท่าทางขบขัน เช่นกันกับจวินอ๋องที่แอบขำเล็กน้อย \"นี่พวกเจ้าว่าข้ารึ แบบข้าเป็นไม่ได้รึ แปบกตรงไหนออกจะสง่า ฮึ!\" หนิงหลงฮ่องเต้กล่าว เมื่อรู้ว่าตนถูกล้อเลียนจากทั้งสองคน \"ก็มิใช่เช่นนั้น ข้าแค่แกล้งหยอกน่า ไปๆเข้าในเรือนกัน\" ลี่เซียนกล่าวชวนให้ทุกคนเข้าไปนั่งคุยกันข้างใน \"ตะขาบขาวดำ ทำงานเสร็จหรือยังจะหมดวันแล้วนะ\" ลี่เซียนกล่าวเมื่อเดินเข้ามาในเรือน \"นายท่านให้ข้าขยายร่างได้หรือไม่ ถ้ายังตัวเท่านี้ยังไงก็ไม่เสร็จขอรับ\" เสี่ยวเป่ยร้องโอดครวญ \"เจ้ายังตัวใหญ่กว่าข้า ท่านใจร้ายยิ่งนัก ฮือๆๆ นายท่านช่วยข้าด้วย!!!\" เสี่ยวไป๋ร้องขอความช่วยเหลือจากนายของตนเมื่อเห็นจวินอ๋อง \"แล้วทำไมไม่ขยายร่างตอนนางไม่อยู่\" จวินอ๋องถามอสูรในพันธะตน เสี่ยวเป่ยและเสี่ยวไป๋เอ่ยอย่างพร้อทเพียงกันว่า \"พวกเราถูกวางยา\" พลางหันไปมองหน้าลี่เซียนที่นั่งจิบชานิ่งๆอยู่ที่เก้าอี้ จวินอ๋องและหนิงหลงฮ่องเต้หันมามอง ลี่เซียนทันที พลางคิดแบบไม่ได้นัดหมายกันว่า \"นางช่างน่ากลัวจริงๆ\" \"พวกท่านไม่นั่งรึ\" เสียงกล่าวนี้ทำเอาสองหนุ่มรีบนั่งลงทันที \"เจ้าคือบุตรสาวของซูหมิงหนิงใช่หรือไม่\" หนิงหลงฮ่องเต้ถามลี่เซียน \"ใช่ ทำไมรึ\" ลี่เซียนเริ่มงงกับเหตุต่างของตระกูลนาง \"จริงแล้วถ้าไล่เลี่ยงเหตุการณ์มาก็จะสรุปได้คือ ท่านปู่ของพวกเราคือพี่ชายของยายเจ้าแต่ด้วยยายเจ้าแต่งงานกับคนหลังเขาจึงทำให้ไม่มีใครสามารถติดต่อกับยายเจ้าได้ จนเมื่อมาถึงแม่เจ้าแต่พวกเราก็ไปไม่ทัน ที่พวกเรารู้เรื่องนี้เพราะท่านปู่นั้นสอนพวกเราตลอดว่าต้องปกป้องสายเลือดผู้พิทักษ์ ซึ่งมันจะมาพร้อมกับมังกรสองตัวต่างสายพันธ์ นั้นแปลว่าเจ้ากับเฟิ้งเยว่คือผู้พิทักษ์\" หนิงหลงฮ่องเต้บอกเหตุผล \"เดี๋ยวนะ ในเมื่อมีผู้พิทักษ์ก็ต้องมีศัตรูสิ ใช่คนหุบเขาเสียนซานไหม\" ลี่เซียนพอจะเดาเรื่องได้ลางๆ \"ใช่ นั้นหมายความว่าพวกเขาก็จะต้องพบผู้ที่สืบทอดพลังมืดแล้ว\" จวินอ๋องกล่าว \"งั้นข้าต้องเรียกพวกท่านว่าท่านพี่ใช่ป่ะ ว้าวๆๆ ดีใจนะเนี่ยมีพี่ๆเพิ่มมาอีกแล้ว\" ลี่เซียนกล่าวแบบตื่นเต้น จึงโดนจวินอ๋องดีดหน้าผากหนึ่งที \"ใครพี่เจ้า\" \"อ้าวก็พวกท่านเป็นญาติผู้พี่ข้า ถึงจะห่างหน่อยแต่ก็เป็นไง\" ลี่เซียนกล่าว \"เขาใช่ ข้าไม่ใช่\" จวินอ๋องกล่าว \"เขาเป็นพี่ท่านยังไงท่านก็ใช่ ฮ่าๆๆ\" \"พวกเจ้าจะเถียงกันทำไม เจ้าไม่อยากเป็นพี่นาง เพราะชอบนางรึ\" หนิงหลงฮ่องเต้ถามแบบหยอกๆ \"จริงรึ ท่านชอบข้ารึ\" ลี่เซียนลุกขึ้นไปจับมือจวินอ๋องแล้วจองหน้า ทำเอาคนถูกจองรีบลุกขึ้นด้วยความสูงทำให้ลี่เซียนต้องเขย่งปลายเท้า เมื่อไม่ได้ดั่งใจลี่เซียนจึงใช้แขนคล้องแขนจวินอ๋อง แล้วพูดว่า \"ท่านพี่ ข้าว่าเรากลับแคว้นพวกท่านกันเถอะ น่าสนุกดีนะ\" ทำเอาคนพี่ถึงกับหน้าแดงไปถึงใบหู หนิงหลงฮ่องเต้หัวเราะร่า พึ่งจะเจอคู่ปรับที่สามารถแกล้งเจ้าน้องจอมกวนเขาได้ช่างมีความสุขจริงๆ ไม่เคยมีความสุขเช่นนี้มาก่อนเลย ฮ่าๆๆ \"เจ้าว่าไงนะ รู้แล้วว่าคือใคร แต่นางก็หายไปจากแคว้นเหลียนรึ ไปที่ใดไม่มีคนรู้อีก ช่างไร้ประโยชน์นัก\" เจ้าหุบเขาเสียนซาน เขารอมานานกว่าจะได้ข่าวคนของเขาทำงานไม่ได้เรื่องจริงๆ \"ให้คนไปสืบมาให้ได้ว่านางไปที่ใด\" \"ขอรับ\" พวกลูกน้องทั้งหลายรีบหนีเอาตัวรอดก่อนที่จะไปทัน เมื่ออารมณ์ไม่ดีจึงเดินกลับห้องพักที่มีหญิงสาวคนใหม่นอนเปลือยกายอยู่ เขาต้องระบายอารมณ์เสียแล้ว ว่าแล้วก็ตรงเข้าไปหานางทันที ส่วนหยางจิ้นเฟยหลงนั้นถูกเรียกตัวกลับวังหลวงเพราะมีเรื่องต้องทำให้เสร็จ \"มาแล้วรึ เป็นไงบ้างที่เมืองชายแดน\" หมิงหลงฮ่องเต้ถามน้องชายตน \"เรียกมาทำไม\" หยางจิ้นเฟยกล่าว \"ท่านแม่คิดถึงเจ้า อีกอย่างองค์หญิงซีซานไม่ยอม นางต้องการคุยกับเจ้าและถามเจ้าตรงๆว่าจะเลือกนางหรือไม่ ข้าไม่รู้ว่านางจะมาไม้ใด\" หมิงหลงฮ่องเต้กล่าว \"ข้าจะไปพรุ้งนี้สินะ เซียนเอ๋อเคยให้ยาท่านไว้มิใช่รึ เอามาให้ข้า\" หยางจิ้นเฟย คิดว่าองค์หญิงนั้นคงต้องมีแผนการอะไรบางอย่าง หมิงหลงฮ่องเต้ยื่นเม็ดยาให้น้องชายแล้วถามว่า \"ได้เจอนางบ้างหรือไม่\" \"อืม นางเปลี่ยนไปมาก แต่ข้าจะไม่เปลี่ยน\"