ครอบครัว (จบจริงๆคร่าาา)

\"ขอบคุณเจ้า ขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้ดาว\" กล่าวจบก็เดินเข้าไปกอดชายชรา พน้อมกับถอยออกมาพยักหน้าว่าพร้อมไปแล้ว เมื่อมาถึง แววดาวยืนมองแม่อ้อยที่ดูเหมือนจะผอมลง \"แม่คะ แม่\" เสียงที่เรียกออกไปนั้นแหบแห้งพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เสียงชายชรากล่าวว่า \"ข้าจะให้เจ้าเข้าไปในฝันของนาง แววดาวจึงกล่าว \"ขอบคุณค่ะ\" เมื่อเข้ามาในฝัน \"แม่ แม่คะ นี่แววดาวนะแม่\" แม่อ้อยที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นมอง ก็เห็นลูกสาวตนเองที่ใส่ขุดแต่งงานแบบจีนสีแดง ใบหน้าสดใส \"ดาวลูกรึ ทำไมทิ้งแม่ไว้คนเดียวล่ะลูก ให้แม่ไปด้วยนะ นะลูก ฮือๆๆๆ\" กล่าวด้วยน้ำตาพร้อมกับเดินมาสวมกอดลูกสาวคนเดียวของตน \"แม่หนูขอโทษ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงลูกนะ ลูกสบายดี ลูกกำลังจะแต่งงานค่ะ\" แววดาวบอกข่าวตนกับแม่อ้อย \"แม่จะอยู่อย่างไรล่ะลูก พาแม่ไปด้วยนะ ดาว\" แม่อ้อยกล่าวทั้งน้ำตา แต่ทั้งสองก็ต้องทำใจเพราะ คุณตาที่แววดาวเรียกเดินมาแล้วกล่าวว่า \"มันเป็นกรรมของเจ้าในชาตินี้ ใช้หมดแล้วก็จะสบาย จงหาทางปล่อยวางเสียเถิด\" กล่าวจบก็พยักหน้าให้แววดาวรีบกลับไป \"แม่จำวัดที่เราเคยไปที่ต่างจังหวัดไหมคะ ทำใจให้สบายแค่เาวมีความสุขก็ดีแล้วไม่ใช่เรอค่ะ\" แววดาวพยายามปลอบแม่อ้อย แม่อ้อยก็เข้าใจความหมายที่ลูกสาวบอกทันที จริงสิถ้านางอยากปล่อยวางไปอยู่นั้นก็ดีนะเผื่ออะไรๆจะดีขึ้นหรือไม่เผื่อนางได้ไปอยู่กับลูกสาว เมื่อแววดาวกลับมา ก็พบว่าหยางจิ้นเฟยนั้นรออยู่ \"ข้าไปนานหรือไม่\" \"พี่พึ่งเข้ามา กลับบ้านรึ\" หยางจิ้นเฟยรู้จากชายชราที่บอกเขาว่านางต้องการไปพบมารดาสักครั้ง เขาเดินเข้าไปเปิดผ้าคลุมหน้าออก ดึงลี่เซียนเข้ามากอด \"ไม่เป็นไรนะ เมื่อไหร่ถ้าท่านผ่านไปได้ ก็พาท่านมาที่นี่ก็ได้ หืม\" ลี่เซียนแหงนหน้ามองหยางจิ้นเฟย \"ขอบคุณ\" \"ระหว่างเรายังต้องใช้คำนี้รึ เราเป็นครอบครัวแล้วนะ มาดื่มเหล้ามงคลก่อนไปอาบน้ำล้างตัว จะได้สดชื่น\" หยางจิ้นเฟยกล่าว \"อืม\" ลี่เซียนเดินไปที่โต๊ะรับจอกเหล้ามาดื่มพร้อมกันกับจิ้นเฟย จากนั้นก็เดินไปที่อ่างอาบน้ำเพื่อล่างตัว จังหวะนั้นนางก็เห็น จิ้นเฟยกำลังถอดชุดเหลือแต่ชุดตัวใน ก็หน้าแดง \"ไม่ใช่ไม่เคยเห็นสักหน่อย หืม เซียนเอ๋อ\" จิ้นเฟยกล่าวหยอกๆ \".....\" ลี่เซียนไม่ตอบเดินลงอ่างไป ตามมาด้วยจิ้นเฟย \"นี้อาเฟยท่านจะลงมาทำไม อ่างมันก็ไม่ได้ใหญ่เลยนะ\" ลี่เซียนกล่าวเขิลๆ \"พี่จะได้ถูหลังให้เจ้าไง\" หยางจิ้นเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดูยังไงก็ดูว่ามีแผนการ \"วันนี้ข้าเหนื่อยเหลือเกินขอนอนนะ\" ลี่เซียนนึกถึงแววตาห่วงใยของแม่อ้อย น้ำตาก็พลันจะไหล หยางจิ้นเฟยมองลี่เซียน จริงสินางจะเจ็บปวดใจเพียงใดที่ไปเห็นแม่ตนเองแต่ทำอะไรไม่ได้ \"อืม เจ้าเหนื่อยมามากจริงๆพักเถอะนะ พี่จะไม่กวนเจ้า\" ว่าพลางอุ้มลี่เซียนขึ้นจากน้ำเช็ดตัวแต่งตัวเรียบร้อยก็อุ้มนางไปที่เตียงนอนวางนางอย่างเบามือแล้วห่มผ้าให้ ตนก็นอนลงข้างๆซุกเข้าไปในผ้าห่มกอดลี่เซียนหลับไปทั้งสองคน ตื่นเช้ามาลี่เซียนก็พบว่ามีสามีหมาดๆนอนมองหน้านางอยู่ \"อรุณสวัสดิ์อาเฟย\" กล่าวพลางซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดหยางจิ้นเฟย หยางจิ้นเฟยยิ้มอย่างมีความสุข เขารอเวลานี้มานานเหลือเกิน \"อืม\" เขากอดนางไว้ครู่นึงก็กล่าวว่า \"เรายังทำขั้นตอนการแต่งงานไม่ครบถ้วนนะ หืมฮูหยิน\" ลี่เซียนจึงแหงนหน้าออกมาจากอกทำหน้างง ลืมไปว่าตนยังไม่ได้เข้าหอ ยังไม่ทันที่จะได้เอื้อนเอ่ยสิ่งใดก็ถูกสามีหมาดใช้ปากปิดปากเสียแล้ว จึงเข้าใจทันทีว่าคืออะไร แต่นางผ่านเรื่องนี้มาแล้วจึงไม่ได้ตกใจ แต่กลับตอบรับอย่างเต็มใจ เมื่อหยางจิ้นเฟยได้รับการตอบกลับก็ยิ่งไม่ออมแรง จูบลี่เซียนอย่างหนักหน่วงและเรียกร้องต้องการมากกว่านี้ ไป๋เฟิ้งและซูเม่ยที่รอด้านนอกในตอนแรกที่ได้ยินเสียงก็เข้าใจว่านายจองตนตื่นแล้วเตรียมยกน้ำจะเข้าไป พอเดินมาใกล้ก็ได้ยิมเสียงมีความสุขของนายทั้งสองก็พากันขะงักหยุดแทบไม่ทัน หันหน้าไปคนละทางหน้าแดงถึงใบหู รออยู่นานจนถึงยามเซิน เสียงจึงสงบลง แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าไป จนครู่ใหญ่ \"ไป๋เฟิ้ง\" หยางจิ้นเฟยเรียกคนของตนเข้ามาเพื่อให้เตรียมน้ำเตรียมตัว เขาหันไปมองลี่เซียนที่หลับบนเตียงก็ยิ้มพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างให้ผู้เป็นภรรยาหมาดๆของตน เมื่อหยางจิ้นเฟยออกจากห้องไปก็สั่งให้ซูเม่ยเตรียมน้ำไว้ ถ้าลี่เซียนตื่นจะได้อาบน้ำทันที แล้วยังบอกว่าเขาจะเข้าวังถ้าลี่เซียนถามให้บอกนางเช่นนี้ ครู่ต่อมาลี่เซียนก็ตื่น ก็พบว่าซูเม่ยมายืนรอตนอยู่ ก็ยิ้มเขิลๆ \"พาข้าไปล้างตัวหน่อย\" ซูเม่ยรู้ว่านายตนเขิลก็ยิ้มกว้าง จึงถูกให้ว่า \"เจ้ายิ้มอะไร\" นางจึงตอบว่า \"ท่านอ๋องบอกว่าถ้าพระชายาตื่นให้บอกว่าท่านอ๋องเข้าวังเพคะ\" \"อืม มาแต่งตัวให้ข้า\" ทั้งที่มีสาวใช้มารออยู่แต่นางก็คุ้นชินกับคนของตนมากกว่า แต่ก็ยังมีน้ำใจให้พวกนางช่วยบ้างเล็กน้อย พอตกเย็นหยางจิ้นเฟยกลับไม่พบภรรยาตนมารอรับก็รีบถามทันทีว่า \"พระชายาไปไหน\" พ่อบ้านกล่าวว่า \"พระชายาบอกว่าจะกลับจวนผิงอานไปเอายา พะยะค่ะ ยังบอกอีกว่าที่ต้องไปเองเพราะยาบ้างตัวต้องระวัง\" หยางจิ้นเฟยก็หันตัวกลับไปขึ้นรถม้าไปจวนผิงอานทันที เจ้าแมวน้อยนี่ไม่เคยอยู่เฉยๆเลยสินะ เฮ้อ! เขาต้องทำเช่นไรนะ ลี่เซียนขณะที่กำลังเตรียมสมุนไพร ก็เหนื่อยจึงพัก แต่พอพักก็หลับไป จึงไม่รู้ว่าจิ้นเฟยนั้นมาถึง หยางจิ้นเฟยถึงแล้วก็เข้าไปพบว่าลี่เซียนนั้นหลับอยู่ จึงถอดเสื้อคลุมและเสื้อนอกเดินขึ้นไปนอนกอดภรรยาแสนรักของตน พร้อมกระซิบข้างหูว่า \"เรามีเซียนเอ๋อน้อยสัก 2 3 คนดีไหม หืมฮูหยินข้า\" ทำเอาลี่เซียนตกใจสะดุ้งโหยง \"อาเฟย มาได้อย่างไร\" \"ทำไมสามีมาไม่ได้เชียวรึ ในเมื่อฮูหยินพี่อยู่ที่นี่\" \"ไม่ใช่ที่จริงข้าจะกลับ..แต่พอดีรู้สึกเพลียๆน่าแปล....!!อ๊อก\" ลี่เซียนนึกขึ้นได้ทันที ก่อนที่จะแต่งงานนางกับอาเฟย..ที่ห้องหน้าผานี่ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วคงจะไม่......หรอกนะ \"มีอะไรรึเซียนเอ๋อ เจ้าเป็นอันใด.......ไป๋เฟิ้งไปเรียกหมอหลวงมาด่วน\" หยางจิ้นเฟยลืมไปเลยว่าลี่เซียนเป็นถึงหมอปีศาจเขียวนะ เมื่อหมอมาตรวจก็ทำหน้า งงงวย ท่านอ๋องพึ่งจะแต่งงานแต่ฮูหยินทรงตั้งครรภ์แล้วกว่าครึ่งเดือน ถ้าเขาบอกไปจะโดนลงโทษไหมนะ ลี่เซียนเห็นหมอหลวงลังเลก็รู้ทันทีว่าเพราะเหตุใด \"พูดมาเถอะรับรองท่านไม่ได้รับโทษ แต่จะได้รับรางวัลแทน ฮ่าๆๆ\" หมอหลวงจึงหันไปกล่าวว่า \"พระชายาทรงพระครรภ์พะยะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมจะจดเทียบยาบำรุงให้พะยะค่ะ\" จากนั้นก็นิ่งดูอาการ \"เซียนเอ๋อ เจ้าจะมีเจ้าตัวน้อยแล้วรึช่างดีจริงๆ ดีจริงๆ อืม ไป๋เฟิ้งตบรางวัลให้ท่านหมอ\" กล่าวจบก็เดินไปสวมกอดนาง ในขณะที่ลี่เซียนหลับไปนั้นก็ฝันไปว่า \"ลูกจ๋า...แม่มาแล้ว...มาอยู่กับเจ้า\" แม่อ้อยยืนยิ้มให้นาง \"แม่...ฮือๆๆ ลูกคิดถึงแม่\" \"แต่แม่มาให้เจ้าเลี้ยงนะ\" แม่อ้อยกล่าว \"หือ!....?\" ลี่เซียนทำหน้างง \"แม่จะมาเป็นลูกเจ้า ฮ่าๆๆๆ ถึงคราวที่แม่จะดื้อกับเจ้าบ้างแล้วล่ะ\" แม่อ้อยกล่าว จากนั้นลี่เซียนก็สะดุ้งตื่น จิ้นเฟยที่ตื่นเพราะแมวน้อยข้างกายละเมอร้องไห้ก็ถามว่า \"เป็นอันใดรึ ฝันร้ายรึ\" \"เปล่า..ฝันเห็นแม่หน่ะ....ท่านมาบอกว่าท่านจะมาอยู่ด้วย....เอ่อ ในนี้...เราคงได้ลูกสาวจอมซนแล้วหล่ะ อิๆ\" ลี่เซียนบอกจิ้นเฟย \"หืม คงซนเหมือนเจ้า ฮ่าๆๆๆ\" หยางจิ้นเฟยหัวเราะเสียงดัง ลี่เซียนหรือแววดาวคิดว่า \"ได้อยู่กับแม่แล้ว ถือว่าครอบครัวอยู่กับครบแล้ว ช่างมีความสุขจริงๆ\" หยางจิ้นเฟยกล่าวว่า \"พี่รักเจ้าน่ะ เซียนเอ๋อ รักมากเหลือเกิน\" พร้อมกับก้มลงจูบที่หน้าผาก \"ข้าก็รักท่าน...อาเฟยของข้า\" ลี่เซียนกล่าว นางไม่คาดคิดว่าจะได้ข้านภพมามีครอบครัวที่นี่ แต่มันก็ดีมากเลย ดีมากแล้ว ทั้งสองนอนกอดกันหลับไป อย่างมีความสุข (จบแล้วค่ะ) ............................................................................ ขอบคุณกำลังใจนะคะ แล้วพบกันใหม่ ค่ะ เรื่องใหม่\" จอมนาง จอมใจ \" จะพยายามลงลึกรายละเอียดให้มากกว่านี้นะคะ แล้วพบกันค่ะ