บทที่ 79 สวัสดิการผู้ป่วย

บทที่ 79 สวัสดิการผู้ป่วย มาที่บ้านของเขาด้วยความรู้สึกวิตกกังวล มองดูบ้านที่คุ้นเคยข้างหน้า หมี่โยวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ นึกถึงภาพในอดีต อดไม่ได้ที่จะยิ้ม จำไม่ค่อยได้แล้วเธอเข้าอยู่ที่นี่ด้วยอารมณ์ไหน แต่กลับถูกขับไล่ออกมา ยูนเหยาเหยาเห็นสีหน้าของเธอจึงพูดปลอบ “แค่เพียงมาเยี่ยมผู้ป่วย อย่าคิดมาก”