ตอนที่434 เธอตัดสินใจแล้ว

ตอนที่434 เธอตัดสินใจแล้ว “ผู้กำกับชนุดมคะ ฉันไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้นหรอกค่ะ ถ้าหากจะให้ฉันบอกถึงสาเหตุจริงๆล่ะก็ คงจะเป็นเพราะเขาถูกคุณจิรภาสโจมตีเข้าน่ะค่ะ” แล้วชนุดมก็เข้าใจทันที “ผมรู้ครับว่าไม่มีใครที่จะมาเทียบกับประธานจิรภาสได้เลย” “ขอบคุณผู้กำกับที่ชมนะคะ” “ส่วนคุณเอง ก็เป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาที่สุดด้วยเหมือนกันครับ ยินดีกับพวกคุณด้วยจริงๆ” ชนุดมอวยพรพวกเขาจากใจจริง ชีวิตของสามีภรรยาในวงการบันเทิงนี้ไม่ได้ดูสดใสขนาดนั้น พวกเขาสามารถเดินเคียงข้างกันมาได้ถึงทุกวันนี้ ความยากลำบากที่เจอกันมานั้นเป็นเรื่องที่คนอื่นๆคาดไม่ถึง โดยเฉพาะเขาที่เห็นความตั้งใจในการถ่ายละครของจิดาภาในทุกๆวัน พูดกันจริงๆแล้ว หากนักแสดงหญิงคนไหนที่มีเบื้องหลังอย่างจิดาภา แล้วยังจะมุมานะทำงานหนักแบบเธอเช่นนี้กัน? เขาคนแรกที่ไม่เชื่อ “ผมได้ยินมาว่าพวกคุณวางแผนจะมีลูกกันแล้ว แล้วงานของคุณหลังจากนี้จะจัดอย่างไรล่ะครับ?” ตามที่ชนุดมเข้าใจนั้น หลังจากที่จิดาภาถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องนี้เสร็จแล้วนั้น ก็สามารถจะพักผ่อนได้ระยะหนึ่งเลยก็จริง แต่งานหลังจากนี้ก็คงจะต้องดูว่าเค.เอฟจะจัดงานอย่างไรให้กับเธอเพื่อเป็นการพัฒนาเส้นทางนี้ของเธอต่อไปได้ คนส่วนใหญ่มักจะเลือกตีเหล็กตอนที่ยังร้อนๆอยู่ แล้วพยายามจู่โจมขึ้นไปยังตำแหน่งที่สูงขึ้นพยายามให้ได้รางวัลที่ดีขึ้น ถ้าหากจะถอนตัวทั้งๆที่อยู่ในช่วงที่กำลังไปได้ดีในวงการนี้จริงๆ....ก็คงน่าเสียดาย จิดาภาอึ้งไปซักพัก แล้วมีปฏิกิริยาตอบกลับไป จะต้องเป็นท่านเดชที่พูดออกไปแน่ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ปิดบัง “ค่ะ มีแผนนี้อยู่” “ชัวร์แล้วใช่ไหมครับ? อาชีพในวงการบันเทิงของคุณตอนนี้กำลังไปได้ดี......” “ช่วงนี้ภาพยนตร์ที่ฉันถ่ายอยู่ก็เสร็จสิ้นไปอย่างราบรื่นแล้ว รอเรื่อง ชั่วฟ้าดินสลายเรื่องนี้ถ่ายเสร็จ ฉันมีเวลาพักช่วงนึงพอดี รอจนตอนที่ภาพยนตร์เข้าฉาย ฉันเองก็จะคอยสนับสนุนเช่นกันค่ะ” จิดาภายิ้มพลางเอ่ยพูดขึ้น “ฉันเข้าใจค่ะว่าสำหรับนักแสดงหญิงคนหนึ่งช่วงเวลาที่กำลังรุ่งโรจน์ในวงการนี้มันสั้นมากค่ะ ฉันรักการแสดงมาโดยตลอด แต่นอกจากนี้แล้ว ฉันเองก็อยากทำให้ชีวิตของฉันมีบทบาทใหม่ที่สำคัญเพิ่มเข้ามาเหมือนกันค่ะ” “อีกอย่างนี่ก็เป็นแค่การจากไปเพียงชั่วคราวของฉันเท่านั้นเองค่ะ ฉันเชื่อว่า ฉันจะยังสามารถกลับมาสู่หน้าจอได้อย่างสมบูรณ์แบบอีกครั้ง” ชนุดมที่ได้ยินคำพูดนี้ของจิดาภานั้น พยักหน้ารับ “คุณเป็นนักแสดงหญิงที่เด็ดเดี่ยวมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลยครับ ผมเชื่อว่าคุณจิรภาสคงจะไม่ยอมให้ดวงดาวที่ส่องแสงในอนาคตอย่างคุณฝังอยู่ใต้ดินแบบนั้นหรอกครับ ช่วงนี้ เรื่องส่วนความทรงจำที่ออกอากาศที่ต่างประเทศกระแสตอบรับไม่เลวเลยนี่ครับ ยังมีเรื่องไร่สาลี ที่จะออกอากาศเร็วๆนี้อีก จะว่าไปแล้วปีนี้คุณเป็นศิลปินหญิงที่ได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปีนี้เลยนะครับ” จิดาภาเงียบลงไปเล็กน้อย จะต้องได้รับรางวัลอีกกี่รายการถึงจะนับว่าได้รับชัยชนะกัน? เธอไม่รู้ แม้กระทั่งเธอเองก็รู้สึกสับสน...... “จริงสิ ครั้งที่แล้วคุณบอกไว้ว่าจะปรับเปลี่ยนเวลาพักผ่อนของคุณ เพื่อวันครบรอบวันแต่งงานของพวกคุณ? ผมไม่คิดเลยว่าพวกคุณจะแต่งงานกันนานขนาดนี้แล้ว!” ชนุดมเองก็รู้เรื่องพวกเขาจากข่าวที่รายงานกัน แต่เท่าที่เขารู้นั้น พวกเขาประกาศเรื่องการแต่งงานกันเมื่อตอนต้นปี นั่นก็เท่ากับว่า ความลับเรื่องแต่งงานของพวกเขานั้นเก็บไว้เป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วถึงได้เปิดเผยออกมาอย่างนั้นหรือ? จิดาภาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองชนุดมกลับไปพักหนึ่ง ชนุดมเข้าใจอย่างชัดเจน อนุญาตให้จิดาภาลาได้อย่างสบายใจ แล้วบอกกับเธอไว้ด้วยว่าให้เธอไม่ต้องกังวลเรื่องความคืบหน้าของงานในกองถ่าย และไม่นาน ระหว่างทางที่จิดาภาจะกลับบ้านไปหาจิรภาสนั้น ดูโทรศัพท์มือถือด้วยความง่วงอยู่นั้น พอดีกับที่เลื่อนไปเห็นข่าวของพรยศ กระแสความนิยมของพรยศในตอนนี้นั้นโด่งดังเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่ออกซิงเกิ้ลใหม่เพียงเท่านั้น ทั้งยังมีแฟนคลับติดตามและได้รับความนิยมอีกมากมาย ทั้งยังได้เข้าร่วมรายการวาไรตี้ต่างๆอย่างต่อเนื่องอีกด้วย ดูแล้ว ผ่านเรื่องครั้งที่แล้วมาได้ เขาได้เรียนรู้กับการที่จะอยู่ในวงการบันเทิงเป็นแล้ว ถึงแม้มีพี่สาวอย่างเธอจะออกจากวงการไปเป็นการชั่วคราวเพื่อเตรียมตัวมีลูกนั้น ก็คงไม่ต้องห่วงว่าเขาจะถูกใครมารังแกได้อีกแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าเรื่องราวจะราบรื่นเหมือนอย่างที่เธอคิดหรือเปล่าเท่านั้นเอง หลังจากที่จิดาภากลับถึงบ้านแล้วนั้น จิรภาสยังคงอยู่ระหว่างทางกลับบ้าน มองดูห้องกว้างๆห้องนี้ ราวกับว่าทุกๆที่จะมีความทรงจำที่แสนหวานชื่นของพวกเขาอยู่ไปทั่ว แท้ที่จริงแล้วเวลาหนึ่งปีผ่านไปเร็วขนาดนี้เลยหรือ....... เธอผ่านทั้งดินโคลน ลมพายุฝน จนตอนนี้เธอได้มีทุกอย่างเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขและสุขใจเป็นอย่างมาก เวลานี้เอง ที่โทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น เป็นพี่นัฐที่โทรเข้ามา “จิดาภา เธออยู่ที่ไหน? พี่....พี่มีเรื่อง......” เสียงของพี่นัฎที่กำลังร้องไห้อยู่นั้นดังขึ้น แล้วเอ่ยพูดกับเธอด้วยความร้อนรน “เป็นอะไรคะ? ฉันอยู่บ้าน พี่อย่าร้องไห้นะ ค่อยๆพูดค่ะ” จิดาภาฟังน้ำเสียงของพี่นัฎรู้สึกว่าถึงความผิดปกตินี้ ฟังเสียงจากทางปลายสายไปพลางและหยิบเสื้อคลุมมาใส่ไปพลาง “พี่อยู่ที่โรงพยาบาลสูตินารีเวช พี่ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี......” “ฉันจะไปหาพี่นะคะ! แล้วคุณตฤณล่ะ?” พี่นัฎจากปลายสายเมื่อได้ยินชื่อตฤณเพียงเท่านั้น เธอจึงรีบพูดห้ามออกมาทันที “อย่าบอกเขานะ!” จิดาภาอึ้งไปเล็กน้อย ช่วงนี้พี่นัฎกำลังเตรียมพร้อมในการมีลูกมาโดยตลอด หรือว่าร่างกายของเธอมีปัญหาอะไรอย่างนั้นหรือ? ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก จิดาภาจึงรีบสวมหมวกและแว่นตาดำ ขับรถออกไปในทันที หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เธอเดินเข้ามายังโรงพยาบาลแห่งนี้ ตอนที่เธอเจอกับพี่นัฎนั้น พี่นัฎนั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่งหน้าห้องตรวจ “เกิดอะไรขึ้นคะ?” จิดาภามองมองเธอด้วยความเป็นกังวล พี่นัฎกัดริมฝีปากตัวเอง แล้วรวบรวมความกล้าแล้วบอกกับจิดาภา สีหน้าของจิดาภาสลดลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยปลอบใจพี่นัฎ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่ต้องให้ความร่วมมือกับคุณหมอนะ การรักษาทางการแพทย์ตอนนี้ จะไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” พี่นัฎกำมือแน่น เดิมทีตอนช่วงบ่ายวันนี้เธอมารับผลตรวจที่โรงพยาบาล คุณหมอบอกเธอว่าเธออาจจะกำลังตั้งครรภ์แล้ว แต่มีเลือดออกเล็กน้อย สงสัยว่าเธอจะแท้งโดยไม่รู้ตัว พี่นัฎตกใจมาก เธอไม่กล้าบอกตฤณ จึงทำได้เพียงติดต่อไปหาจิดาภาเท่านั้น “จริงๆแล้วพี่ควรจะบอกเรื่องนี้กับคุณตฤณด้วยนะคะ” “ช่วงนี้เขามีความกดดันในเรื่องงานมากเหลือเกิน พี่ไม่อยากให้เขาต้องมาเครียดกับเรื่องนี้อีก” พี่นัฎก้มหน้าลง เอ่ยตำหนิตัวเองด้วยเสียงอันสั่นเครือ “พี่อยากจะมีลูกขนาดนั้น ทำไมถึงไม่รู้จักระวังแบบนี้นะ! พี่.....” “อย่าคิดอะไรไปเองเลยนะคะ!” จิดาภาดึงมือเธอเอาไว้ “ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ชัดไม่ใช่หรือคะ? จะไม่เป็นอะไรแน่นอนค่ะ” “พี่ไม่กล้าตรวจ” พี่นัฎรู้สึกกังวลมาก ถ้าหากเธอท้องขึ้นมาจริงๆ แล้วเกิดแท้ง เธอจะทนรับกับความจริงนี้ได้อย่างไร จะเผชิญหน้ากับตฤณได้อย่างไร “พี่อยากจะเป็นแม่ที่ดีคนหนึ่งจริงๆนะ.....” “อย่าตำหนิตัวเองแบบนี้เลยนะคะ บางทีอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้! ถ้าอย่างนั้น....ให้ฉันไปตรวจเป็นเพื่อนด้วยดีไหม” จิดาภาพยายามให้กำลังใจพี่นัฎ “ตอนนี้แค่สงสัยเท่านั้นเองค่ะ ทั้งหมดก็ต้องรอผลการตรวจอย่างเป็นทางการออกมาอีกที พอดีกับพรุ่งนี้ฉันก็ต้องมาตรวจด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ไปตรวจพร้อมกันกับพี่เลยดีกว่า” “ถ้าเกิดว่าตอนนี้ลูกอยู่ในท้องของพี่แล้ว แล้วพี่มัวแต่คิดอะไรไปเองแบบนี้ แล้วส่งผลกระทบต่อเขา จะทำอย่างไรคะ?” พี่นัฎได้ยินจิดาภาพูดดังนั้นแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง คลื่นลูกใหญ่ที่อยู่ในใจกลับมาสงบลงอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นเธอไปเป็นเพื่อน.....” “ได้ค่ะ เราไปตรวจด้วยกัน” จิดาพาช่วยพี่นัฎทำทุกอย่างจนเสร็จแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องตรวจพร้อมกันกับเธอ โรงพยาบาลรู้ถึงฐานะของจิดาภา เพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นนั้น ตอนที่ตรวจให้กับพวกเธอ จึงเป็นการทำงานที่ต้องเก็บเป็นความลับเป็นกรณีพิเศษ “คุณจิดาภาคะ ผลการตรวจรอประมาณหกชั่วโมง คุณต้องการรอฟังผลเลยไหมคะ?” พยาบาลเอ่ยถามเธอ “เธอยังต้องตรวจอีกค่ะ ฉันขออยู่เป็นเพื่อนเธอก่อน” “ได้ค่ะ ทางเราจะรีบจัดการให้คุณนะคะ” พยาบาลพยักหน้ารับ แต่ตอนที่เธอเดินออกไปนั้น จิดาภาจึงรีบดึงเธอเอาไว้ก่อน แล้วเอ่ยบอกกับเธอเสียงเบา “ไม่ต้องจัดให้ฉันตรวจรายการนี้นะคะ”